இளம்பெண் சித்திரவதை - 09

 என் ஒரே ஆறுதல் நீதான்.. அதுவும் போயிற்றா..? "ஆம்.. உமாஜி. நான் உங்களுக்கு உதவுவதாக சுங் கருதுகிறான். எங்கள் இன வழக்கங்கள் குறித்து உங்களிடம் சொல்லிவிட்டதாக சந்தேகம் அவனுக்கு." காம்ரேட்.. என் உயிர் உன் கையாலேயே போகுமென்றால் மிகவும் மகிழ்வேன். தயவுசெய்து என்னை இப்போதே கொன்றுவிடு..! "அது எளிதுதான்.. அப்புறம் காலியாவின் கைகளில் உங்களுக்குப் பதிலாக என்னை ஒப்படைத்துவிடுவார்கள்.. அது உங்களுக்கு சம்மதமா?" ஐயோ வேண்டாம்.. நீ நல்லவள்.. உனக்கு ஒரு தீங்கும் நேரக்கூடாது.. "உமாஜி.. உங்களுக்கும் எதுவும் நேராது.. கொஞ்சம் யோசியுங்கள்.. கற்பு என்பது உடல் மட்டும் சம்பந்தப்பட்டதல்ல.. மனமும் சம்பந்தப்பட்டதுதான்.. நீங்கள் மனதார சுங்கை விரும்பாதபோது.. அவன் வற்புறுத்தலாலும் பயமுறுத்தலாலும் உங்கள் விருப்பமின்றி உடன்பட்டால் அது கற்பிழந்ததாகாது. திடீரென உங்களை சிலர் தாக்கி பெண்மையைச் சீரழித்துவிட்டார்கள் என்று வைத்துக்கொள்வோம்.. அது உங்கள் தவறா? நீங்களா அதற்குப் பொறுப்பு? அதேபோல இதையும் ஒரு வேண்டாத நிகழ்வாக மறந்துவிடுங்கள். உங்களவருக்குத் தெரிந்தாலும் அவர் ஒன்றும் சொல்லமாட்டார்.. இன்னும் நேரமிருக்கிறது. சிந்தித்து முடிவெடுங்கள்" இல்லை காம்ரேட்.. நீ சொல்வது வேறு.. நான் இப்போது இருக்கும் நிலை வேறு.. நீ சொன்ன நிகழ்வில், என் கருத்து கேட்கப்பட்டிருக்காது.. நான் எதிர்ப்பு தெரிவிக்க இயலாத நிலைக்கு என்னை உள்ளாக்கிதான் அவர்கள் விருப்பத்தை நிறைவேற்றியிருக்க முடியும். ஆனால் இப்போது நான் இருக்கும் நிலையில் என் முன்னே இரு தேர்வுகள்.. ஒன்று என்னுடன் படு.. இன்னொன்று வதைபடு.. இதில் முன்னதைத் தேர்வு செய்ய என் மனம் ஒப்பவில்லை. அப்படி உயிரைக் காப்பாற்றிக்கொண்டு போய் என்னவர் முகத்தில் எப்படி விழிப்பேன்? நீயே சொல்..! " மன்னியுங்கள் உமாஜி.. நீங்கள் சொல்வது சரியே.. நீங்கள் துன்புறக்கூடாதென்ற எண்ணத்தில் ஒரு மனைவியின் நோக்கில் சிந்திக்க மறந்துவிட்டேன். தாயே வனதேவதா.. இந்த அற்புதமான பெண்ணுக்கு ஒன்றும் நேராமல் நீதான் காப்பாற்ற வேண்டும். நான் வருகிறேன் உமாஜி..!" அழுகையை அடக்கமுடியாமல் அறையைவிட்டு அகன்றது அவள் மட்டுமல்ல*. எனக்கு இருந்த தெம்பும் தைரியமும்கூட.. பின்னர் அந்த இரு பெண்களும் பொறுப்பேற்றார்கள். முகத்தை மிகக்கடுமையாக வைத்திருந்தார்கள்.. முகத்தில் நட்புக்கான அறிகுறி எள்ளளவும் இல்லை. உடனடியாக செயலில் இறங்கி என்னை நிர்வாணமாக்கினார்கள்.. அப்போது ஒருத்தி மற்றவளிடம் ஏதோ சொல்ல, என்னை ஏற இறங்கப் பார்த்துவிட்டு ஆமோதிக்கும் வண்ணம் தலையசைத்தாள். நான் விரக்தியின் உச்சத்தில் இருந்ததால், மறுப்போ, எதிர்ப்போ தெரிவிக்காமல் அவர்களின் செய்கைகளுக்கு அடிபணிந்தேன். சுமார் ஒருமணிநேரம் கழித்து, சுங்கின் உத்தரவு வர, ( இக்கதையின் முதல்பதிவில் உள்ளவாறு) என் மரணப்பயண*ம் துவங்கிற்று.. என் இருபுறமும் அந்தப் பெண்கள்.. என் இடுப்பில் கட்டியிருந்த இரும்புச் சங்கிலியை இழுத்துப் பிடித்தபடி காலியா வர.. நான் பலியாடாக வழிநடத்தப்பட்டேன். என் கண்களைக் கட்டியிருந்த கருப்புத்துணி இப்போது அகற்றப்பட்டு விட்டது.அக்குள் கொக்கிகளும் நீக்கப்பட்டு விட்டன. சற்று என் வேதனை குறைந்திருந்தது. ஆனால் இடுப்புச் சங்கிலி காலியாவின் கைகளில் இருந்தது. அதன் இன்னொரு முனையைக் கொண்டு என்னை அவ்வப்போது அடித்தவாறு இழிசொற்களால் திட்டிக்கொண்டே வந்தான். இப்போது பாதை செங்குத்தாக மாறியிருந்தது. பாறைகளில் ஏறி மேலே செல்லவேண்டியிருப்பதால் என் கண்கட்டை அவிழ்த்து விட்டார்கள் போலும். என் இருபக்கமும் வந்த பெண்களின் மீது பார்வையை ஓட்டினேன்.. என் இரு கை மணிக்கட்டுகளையும் ஆளுக்கொன்றாக இரும்புப்பிடியாக பிடித்திருந்தனர். ஒருத்தி சற்று வயதில் பெரியவள். இன்னொருத்திக்கு 20 வயதுக்குள்தான் இருக்கும். பூனைக்கண் கொண்ட அவள் கொஞ்ச*ம் கடுமையாகவே என்னிடம் இருந்தாள். பெரியவள் சற்றுப் பரவாயில்லை. வழியில் பெரிய பாறைகள் இருந்தால், முதலில் பெண்கள் இருவரும் ஏறிவிடுவார்கள். அவர்களுக்கு இதுபோன்ற பயணம் பழக்கமாக இருக்கலாம். பின்னர் என்னை கைலாகு கொடுத்து தூக்கிவிடுவார்கள். நான் ஒரு காலை பாறை மீது வைத்து அந்தப் பெண்கள் உதவியுடன் சிரமப்பட்டு மேலே ஏறும்போது எனக்கு பின்னே கீழே நிற்கும் காலியா அசிங்கமாகத் திட்டிக்கொண்டே என் பின்புறத்தில் கைவைத்து தூக்கிவிடுவான். கூச்சம் தாளாமல் நான் உடம்பை உதறும்போது அடிப்பான். எனக்கு என்னை நினைக்கும்போதே கேவலமாக இருக்கும். "ஏண்டி உமா இப்படி ஒரு பிறப்பெடுத்தாய்? நீ பிறந்து என்ன சுகம் கண்டாய்? எவனெவனோ உன் உடலைத் தீண்டுகிறான். அடிக்கிறான்.திட்டுகிறான். இன்னும் என்னென்ன அசிங்கங்களை அனுபவித்து நீ வாழ்க்கையை முடிக்க வேண்டுமோ? இப்படி ஒரு வாழ்க்கை உனக்கு தேவையா? ஊர் உலகத்தில் உள்ள பெண்களுக்கெல்லாம் இப்படியா நடக்கிறது? அவளவள் திருமணமாகி பிள்ளைகுட்டி என்று வாழ்க்கையை அமைதியாக அனுபவிக்கும்போது உனக்கு மட்டும் தலையெழுத்து ஏன் இப்படி இருக்கிறது? 28 வயதில் திருமணம்.ஆசையாக பள்ளியறைக்குள் காத்திருந்தாய். பணத்தையும், பதவியையும் துரத்திய பழிகாரன் வாட்ஸ், என்னவோ சேஃப்டி லாக்கரில் பத்திரப்படுத்துவதுபோல இன்னும் 2 ஆண்டு இருக்கட்டும் என்று சொல்லி பறந்துவிட்டான். இப்போது அதே சுகத்தை நான் தருகிறேன் என்று கெஞ்சும் சுங்கிடம் இசைவு தெரிவிக்கமுடியாமல் கலாச்சாரமும், மனசாட்சியும் குறுக்கே நிற்கின்றன. அவன் ஒருவன் கண்ணுக்கு அம்மணமாக தோன்றி, அவனால் கையாளப்படுவதை தவிர்க்க இப்போது எத்தனை பேர் முன்னிலையில் நிர்வாணமாகக் காட்சி தருகிறாய்? உன் அந்தரங்கத்தில் பிறர் கைபடாமலா இருக்கிறது? இதற்குத்தானா உன் தாய் உன்னைப் பொத்தி பொத்தி வளர்த்தாள்? ஏனடி இப்படி ஒரு பிறப்பெடுத்து கேவலமான தலைவிதியை வாங்கி வந்தாய் பாவிப்பெண்ணே?" கழிவிரக்கம் மிகுந்து கண்ணீரும் விம்மலும் வெடித்தன. பூனைக்கண்ணி ஏளனமாகப் பார்க்க, பெரியவள் மற்றொரு கையால் என் தோளை லேசாக அழுத்தினாள். அந்த அழுத்தலில்'அமைதியாக இரு.அழுது எதுவும் மாறப்போவதில்லை ' என்ற செய்தியை உணர முடிந்தது. நன்கு இருள் சூழ்ந்துவிட்டது. என் வெற்று உடலில் மலைப்பிரதேசக் குளிர் ஊசியைப் பாய்ச்சியது. உடல் நடுக்கம் எடுத்தது. காலியா, தான் புகைத்துக் கொண்டிருந்த நாற்றம் பிடித்த சுருட்டை என் வாயில் திணிக்க முயன்றவாறே "இதை இழுத்துப்பார் மான்குட்டியே.. குளிருக்கு இதமா இருக்கும்" என்றான். நான் குமட்டியவாறே தலையை உதற, பூனைக்கண்ணி ரசிக்க, பெரியவள், "காலியா..!" என்று அதட்டினாள். காலியா அவளை முறைத்தவாறே சுருட்டு திணிப்பை நிறுத்திக்கொண்டான். சுருட்டின் கேவலமான வாடை என் அடி வயிற்றை புரட்டியது. கடவுளே.. கால்களை பிளக்கும் பல ஏற்றங்களுக்குப் பின் கொஞ்சம் சமதளமான ஒரு இடத்தை அடைந்தோம். அங்கு பிரமாண்டமான மரங்கள் பல இருந்தன. ஒரு மரத்தின் கிளையில் சிறு பரண் வீடு கூட இருந்தது. தரையில் உள்ள* கற்கள் அகற்றப்பட்டு ஓரளவுக்கு மண்தளம் போல இருந்தது. காலியா என்னை ஒரு மரத்தடியில் அமரச் சொல்லி, என் இடுப்புச் சங்கிலியைக் கொண்டே என்னை மரத்துடன் இறுகப் பிணைத்தான். சங்கிலியின் ஒரு சுற்று என் மார்புகளை அழுத்தி இறுக்க " காலியா.." என்று தீனக்குரல் எழுப்பி அவனுக்கு தெரியப்படுத்தினேன். அவன் அலட்சியமாக சிரித்துக்கொண்டே போய்விட்டான். சங்கிலியின் இறுக்கம் எனக்கு மூச்சுவிடச் சிரமமாக இருந்தது. அடி மரத்தில் இருந்த முரட்டு கணு ஒன்று என் முதுகைப் பதம் பார்த்தது. ஒருவாறு என் காலகளை மடக்கி முழங்கால்களை மார்போடு அணைத்துக்கொண்டு அமர, குளிருக்கு சற்று இதமாக இருந்தது. அக்குள்களில் கொக்கிகள் செருகப்பட்டிருந்த இடம் சற்று வீங்கி வலித்தது. பெண்கள் இருவ*ரும் அங்கு கிடந்த சுள்ளிகளைப் பொறுக்கி, நான் அமர்ந்திருந்த இடத்துக்கு சற்றுத் தொலைவில் குவித்தார்கள். காலியா பரண் வீட்டில் ஏறி என்னென்னவோ பொருட்களை எடுத்துப்போட்டான். இருட்டில் அவை என்ன என்று தெரியவில்லை. பெரியவள் அந்தப்பொருட்களில் இருந்த மண்ணெண்ணை புட்டியை எடுத்து சுள்ளிகளின்மீது தெளித்து, காலியாவிடம் வத்திப்பெட்டி வாங்கி பற்றவைக்க, அந்த இடத்துக்கான வெளிச்சமும், குளிருக்கு இதமான கணப்பும் ஒருங்கே கிடைத்தன. சுற்றுப்புறம் நன்றாக புலப்பட்டது. சற்று தூரத்தில் மண்மேடுகள் தென்பட்டன. இங்கு பலியிடப்பட்டவர்களின் சமாதியோ? காட்டுக்குள் தூரத்தில் மிருகங்களின் ஒலிகள் அவ்வப்போது கேட்டன. கணப்பின் இருபக்கமும் இரு கம்புகளை ஊன்றி, குறுக்காக ஒரு கம்பை வைத்து காலியா கட்டினான். அதில் என்னைக் கட்டிவைத்து தீயில் வறுப்பார்களோ என்று சிந்தித்தேன். பூனைக்கண்ணி ஒரு கெட்டிலில் ( குழாய் மூக்கும், மூடியும் கொண்ட உலோக பாத்திரம் ) எங்கிருந்தோ தண்ணீர் கொண்டுவந்தாள். பெரியவள் அருகிலிருந்த செடிகளில் இருந்து இலைகளைப் பறித்து கெட்டிலில் போட, அதை வாங்கி தீ ஜுவாலைக்கு மேல் காலியா கட்டினான். ஏதோ பானம் தயாரிக்கிறார்கள் என்று புரிந்தது. பெரியவள் என்னருகில் வந்து அமர்ந்தாள். "உமாஜி.. உங்களைப் பற்றி காம்ரேட் சொன்னாள்.. கொஞ்சம் உன்னால் முடிஞ்ச அளவுக்கு கவனிச்சுக்கோ என்று கேட்டுக்கொண்டாள்.. கவலைப்படாதீர்கள்.. என்னால் உங்களுக்கு எந்தத் தீங்கும் நேராது" என்று பெரியவள் சொல்லும்போது, காம்ரேடின் நல்ல உள்ளத்தை எண்ணி உருகினேன். சற்று நேரம் கழித்து அடிவயிறு அறிவிக்க, பெரியவளிடம் சொன்னேன்.. "எனக்கு சிறுநீர் கழிக்கவேண்டும் போலிருக்கிறது. சற்று உதவ முடியுமா?" இருந்த இடத்திலிருந்தே கழிக்க முயலுங்கள் உமாஜி.. "ஐயோ.. எப்படி அது முடியும்?" வேறு வழியில்லை.. காலியா அவிழ்த்துவிட மாட்டான்..!" இதற்குள் பானம் தயாராகிவிட, பூனைக்கண்ணி 1 மூங்கில் கோப்பையில் நிரப்பி எடுத்து வந்தாள்.. அதை பெரியவள் வாங்கி எனக்கு புகட்ட முயன்றாள். நான் மறுக்க, "குடி.. இம்சையைத் தாங்கிக்க உடம்புல தெம்பு வேணுமில்ல" என்று பூனை அதட்டினாள். பெரியவள்," நான் குடிக்க வைக்கிறேன்.. நீ போய் எனக்கு எடுத்து வா!" என்று அவளை அனுப்பினாள். "உமாஜி.. இதைக் குடிங்க.. குளிருக்கு நல்லது. " என்று புகட்டினாள். ஒரே கசப்பு. இருந்தாலும் அதன் சூடு தொண்டைக்கு இதமாக இருக்கவே, மறுப்பின்றி மிடறு விழுங்கினேன். இதற்குள் பூனையும் அங்கு வந்து அமர, பெரியவள் மேலே எதுவும் பேசவில்லை. காலியா தன் தோள் பையைத் திறந்து ஏதோ பொருள்களை எடுத்து சோதித்துக்கொண்டிருந்தான். திடீரென்று பூனை கேட்டாள்.. "இவளை காலியா என்ன செய்யப்போறான் அக்கா?" தெரியலை. "நான் ஒரு யோசனை சொல்லட்டுமா? நம் தலைவர் அறையில் ஒரு படம் இருக்குல்ல? அதுல இருக்கற பொண்ணு போல இவளை ஆணி அடிச்சு தொங்கவிட்டா எப்படியிருக்கும்?" "பச்சே.. அடுத்தவங்க வேதனை தெரியாம பேசாதே" என்று பெரியவள் அதட்ட, எனக்கு முதல்நாள் சுங்கின் அறையில் அந்தப்படத்தைப் பார்த்தது நினைவுக்கு வந்தது.