கவிதா சித்தி - பாகம் 06 - காமக்கதைகள்

தன் சித்தியின் புண்டையிலிருந்து வந்த அரோமா வாசனை கார்த்திக்கின் மூளைக்குள் ஏறி அவனை வெறி கொள்ள வைத்தது. இரண்டு கைகளாலும் பிடித்து விரித்தவுடன் பூவிதழ்கள் தனித் தனியாக மலர்ந்தன. விரிந்த இதழ்களை அப்படியே கொத்தாக தன் உதடுகளால் கவ்வி சுவைத்தான்.

"ஹா.... கார்..த்தி.... ராஜா..... கண்ணு..... என...க்கு.... உயிரே.... போ...குதே...டா..." ருக்மணி சித்தி பிதற்றினாள். பின்னர் நக்கத் தொடங்கினான். ருக்மணி சித்தியின் புண்டையிலிருந்து தேன் வழிந்து கொண்டிருந்தது. அதை அப்படியே நாக்கால் உறிஞ்சி சுவைத்தான். ருக்மணி தன் இடுப்பில் இரண்டு கைகளையும் கொடுத்து மேலே தூக்கினாள். கார்த்திக் நக்கிக் கொண்டே கை விரல்களால் தன் சித்தியின் பெண்மை முழுவதும் தடவி கோதினான். மேலேயிருந்த மொட்டு கிளந்தெழுவது தெரிந்தது. சமயம் வந்ததை உணர்ந்த கார்த்திக் தன் நுனி நாக்கால் மொட்டை தீண்டினான். அவ்வளவுதான். ருக்மணி சித்தி,

"ஓ... கா..ர்த்தி..... ஹ¥ம்..... ஹா.... ஹா..... ம்ம்ம்ம்ம்...... ஹா....." என்று குரலை உயர்த்தி கத்தினாள். எதிர்பாராமல் கிடைத்த உடலுறவு சுகம் அவளை திக்கு முக்காட வைத்தது. அவள் குரல் உயர உயர கார்த்திக்கும், நக்கிக் கொண்டே,

"ம்ம்ம்ம்...... ஹ¥ம்ம்ம்ம்ம்..... ஹ¥ம்..." என்று ஹ¥ங்காரமிட்டான். மீண்டும் மீண்டும் தன் காதலி சித்தியின் சிதி மொட்டை கார்த்திக் தீண்டி தீண்டி அவளை இன்ப எல்லைக்கே கொண்டு சென்றான். ருக்மணி கார்த்திக்கின் தலையை விட்டு விட்டு பெட்ஷீட்டை இழுத்தாள். பின்னர் மீண்டும் அவன் தலையைப் பிடித்துக் கொண்டாள். அவன் தலைமுடிகளை கற்றாக பிடித்து இழுத்தாள். பின்னர் ஆசையுடன் கோதி விட்டாள்.கார்த்திக் நாக்கை சுருட்டி தன் சித்தி கூதியின் ஓட்டையின் உள்ளே விட்டு புணர்ந்தான். நாக்கால் புணரும்போது கை விரல்களால் அவள் புண்டை இதழ்களை தடவி விட்டான். விரல்களால் தடவி தடவி மலர் மொட்டை அடைந்ததும் அதை பிடித்து நீவினான். ருக்மணி ஹ¥ங்காரமிட்டுக் கொண்டு எழுந்தாள். வெறி கொண்டவள் போல அவனைப் பிடித்து கட்டிலில் தள்ளி அவன் இடுப்பின் மேல் ஏறி உட்கார்ந்தாள். இடது கையால் அவன் தண்டைப் பிடித்து வலது கையால் அவள் புண்டையை விரித்து பொசிஷன் செய்து கொண்டாள். உள்ளே செருகுவதற்குப் முன் அவன் தண்டை முன்னும் பின்னும் ஆட்டி தன் புண்டை வெடிப்பு முழுவதும் தடவிக் கொண்டாள். பின்னர் சரியாக ஓட்டை வாசலில் வைத்து பொறுமையாக அமுக்கினாள். கார்த்திக்கின் பூலாயுதம் உள்ளே போகப் போக அவளுக்கு தன்னுல் முழுவதும் அவன் பூலால் நிறைத்துக் கொண்டதைப் போல உணர்ந்தாள்.

அதன் பிறகு கார்த்திக்கும், ருக்மணியும் சேர்ந்து முயங்கினார்கள். கார்த்திக் கை நீட்டி குலுங்கும் அவள் முலைகளை பிடித்து பிசைந்தான். முலைக் காம்புகளை அழுத்தி நிமிட்டினான். ருக்மணி தன் வயதை மறந்து குதித்தாள். கார்த்திக்கின் உடல் சூடாகியது.

"சித்தி.... இன்னும் வேகமா... கு..த்துங்க... சித்தி...." என்று அரற்றினான். ருக்மணி இன்னும் வேகமாக ஏறி இறங்கி குத்தத் தொடங்கினாள். அந்த அறை அவர்களுடைய காம மூச்சு சப்தத்துடன் 'ச்சப்பக்....ப்ளக்.... ச்சப்பக்... ப்ளக்'என்று புணரும் சப்தத்தாலும் நிறைந்தது. அவளுக்கு மூச்சு வாங்கியது. அதன் இடையில் கூட

"இப்ப... நல்லா...யிருக்கா....? போதுமா.... ராஜா....?" என்று கூவினாள்.

அடுத்த ஐந்து நிமிஷத்தில் கார்த்திக்கின் உடல் முறுக்கியது. ருக்மணிக்கும் உடல் மேகத்தில் மிதப்பது போல இருந்தது. அவளுக்கு கண்கள் இருட்டிக் கொண்டே வந்தது. தான் எங்கே இருக்கிறோம் என்பதை மறந்தாள்! என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறோம் என்பதையும் மறந்தாள்! மனதும் உடலும் மறந்தன!

"ஹா.... ஹ¥ம்..... ஹா.... கா...ர்த்தி...." திக்கித் திணறிக் கொண்டே கார்த்திக்கின் மேல் சாய்ந்தாள். கார்த்திக்குக்கும் அதே நேரத்தில் உச்ச கட்டம் வந்தது. தன் மேல் சாய்ந்த ருக்மணி சித்தியை அப்படியே அணைத்துக் கொண்டு இடுப்பை மட்டும் தூக்கி தன் விந்தை அவளுடைய புண்டையில் பீய்ச்சினான்.

"சித்...தீ.... ருக்கு... சி..த்தீ...." என்று அவனும் குரலை உயர்த்தி கத்தினான். இருவரும் ஆனந்தத்தின் எல்லைக்கே சென்றார்கள்.

இருட்டு ஹாலில் உட்கார்ந்திருந்த கவிதா 'நல்ல வேளை. சந்த்ரு இந்த சமயத்தில் இங்கு இல்லாமலிருந்ததே நல்லதாகப் போயிற்று.' என்று நினைத்தாள். இல்லையென்றால் இதுகள் இரண்டும் போடும் இந்த சத்தத்திற்கு என்ன பதில் சொல்லியிருக்க முடியும். இதுகளை விட்டால் ஊரையே கூட்டி விடுங்கள் போல என்றும் நினைத்தாள். மாமா குடித்து விட்டு வந்ததும் நல்லதே!

உள்ளிருந்து வந்த சத்தத்தை வைத்தே அவர்கள் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று அவளால் யூகிக்க முடிந்தது. அங்கே முக்கலும், முனகலும் ஆரம்பித்த உடனே அவளுக்கும் தொடை நடுவில் நம நம வென்று ஆகியது. என்ன செய்வது? இதுவரை அவள் தன் கையை உபயோகித்ததில்லை. அதற்கு அவசியமே இல்லாமல் கார்த்திக்கும் அவளும் போதும் போதும் என்றளவுக்கு காம சுகம் அனுபவித்திருக்கிறார்கள். ஆனால் இன்றைய சூழ்நிலையே வேறு. ஹாலில்சோபாவில் உட்கார்ந்து சத்தத்தை கேட்டுக் கொண்டிருந்தவளால் ஒரு கட்டத்துக்கு மேல் அடக்க முடியவில்லை. அவளுடைய வலது கை தானாக நைட்டியை மேலே தூக்கியது. போட்டிருந்த ஜட்டியை கொஞ்சமாக விலக்கி அதை தடவி கொடுத்தாள். அப்புறம் 'சே... வேண்டாம்' என்று நினைத்து எழுந்தாள். கதவருகில் போய் நின்று உள்ளிருந்து வந்த சத்தத்தை உற்றுக் கேட்டாள். அவர்கள் பேசுவது சரியாக கேட்கவில்லை. ஆனால் முக்கல் முனகல்கள், ஹ¥ங்காரம் நன்றாகவே கேட்டது. மீண்டும் அவள் கை நைட்டியை மேலே தூக்கியது. லேசான வேகத்தில் தேய்க்க ஆரம்பித்து அவர்களுடனே அவளும் சேர்ந்து தன் வேகத்தை கூட்டி அவர்கள் உச்சம் அடைந்த போது அவளும் உச்சம் அடைந்தாள். உச்சக் கட்ட சத்தம் வந்து அடங்கியதும் நடுங்கும் கால்களுடன் வீடியோவை நிறுத்தி விட்டு சிறிய அறைக்கு வந்து படுத்துக் கொண்டாள்.

அடுத்த நாள் காலை அவள் கண் விழித்த போது மணி ஐந்து. முன்னிரவு நடந்தது அத்தனையும் அவளுக்கு நினைவுக்கு வர சராலென்று எழுந்தாள். வெளியே வந்து சந்த்ருவின் அறைக்குச் சென்று கதவை லேசாக திறந்து பார்த்தாள். நல்ல வேளை... மாமா இன்னும் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார். அதே வேகத்தில் தங்களுடைய அறைக்குப் போனாள். கதவை திறக்கும் முன் கொஞ்சம் யோசித்தாள். பரவாயில்லை, மாமா விழிக்கும் முன் அத்தையை அந்த அறையில் படுக்க வைக்க வேண்டும் என்று நினைத்து கதவை மெதுவாக மெதுவாக தட்டினாள். கதவு உடனே திறந்தது. ருக்மணி அத்தை நைட்டியுடன் நின்றிருந்தாள். கவிதாவைப் பார்த்ததும் அப்படியே அவளை தள்ளிக் கொண்டு வெளியே வந்தாள். கதவை மீண்டும் சாத்திவிட்டு கவிதாவைப் பார்த்தாள். அவளுக்கு வெட்கம் பிடுங்கி தின்றது. தலையில் வைத்திருந்த மல்லிகைச் சரம் காய்ந்து வெறும் நூலாக தொங்கிக் கொண்டிருந்தது. அவள் முகத்தில் திருப்தியான காமத்தை அனுபவித்த களை தெரிந்தது. இருந்தாலும் கண்களில் தூக்கமின்மை காரணமாக கொஞ்சம் களைப்பும் தெரிந்தது.

"என்ன... அத்தை.... எப்படி...?" கவிதா கண்ணை சிமிட்டி கேட்டாள்.

"சீ.... போடி..." அவளை தள்ளி விட்டு ருக்மணி சோபாவில் உட்கார்ந்தாள். கவிதாவும் அவள் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து,

"உங்க பிள்ளை.... உங்களை ராத்திரி முழுசா தூங்க விடலை போலிருக்கு..."

ருக்மணி சட்டென்று கவிதாவை கட்டிப் பிடித்து அவள் கண்ணத்தில் அழுத்தமாக முத்தமிட்டு,

"என் வாழ்நாள் முழுக்க இதை மறக்க மாட்டேன்.. கவி... உனக்கு என்ன செஞ்சாலும் தகும்... கவி..." ருக்மணியின் கண்கள் கலங்கின. அப்படியே கவிதாவின் மேல் சாய்ந்து கொண்டாள்.

"ஐயோ... அத்தை... என்ன இது சின்ன பிள்ளையாட்டம்... அவருக்கும் ஆசை... உங்களுக்கும் ஆசை... எனக்கு இதுல ஒரு பிரச்சினையும் இல்ல... அப்புறம் என்ன...?" கவிதா ருக்மணி அத்தையை ஆதரவாக கட்டிப் பிடித்து தட்டிக் கொடுத்தாள்.

"நீங்க... போய் பல் தேய்ச்சிட்டு வாங்க... நான் கா·பி போட்டு வெக்கிறேன்..." கவிதா எழுந்து சமையலறைக்குப் போனதும் ருக்மணி சந்த்ருவின் அறைக்குச் சென்றாள்.

தனபால் மாமாவும், கார்த்திக்கும் சாதாராணமாக உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்ததை பார்த்த கவிதாவால் சிரிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.

"என்ன திடீர்னு நீயா சிரிக்கிற...?" ருக்மணி கேட்டதும், கவிதா

"உங்க... ரெண்டு புருஷங்களும் ரொம்ப ஒத்துமையா பேசிக்கிட்டிருக்காங்க பாருங்க...." என்றாள்.

"அடியே... கவி... நீ வாயை வெச்சிகிட்டு சும்மான்னு இருக்க மாட்ட போலிருக்கு..." ருக்மணி கவிதாவை பொய்யாக அடித்தாள் .

ருக்மணி, தனபால் தம்பதியர் தங்கியிருந்த அந்த ஒரு வாரம், கார்த்திக், ருக்மணி தம்பதியருக்கும் சொர்க்கமாக போனது. விதம் விதமாக காமம் அனுபவித்தார்கள். சில நாட்கள் கார்த்திக் அலுவலகத்திலிருந்து மதியமே வந்துவிட, பகலிலும் அவர்களின் கச்சேரி களை கட்டியது. பத்து வருஷ மோகத்தை ஒரு வாரத்துக்குள் தீர்த்துக் கொள்ள முயன்றார்கள். அந்த வாரம் முழுவதும் கவிதா அவர்களுக்குத் தேவையான எல்லா வேலைகளையும் செய்தாள். நடுவில் ஒரு நாள் ருக்மணி,

"கவி... கேக்கறனேன்னு தப்பா நினைக்காத... கார்த்திக் என் மேல ஆசைப் பட்ட மாதிரி... சந்த்ரு...?" மேலும் தொடர கொஞ்சம் தயங்கினாள்.

"ஐயோ... அத்தை அதையேன்... கேக்கறீங்க...! நானே சொல்லனும்னு இருந்தேன்... நீங்களே கேட்டது நல்லதா போச்சு... சந்த்ரு என் மேல ஆசைப் பட்டானோ இருக்கோ... இல்லியோ.. உங்க பிள்ளை... என்னை உண்டு இல்லைன்னு பன்னிட்டார்..."

"என்னன்னு....?" ருக்மணியின் குரலில் ஆர்வமும், கொஞ்சம் திகிலும் தெரிந்தது. ருக்மணி அத்தையின் குரலில் இருந்த பயம் கவிதாவுக்கும் கொஞ்சம் லேசாக வயிற்றைக் கலக்கியது. கொஞ்சம் அதிகமாகவே போய் விட்டோமோ? இருந்தாலும் தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு,

"அவருக்கு... சின்ன வயசில... கிடைக்காதது, அவனுக்காகவது கிடைக்கட்டும்னு... என்னை... அவங்கூட...." கவிதா முடிக்கவில்லை. கவிதாவுக்கு இருந்த தயக்கத்தையும், பயத்தையும் ருக்மணி புரிந்து கொண்டாள். கூடவே அவர்களுக்குள் 'அது' நடந்து விட்டதா இல்லையா என்று தெரிந்து கொள்ள அடக்க முடியாத ஆர்வமும் ஏற்பட்டது. அதனால் கவிதாவின் பயத்தை போக்க முகத்தில் கொஞ்சம் சிரிப்பபை வரவழைத்துக் கொண்டு,

"அடிப்பாவி.... முடிச்சிட்டியா....?" என்று அவளைக் கட்டிக் கொண்டாள். கவிதாவுக்கு 'அப்பாடா' என்றிருந்தது.

"ஐயோ... அத்தை சொல்றதைக் கேளுங்களேன்... இன்னும் இல்ல... இன்னும் முடியல..." ருக்மணி அத்தையை விலக்கி விட்டு,

"இவர்தான்... என்னை... அவனை எப்படியாவது வளைச்சிப்போடுன்னு... தினமும் தொந்திரவு பன்றார்..." கவிதா வெட்கத்துடன் சொன்னாள்.

"அடேங்கப்பா... புருஷனோட சுகத்துக்கு எதையும் செய்யற பொண்டாட்டி... பொண்டாட்டியோட சுகத்துக்கு அண்ணன் பையனையே... கூட்டி கொடுக்கற புருஷன்... சும்மா சொல்லக் கூடாதுடி... நீங்க ரெண்டு பேரும்... சரியான ஜோடிதான்... எப்படியோம்மா... இப்படியே ஒருத்தருக்கொருத்தர் நல்லபடியா புரிஞ்சிகிட்டு காலம் பூரா நல்லபடியா இருந்தா சரிதான்..." ருக்மணி மனப்பூர்வமாக வாழ்த்தினாள்.

"போங்க அத்தை...." கவிதா முகம் சிவந்து நாணினாள்.

"ஐயோ... வெக்கத்தைப் பாரு... அதுசரி... நீ சரின்னு சொல்லிட்ட இல்ல...! அவங்கூட பேசிட்டியா...?" கவிதாவுக்கும் சந்த்ருவுக்கும் உடலுறவு பற்றி எண்ணிய வேகத்தில் ருக்மணிக்கு உடலில் காமம் கலந்த சிலிர்ப்பு ஏற்பட்டது.

"நான்... ஒன்னும்.... எனக்காக.... செய்யல.... இதுல அவருக்குத்தான்... ரொம்ப இஷ்டம்..." கவிதாவுக்கு வெட்கம் பிடுங்கித் தின்றது. தலையை குனிந்து கொண்டு சொன்னாள்.

"கவி.... நானும் உன் வயசத் தாண்டி வந்தவதாண்டி... இந்த வயசிலயும் என் வெக்கத்தை விட்டு நீ சொன்னபடி நடந்து கிட்டேன்.... ஏன் தெரியுமா...? எனக்கும் ஆசை இருக்கு... எங்கிட்ட நீ ஒன்னும் மறைக்க வேணாம்... சந்த்ரு மேல உனக்கு கொஞ்சங்கூட இஷ்டமில்லயா...?" ருக்மணி கவிதாவின் மோவாயை பிடித்து தூக்கி மெதுவாக கேட்டாள்.

"அவர்... சொன்னதுக்கு... அப்புறம்தான்..." கவிதா இன்னும் வெட்கம் மாறாமல் சொன்னாள்.

"எப்படியோ.. இருக்கட்டும்... அது சரி... நீ அவங்கூட பேசிட்டியா...?" ருக்மணிக்கு தெரிந்து கொள்ளா விட்டால் தலை வெடித்து விடும் போல இருந்தது. கவிதாவுக்கு கொஞ்சம் தேவலை போல இருந்தது.

"இன்னும் இல்ல... அத்தை... ஆனா... சந்த்ருவுக்கு இஷ்டம்... இருக்கற மாதிரித்தான் தெரியுது...!" என்றாள்.

"இன்னும் அவங்கூட பேசலைங்கற... ஆனா அவனுக்கு இஷ்டம்னு சொல்ற... புரியலயே..." ருக்மணி கவிதாவை புதிராகப் பார்த்தாள். கவிதாவுக்கு மீண்டும் வெட்கம் வந்தது.

"ஒஹோ...ஹோ... எனக்கும்... கார்த்திக்குக்கும் நடந்த மாதிரி... பார்வையால பேசிகிட்டீங்க போல..." ருக்மணி சிரித்தாள். கவிதாவும் தலையாட்டிக் கொண்டே சிரித்தாள்.

"பரவாயில்ல... எனக்குத்தான் அந்த வயசுல கொடுத்து வெக்கல... நீ... நல்லா அனுபவிம்மா... சந்த்ரு ரொம்ப நல்ல பையன்... அவனால ஒரு பிரச்சினையும் இருக்காது.... நீ எங்கிட்ட சொன்ன இந்த விஷயம் வேற யாருக்கும் தெரியாது... உன் புருஷன் உட்பட..." கவிதாவுக்கு மிகுந்த சந்தோஷமாக இருந்தது.

ருக்மணி, தனபால் தம்பதியர் புறப்படும் நாளும் வந்தது. ருக்மணி புறப்படும்போது கவிதாவை கட்டியணைத்து முத்தம் கொடுத்தாள். கவிதா,

"மாமா மெட்ராஸ¤க்கு வர்ரப்பல்லாம் நீங்களும் வாங்க அத்தை. அவர் சந்தோஷமா இருக்கனும்... நீங்களும் சந்தோஷமா இருக்கனும்..."ருக்மணி நெகிழ்ந்து கவிதாவை மீண்டும் கட்டயணைத்துக் கொண்டாள்.

கவிதா சித்தி - பாகம் 05 - காமக்கதைகள்

சித்தியின் வாசனையும், மல்லிகைப் பூவின் வாசனையும் சேர்ந்து கார்த்திக்கின் காமத்தீயில் நெய் ஊற்றின. தன் கைகளை அப்படியே கீழே இறக்கி சித்தியின் இடையை தடவி கொடுத்தான். சித்தி அவன் கைகளுக்குள் நெளிந்தாள். இன்னும் கீழே இறக்கி அவளுடைய பிருஷ்டங்களை அடைந்து அதை அழுத்திப் பிடித்தான். ருக்மணி அவன் மேல் இன்னும் சாய்ந்து தன் பெரிய சூத்தை முடிந்தவரை தூக்கினாள். கார்த்திக் இன்னும் நன்றாக உருட்டிக் கொண்டே அவள் செழிப்பான தோள்களில் முத்தமிட்டான். அங்கே அவன் உதடுகள் பட்டதும் ருக்மணி சித்தி சிலிர்த்து அவன் மார்பிலிருந்து தன் முகத்தை எடுத்தாள். கார்த்திக் சட்டென்று அவள் கழுத்தில் முத்தமிட்டான். ருக்மணி அவன் தலையை பிடித்து தன் முலைகளின் நடுவில் புதைத்துக் கொள்ள முயன்றாள். பல வருஷ மோகம் இருவருக்குமே தலைக்கேற இருவரும் சண்டை போடுவது போல ஒருவரையொருவர் இறுக அணைத்துக் கொண்டனர். கார்த்திக்கின் தலையை ருக்மணி சித்தி தன் மார்புகளில் புதைத்து அப்படியே கீழே இறக்கி தன் வயிற்றில் வைத்து தேய்த்துக் கொண்டாள். கார்த்திக் தன் சித்தியின் வயிற்றைக் கடித்தான். ருக்மணிக்கு தொடை நடுவில் ஊறியது. அவன் முகத்தை தன் புண்டையில் வைத்து தேய்த்து கொள்ளும் நோக்கத்துடன் இன்னும் கீழே இறக்கினாள். உட்கார்ந்த வாக்கில் அது முடியாமல் போகவே அவள் மட்டும் எழுந்து நின்றாள். கார்த்திக்கும் சித்தியின் அழுத்தம் புரிந்து அவன் வாயை இன்னும் கீழே இறக்கி அவள் புண்டையை புடவை, பாவாடை, ஜட்டியோடு சேர்த்து கவ்வினான் . இந்த தாக்குதலை தாங்கமுடியாத ருக்மணி சட்டென்று அவனுக்கு தன் பிருஷ்ட பாகங்களை காண்பித்தாள்.

ஆஹா.... சித்தியின் இந்த உருண்டையான சூத்தை பிடித்து தடவ எவ்வளவு வருஷம் ஆசைப் பட்டிருக்கிறோம் என்று நினைத்து ஆசையுடன் அவள் இரண்டு சூத்தையும் தன் இரண்டு கைகளாலும் பிடித்து உருட்டினான். ருக்மணி சித்தி தலையை பின்னுக்கு சாய்த்து வாய் திறந்து இன்பம் அனுபவித்தாள். கார்த்திக்கின் ஆவல் அதிகமாக அப்படியே சித்தியின் புடவையையும், பாவாடையையும் சேர்த்து மேலே தூக்கினான். சித்தி ஜட்டி அணிந்திருந்தாலும் பெரும்பாலான சூத்து அருமையாக உருண்டையாக தெரிந்தது. ஜட்டி மூடாத இடங்களில் கார்த்திக் அப்படியே நக்கினான். ருக்மணி சிலிர்த்தாள். கார்த்திக் விடாமல் நக்கிக் கொண்டேயிருந்தான். ஒரு ஆண் மகன் தன் சூத்தில் நக்குவது ருக்மணிக்கு இதுவே முதல் முறை. அந்த இன்பத்தை தொடரமுடியாமல் அவள் வலுக்கட்டாயமாக திரும்பி நின்று கார்த்திக்கை எழுப்பினாள். அவள் புடவை முந்தாணை கீழே சரிந்தது. கார்த்திக் கட்டிலில் இருந்து எழுந்து நின்று தன் ருக்மணி சித்தியை இறுகக் கட்டிபிடித்தான். ருக்மணியும் அவனை இறுகக் கட்டிப் பிடித்து தன் வாயை அவன் வாயில் பொறுத்தினாள். இருவரும் ஒருவர் வாயில் மற்றவர் புகுந்து விட போட்டி போட்டார்கள். கார்த்திக் ருக்மணி சித்தியின் வாயில் தன் நாக்கை விட்டு துழாவினான். இருவரின் எச்சிலும் பரிமாறிக் கொள்ளப் பட்டது. சுவாசத்திற்காக இருவரும் பிரிந்தனர்.

"பொறு ராஜா... என் கண்ணே... இத்தன வருஷம்.... ஆனாலும் உனக்காகத்தானடா... வந்திருக்கேன்... சித்தி முழுசா... உனக்குத்தாண்டா..." என்று சொல்லி அவன் முகம் முழுவதும் முத்தமிட்டாள்.

கொஞ்சம் ஆசுவாசமானவுடன் கார்த்திக் தன் ருக்மணி சித்தியின் பெரும் கொங்கைகளை பார்த்தான். சட்டென்று தன் இரண்டு கைகளாலேயும் அவள் கொங்கைகளை அள்ளி எடுத்து முத்தமிட்டான். பின்னர் பலம் கொண்ட மட்டும் அழுத்தி பிசைந்து விட்டான். ருக்மணி அந்த பிசைதல் கொடுத்த சுகத்தில் மெய் மறந்தாள்.கொஞ்ச நேரம் அவள் மார்புகளை பிசைந்தவுடன் கட்டிலில் உட்காரவைத்தான். பின்னர் அவனும் உட்கார்ந்து ருக்மணி சித்தியை தன் தோளில் சாய்த்து அவள் இரண்டு மார்புகளையும் பாந்தமாக பிடித்து தடவினான். ருக்மணி கொஞ்சம் நகர்ந்து உட்கார்ந்து தன் வலது கையை பின்னுக்கு கொண்டு வந்து அவன் வேஷ்டிக்கு இடையில் வைத்தாள். அவளுக்கு தேடியது எளிதில் கிடைத்தது. வேஷ்டியை விலக்கி ஜட்டிக்கு மேலாக புடைத்துக் கொண்டிருந்த அவன் ஆண்மைத் தடியை மெள்ள அழுத்தி தடவி கொடுத்தாள். கனவிலும் நினைத்துப் பார்க்காத சுகத்தில் கார்த்திக் ஆழ்ந்தான். காலை நன்றாக விலக்கி தன் ருக்மணி சித்திக்கு வசதி செய்து கொடுத்தான். அப்படியே தன் இடது கையால் அவள் முலைகளை பிடித்து, வலது கையால் அவள் புடவை கொசுவத்தை வெளியே எடுத்தான். அடி வயிற்றில் கார்த்திக்கின் கை பட்டதும் ருக்மணிக்கு மேகத்தில் மிதப்பது போல இருந்தது. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக புடவை கொசுவத்தை வெளியே எடுத்தவுடன் கையை உள்ளே விட்டான். ஆனால் பாவாடையின் இறுக்கத்தில் கையை உள்ளே நுழைக்க முடியவில்லை.

ருக்மணி மீண்டும் கட்டிலை விட்டு கீழே இறங்கினாள். புடவை கீழேயும் கட்டிலிலும் சரிந்தது. அவள் தன் ஜாக்கெட்டின் ஹ¥க்குகளை ஒவ்வொன்றாக கழட்ட, கார்த்திக் தன் வேஷ்டியை கழட்டி விட்டு அவள் பாவாடை நாடாவின் முடிச்சை அவிழ்த்தான். ருக்மணி சித்தி சிரித்துக் கொண்டே,

"ஏண்டா... கார்த்திக்... என் புருஷன் இந்த வீட்டுல இருக்கறப்பவே என்னோட பாவாடை நாடா முடிச்சை கழட்டறயே... அவரை... கூப்பிடவா...?" அவனை சீண்டினாள். கார்த்திக் சட்டென்று நிமிர்ந்து,

"சித்தப்பாவும் வந்திருக்காரா.. சித்தி....?" பாவாடை முடிச்சை ஒவ்வொன்றாக அவிழ்த்துக் கொண்டே கேட்டான். ருக்மணி தன் ஜாக்கெட்டை முழுவதுமாக கழட்டி எறிந்தாள்.

"ஆமா... சந்த்ரு... ரூம்ல... தூங்கிகிட்டு இருக்காரு...." பேசிக் கொண்டே ருக்மணியும் அவன் சட்டை பட்டன்களை கழட்டினாள்.

"முடிச்சி... ரொம்ப ஸ்ட்ராங்கா ... இருக்கு சித்தி.... வேணுன்னா சித்தப்பாவையும் கூப்பிடுங்களேன்... முடிச்சை அவிழ்க்க கொஞ்சம் ஹெல்ப் பன்னுவார்...." சீரியசான முகத்துடன் சொன்னான். ருக்மணி அவன் சட்டையை முழுவதுமாக கழட்டி,

"அவர் வந்தார்னா.... முடிச்சை அவுத்துட்டு அப்படியே உக்காந்துப்பார்... அவ்வளவுதான்.... மற்ற வேலையெல்லாம் நீதான்.... செய்யனும்... சம்மதம்னா... கூப்பிடறேன்..." சித்தி அவனுக்கு சரியாக ஈடு கொடுத்தாள்.

"இப்பல்லாம்... ரொம்ப தைரியம் வந்திடிச்சி போல இருக்கு.... இந்த தைரியம் பத்து வருஷத்துக்கு முன்னால இல்லியே...!" தொடர்ந்து அவனை சீண்டினாள்.

பாவாடை அவிழ்ந்து கீழே விழுந்தது. ருக்மணி பிரா, ஜட்டியுடனும், கார்த்திக் பனியன் ஜட்டியுடனும் நின்றனர். கார்த்திக் இடது கையை கீழே கொண்டு போய் அவளுடைய புண்டைக்கு மத்தியில் வைத்து தேய்த்தான். ருக்மணி கண்கள் செருக அவன் ஜட்டியின் மேல் கை வைத்து அவனுடைய ஆயுதத்தை அழுத்தி பிடித்தாள். அப்படியே இருவரும் காதலுடன் முத்தமிட்டுக்கொண்டனர்.

"சித்தி.... உங்க ஜட்டி ரொம்ப ஈரமாயிடிச்சி...." அவன் கையில் அவளுடைய புண்டை மதன நீர் பிசு பிசுத்தது.

"ஆமாண்டா.... கண்ணா.... ஒரு மாசமா உனக்காக காத்திருக்கேண்டா செல்லம்.... அதுவும் இன்னிக்கி காலையில இருந்து.... ரொம்ப ஆசையாயிடிச்சுடா... கண்ணா..." அந்த சூழ்நிலை தந்த இன்பத்தில் தன் வயதையும், தன் சமூக ஸ்தானத்தையும் மறந்து அவனிடம் கொஞ்சினாள். கார்த்திக் ருக்மணி சித்தியின் பிரா ஹ¥க்கை கழட்டி அதை விடுவித்தான். பின்னர் அப்படியே அவள் வலது மாங்கனியை எடுத்து முத்தமிட்டான்.

"சித்தி... உங்க... பாச்சியில... பால் குடிக்க... எவ்வளவு ஏங்கியிருக்கேன்... தெரியுமா...?"

"உனக்கு.... பால் குடுக்க நான்... எவ்வளவு... ஏங்கியிருக்கேன்... தெரியுமா... ராஜா...? இப்ப எந்த.. பிரச்சினையும்... இல்ல... உன்னோட இஷ்டம் போல பால் குடிப்பா... ராஜி...." இருவரும் மற்றவர் பிடியில் நெகிழ்ந்து கொஞ்சிக் கொண்டனர்.

கார்த்திக் குனிந்து அவள் முலையில் வாய் வைத்து சிறு குழந்தை போல சப்பினான். குழந்தை பாலுக்கு அவசரப் படுவது போல இடது பால் குடத்திற்கும் வலது பால் குடத்திற்குமாக தாவினான் . ருக்மணி அவன் தலையை தன்னுடன் சேர்த்து பிடித்து அழுத்திக் கொண்டாள். பால் குடித்துக் கொண்டே மற்ற கையால் அவள் ஜட்டிக்குள் கை விட்டு புண்டை முடிகளை கோதி தடவி விட்டான். ருக்மணியின் தொடைகள் நடுங்கின. இழுத்து இழுத்து மூச்சு விட்டாள். அவளும் அவன் ஜட்டிக்குள் கை விட்டு அவனுடைய பூலாயுதத்தை தன் உள்ளங்கையால் சுற்றிப் பிடித்து உருவி விட்டாள். கார்த்திக் தன் மனியனை கழட்டி எறிந்தான்.

"பத்து வருஷமா... காத்திருந்தது... நல்லதாவே போச்சுடா... இல்லைன்னா.... இவ்வளவு பெரிசா... ஸ்ட்ராங்கா... எனக்கு கிடைச்சிருக்குமா...?" அவன் தண்டை ஜட்டிக்குள்ளிருந்து வெளியே எடுத்து இழுத்து விட்டு கொஞ்சினாள். கார்த்திக் அவள் புண்டை ஒட்டையை தடவி தடவி கண்டுபிடித்து அதனுள் தன் விரலை செலுத்தினான். அவனுடைய ஸ்பரிசம் தன் பெண்மையில் பட்டவுடன் அதை தாங்கமுடியாத ருக்மணி சட்டென்று அவன் கையை பிடித்து தடுத்தாள். கார்த்திக் குனிந்து நின்று கொண்டிருந்த தன் சித்தியின் கால் பாதங்களில் நக்கினான். ருக்மணியால் தாங்கமுடியவில்லை. உணர்ச்சி வேகத்தில் அவள் தலை தானாக திரும்பியது. அவள் பாதங்கள் தொடங்கி முத்தமிட்டுக் கொண்டே வந்த கார்த்திக் மீண்டும் அவள் முலைகளில் பால் குடித்தான்.

"சித்தி... அதே மாதிரிதான் எனக்கும்... அப்ப உங்க பாச்சி காயா இருந்தது.... இப்ப நல்லா கனிஞ்சி பழமா இருக்கு... சித்தி...." கார்த்திக் அவள் ஜட்டியை முழுவதுமாக கழட்டிய அதே சமயம், ருக்மணி சித்தியும் அவன் ஜட்டியை கழட்டினாள். கார்த்திக் தன் சித்தியை அப்படியே கட்டிலில் உட்காரவைத்து கீழே முட்டிப் போட்டு உட்கார்ந்தான். தன் சித்தியின் இரண்டு தூண் போன்ற தொடைகளை தடவி அகலப் படுத்தினான். வழ வழப்பான அவள் தொடைகளில் முத்தமிட்டான். பின்னர் நக்கினான். ருக்மணிக்கு உடம்பில் இன்பம் அலை மோதியது. தொடைகள் புண்டையோடு சேருமிடம் கவ்வி நக்கினான். ருக்மணியின் உடல் நடுங்கியது. நெஞ்சு அடைத்துக் கொள்ளும் போல உணர்ந்தாள். உள் தொடைப் பக்கங்கள் நக்கி விட்டு தன் சித்தியின் முடிகளடர்ந்த புண்டை இதழ்களை விரித்தான். கர்த்திக்கை பொறுத்தவரை அவன் ஒரு உண்மையான கணவன். இதுவரை கவிதாவைத் தவிர வேறு பெண்களுடன் அவனுக்கு உடலுறவு இருந்ததில்லை. ஆனால் அவன் மனமெல்லாம் ருக்மணி சித்தி இருப்பதை கவிதாவே அறிவாள். கவிதாவின் பெண்மையைத் தவிர இன்னொரு பெண்ணின் பெண்மையை இப்போதுதான் முதன் முறை பார்க்கும் சந்தர்ப்பம் அவனுக்கு கிடைத்தது. கவிதாவின் புண்டை சிறியது என்றும் அவனுக்குத் தெரியும். ஆனால் ருக்மணி சித்தியின் புண்டை இவ்வளவு பெரிதாக இருக்கும் என்று அவன் கனவில் கூட நினைத்ததில்லை. தன் விரிந்த உள்ளங்கையால் கூட மூட முடியாது என்று தோன்றியது. கார்த்திக்கின் நாக்கில் எச்சில் ஊறியது. முடிகளை கோதி விலக்கி நடுவில் இருந்த பிளவை கண்டுபிடித்தான். மேலிருந்து கீழாக தொடர்ந்த பிளவு. தன் சித்தியின் அற்புதமான புண்டை முழுவதும் முத்தமிட்டான். அங்கே அவன் உதடுகள் பட்டதும் ருக்மணி,

"ஹா...ம்ம்ம்... கார்த்தி.... கண்ணு....." என்று முனகினாள்.

கவிதா சித்தி - பாகம் 04 - காமக்கதைகள்

"சீ... எப்படிடி இப்படி வெட்கமேயில்லாம பேசற...? உன்னை சொல்லி குத்தமில்லை... எல்லாம் அவன் சொல்லி கொடுத்துதான் நீ இப்படி பேசுற...." ருக்மணி கவிதாவின் கண்ணத்தை செல்லமாக தட்டி கொடுத்தாள்.

"உங்களப் பார்த்தா எனக்கு கொஞ்சம் பொறாமையா கூட இருக்கு அத்தை... உங்களப் பார்த்தா 12 வயசுல ஒரு பொண்ணும், 8 வயசுல ஒரு பொண்ணும் இருக்காங்கன்னு சொல்லவே முடியாது... இன்னும் உடம்பை அப்படியே கிண்ணுன்னு வெச்சிருக்கீங்க... உங்க பிள்ளை இப்ப உங்களப் பார்த்தா அப்படியே பெட்ரூமுக்கு தூக்கிட்டு போவார்...."

"ஐயோ... கவி... கொஞ்சம் நிறுத்தேன்... கொஞ்சம் பயமா இருக்குடி... அந்த வயசுல எல்லா சின்ன பிள்ளைங்களுக்கும் வர்ர ஆசைதான் அவனுக்கும் வந்தது... ஆனா அதையே நெனச்சி இப்பவும்..." ருக்மணி சொல்ல தயக்கம் காட்டினாள்.

"அத்தை.... இன்னிக்கும் என்னையே அவர் உங்களை நெனச்சிதான் பன்றார்ன்னு சொல்லியிருக்கேனே... என் புருஷனைப் பத்தி எனக்குத் தெரியும்... அவர் மனசுல இருக்குற ஆசைய நீங்க மட்டும்தான் நிறைவேத்த முடியும் அத்தை.... நீங்க ஒன்னும் பேசாதீங்க... இன்னிக்கி ராத்திரி உங்களுக்கும் உங்க பிள்ளைக்கும் ·பர்ஸ்ட் நைட்.... நீங்க போய் நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க..."

கவிதா ருக்மணிக்கு மதியம் சாப்பாடு போட்டு மீண்டும் தூங்க வைத்தாள். பின்னர் அவர்களுடைய படுக்கையறையில் கட்டிலுக்கு வலது பக்கம் இருந்த ஸ்டீல் கப்போர்டின் மேல் அடுக்கி வைத்திருந்த புத்தகங்களை அகற்றி வைத்தாள். கப்போர்டை திறந்து வீடியோ கேமராவை எடுத்து 'ரெகார்ட்' பட்டனை அழுத்தி கப்போர்டின் மேல் புத்தகங்கள் இருந்த இடத்தில் வைத்தாள். பத்து வினாடிகளில் மீண்டும் அதை எடுத்து 'ரெகார்ட்' செய்ததை 'ப்ளே' செய்து பார்த்தாள். கட்டில் முழுவதுமாக தெளிவாக வந்திருந்தது. திருப்தியுடன் கவனமாக அதே இடத்தில் வைத்து விட்டு அதைச் சுற்றிலும் புத்தகங்களை பழையபடி அடுக்கினாள். பின்னர் கட்டிலில் போய் உட்கார்ந்து கேமராவைப் பார்த்தாள். சுற்றிலும் புத்தகங்கள் ஏறுமாறாக அடுக்கியிருந்ததால் கேமராவின் லென்ஸ் பிரத்தியேகமாக தெரியவில்லை. பின்னர் கேமராவின் பவர் ஒயரை எடுத்து கப்போர்டின் பின்னாலிருந்த ப்ளக் பாயிண்ட்டில் செருகினாள். நல்ல வேளை அந்த ப்ளக் பாயிண்ட்டின் ஸ்விட்ச் கதவருகில் இருந்தது. வீடியோ கேமாராவின் ரிமோட்டை எடுத்து ஹாலில் டிவி இருக்கும் இடத்தில் வைத்தாள். பின்னர் சாயந்திரம் ஆறு மணிக்கு ருக்மணியை எழுப்பி விட்டு,

"அத்தை... நீங்க குளிச்சிட்டு வாங்க... உங்களுக்கு நானே ட்ரெஸ் பன்னி விடறேன்..." கவிதா சொன்னதும் ருக்மணி,

"உன்னோட அக்கப்போர் ரொம்ப அதிகமாயிடிச்சி... கவி..." என்று சிணுங்கிக் கொண்டே பாத்ரூம் போனாள். ருக்மணி குளித்து விட்டு வந்ததும், அவளுக்கு அழகாக தலை வாரி நிறைய பூ வைத்து விட்டாள். ருக்மணி அத்தையின் இரண்டு மார்புகளையும் காண்பித்து,

"உங்களுக்கு இந்த வயசிலேயே இப்படி தூக்கிகிட்டு நிக்கறதுன்னா... பத்து வருஷத்துக்கு முன்ன எப்படியிருந்திருக்கும்...? அதானாலதான் உங்க பிள்ளை உங்ககிட்ட விழுந்துட்டார்...."

"ஐயோ... கவி நீ கொஞ்சம் நிறுத்தறயா...? நீ வெளிய போ... நானே ட்ரெஸ் பன்னிக்கிறேன்... நீ இருந்தா சும்மான்னு இருக்க மாட்ட..." ருக்மணி சிணுங்கிக் கொண்டே கவிதாவை வெளியே துறத்தினாள். கவிதாவும் சிரித்துக் கொண்டே ஹாலுக்கு வந்தாள்.

ஆனால் கவிதா சொன்னது நூற்றுக்கு நூறு உண்மை. ருக்மணி முப்பத்தியாறு வயதிலும், உடலை இன்னும் கட்டுகோப்பாக வைத்திருந்தாள். அந்த வயதிற்கே உரிய உடல் வனப்பு அவளிடம் மின்னியது. கவிதாவை விட ஒரு சுற்று பெரிதாகவும், ஆனால் அங்க லட்சணங்கள் கண கச்சிதமாகவும் இருந்தது. சாமுத்ரிகா லட்சணம் இன்னமும் அவளிடம் குடி கொண்டிருந்தது. கண்களின் கீழே கொஞ்சமாக பிரை போல தெரிந்த கருவண்ணம் கூட அவளுக்கு அழகு சேர்த்தது. ருக்மணி கொஞ்சம் மாநிறம் என்றாலும் அவள் முக அழகு இன்னமும் மிளிர்ந்தது. இரண்டு பிள்ளை பெற்று, இத்தனை வருஷங்கள் ஓடியும் தொப்பை விழாத வயிறும், ஒற்றை மடிப்பு விழுந்த இடையும், கொஞ்சம் தொங்கியிருந்தாலும் கீழே சரியாத பெருத்த முலைகளும் அவளுக்கு அதிக பட்சம் இருபதெட்டு அல்லது முப்பது வயதைத்தான் கொடுத்தன.

ருக்மணி தன்னிடமிருந்த ஒரு மாம்பழ நிற சேலையை உடுத்திக் கொண்டாள். அதற்கு மேட்சிங்காக அதே நிறத்தில் மெல்லிய துணி ஜாக்கெட்டும் அணிந்து கொண்டாள். உள்ளே அணிந்திருந்த பூபோட்ட கறுப்பு நிற பிரா ஜாக்கெட்டுக்கு வெளியே நன்றாகவே தெரிந்தது. அதே கறுப்பு நிறத்தில் ஒரு மெல்லிய ஜட்டியும், அதற்கு தோதாக கறுப்பு நிற உள் பாவாடையும் அணிந்து கொண்டாள். பின்னர் புடவையை தொப்புள் தெரியும்படி கீழே இறக்கிக் கொண்டாள். கை நிறைய கண்ணாடி வளையல்களும் தங்க வளையல்களும் அணிந்து கொண்டாள். காதில் ஜிமிக்கிகளை தொங்கவிட்டாள். அவள் தன் அலங்காரத்தை முடித்துக் கொண்டு ஹாலுக்கு வந்தவுடன் கவிதா,

"அத்தை... என் புருஷன் இனிமேல் என் பக்கம் வருவாரான்றது சந்தேகமேதான்... உங்க வயசுல என்னால இப்படியெல்லாம் இருக்க முடியாது.... மை காட்... அப்படியே தேவலோக ரம்பையே வந்தது மாதிரி இருக்கு அத்தை... கண்கள் அகல கவிதா இதை சொன்னதும் ருக்மணி நாணி கோணிணாள்.

"மாமா இப்ப வந்து பார்த்தா என்ன சொல்லுவீங்க..."

"உங்க மாமாவைப் பத்தி உனக்கு தெரியாது.... அவர் வரும்போது பாரு... ·புல்லாத்தான் வருவார்... ஒன்னும் கண்டுக்கவே மாட்டார்..." தனபால் குடிப்பது ரொம்ப பழக்கமான விஷயம் என்று கவிதா நினைத்துக் கொண்டாள். சரியாக ஏழு மணிக்கெல்லாம் இருவரும் சாப்பிட்டனர். பின்னர் கார்த்திக்கின் வேஷ்டி, சட்டை மற்றும் பொருட்களையெல்லாம் எடுத்து வீட்டில் மூன்றாவதாக இருந்த ஒரு சிறிய அறையில் வைத்தாள்.

"அத்தை... நீங்க போய் எங்க அறையில இருங்க... உங்க பிள்ளை வர்ர நேரமாயிடிச்சி... மாமாகூட இப்ப வந்திடுவார் இல்ல...?" அவள் சொல்லி முடிப்பதற்குள் வாசலில் பெல் அடிக்கும் சப்தம் கேட்டது. ருக்மணி அறையின் உள்ளே செல்ல கவிதா கதவை திறந்தாள். அங்கே கார்த்திக் இல்லை. தனபால் வந்திருந்தார்.

"வாங்க மாமா.... என்ன இவ்வளவு நேரம்...?" தனபால் தள்ளாடவில்லையென்றாலும் அவரிடமிருந்து மது வாசனை பலமாக வீசியது.

"கொஞ்ச நேரம் ·ப்ரெண்ட்ஸோட பேசிகிட்டிருந்தேம்மா... நீ போய் படு... நான் சாப்டுட்டேன்... நான் போய் படுக்கிறேன்... ருக்கு எங்க...? கார்த்திக் வந்தா சொல்லிடும்மா நான்... நாளைக்கு காளையில் அவனைப் பார்க்கிறேன்..." சொல்லிக் கொண்டே அவர் சந்த்ருவின் அறைக்குள் போய் விட்டார்.

சரியாக எட்டு மணிக்கு கார்த்திக்கின் பைக் சப்தம் கேட்டது. அவன் உள்ளே வந்ததும் கவிதா,

"வாங்க...! சீக்கிரமா போய் குளிச்சிட்டு வாங்க..." என்று சொன்னாள். கார்த்திக் வழக்கம்போல அவர்கள் அறைக்குப் போகும் போது,

"என்னங்க... நம்ப ரூமுக்கு போகாதீங்க.... சந்த்ரு ரூமுக்கும் போகாதீங்க... உங்களுக்கு வேண்டியதையெல்லாம் சின்ன ரூம்ல வெச்சிருக்கேன்...." என்றாள். கார்த்திக் எதுவும் புரியாமல்,

"ஏன்... என்னாச்சி...?" என்று கேட்டான்.

"உஷ்.... சப்தம் போடாதீங்க... போய் சட்டுன்னு குளிச்சிட்டு வாங்க..." என்று சொல்லி அவனை பாத்ரூமுக்கு உள்ளே தள்ளினாள். அவன் பாத்ரூமில் இருக்கும்போது டிவியின் அருகில் இருந்த கேமரா ரிமோட்டை எடுத்து தன் இடுப்பில் செருகிக் கொண்டாள். குளித்து விட்டு வந்தவன்,

"என்ன கவி... என்னென்னமோ பன்ற...? இதான் நீ காலையில சொன்ன.. சர்ப்ரைஸா...?" என்று பொறுமையிழந்து கேட்டான்.

"என்... ராஜா... கொஞ்சம் பொறுக்கக் கூடாதா.... உங்க ட்ரெஸ்ஸை உள்ளே வெச்சிருக்கேன்... ஒரு முக்கியமான விஷயம்... நீங்க கொஞ்சம் ஸ்மார்ட்டா ட்ரெஸ் பன்னிகிட்டு வாங்க..." என்று அவனை உள்ளே தள்ளினாள். கார்த்திக்குக்கு எதிர்பார்ப்பு அதிகமானது. ஆனாலும் மனைவி சொல் தட்டாத புருஷனாக அவள் எடுத்து வைத்திருந்த வேஷ்டி சட்டையை அணிந்து கொண்டு வெளியே வந்தான். அப்போதும் கவிதா ஒன்றும் சொல்ல முடியாது என்று கண்டிப்பாக இருந்து விட்டாள். அவன் சாப்பிட்டு முடித்தவுடன் அவன் கைகளை பிடித்துக் கொண்டு,

"இன்னிக்கி... நான் சொல்றத மறுபேச்சு பேசாம நல்ல பிள்ளையா கேப்பீங்களாம்... ஓகே... நான் இப்ப உங்களை நம்ப ரூமுக்கு அனுப்புவேணாம்... அங்கதான் உங்களுக்கு ஒரு சர்ப்ரைஸ் இருக்கு... உள்ள போனதுக்கு அப்புறமா என்ன ஏதுன்னு உங்களுக்கு தெரியும்.... அங்க நல்ல பிள்ளையா சமத்தா
நடந்துப்பீங்களாம்... ஓகே...."

அவனை எழுப்பி அவன் கண்களை தன் கைகளால் மூடி தங்கள் அறைக்கு அழைத்துச் சென்றாள். கதவை திறந்து உள்ளே அழைத்து வந்தாள். அங்கே ருக்மணி ஜன்னலின் ஓரமாக வெட்கத்துடன் நின்று கொண்டிருந்தாள். கவிதா தன் கணவனிடம்,

"கையை எடுக்கப் போறேன்... எடுக்கட்டுமா...." என்று சிறு குழந்தையின் உற்சாகத்தோடு கையை எடுக்காமல் அவனை வெறுபேற்றினாள். கார்த்திக்,

"சீக்கிரம்... கவி... என்னதான் இருக்கு... இங்க....?" பொறுமையிழந்து கேட்டான்.

கவிதா சட்டென்று அவன் கண்களிலிருந்து கையை எடுத்தாள். கார்த்திக் கண்களைத் திறந்து பார்த்தான். அங்கே ருக்மணி சித்தி நின்று கொண்டிருந்தாள். கார்த்திக்கால் நம்ப முடியவில்லை. கண்களை கசக்கி பார்த்தான். சாட்சாத் ருக்மணி சித்தியேதான்! திரும்பி கவிதாவைப் பார்த்தான். அவனுடைய ரத்த ஓட்டம் அதிகமானது. அவனால் ஒன்றுமே பேசமுடியவில்லை. ருக்மணி சித்தியின் சிருங்கார அலங்காரமே அங்கு என்ன நடக்க வேண்டும் அவள் எதற்காக இங்கு வரவழைக்கப் பட்டிருக்கிறாள் என்பதை பறை சாற்றியது. வினாடி நேரத்தில் அவனுக்கு சகலமும் புரிந்தது. திறந்த வாய் மூடாமல் கவிதாவைப் பார்த்தான். அவள் தன் இரண்டு கைகளயும் கண்ணத்தில் வைத்துக் கொண்டு குழந்தை போல அவனை சிரிப்புடன் பார்த்தாள். யாருக்குமே பேச்சு வரவில்லை. தான் காண்பது கனவா இல்லை இது நிஜம்தானா என்று கார்த்திக்கால் உறுதியாக சொல்ல முடியவில்லை. கவிதா குழந்தை போல சிரித்துக் கொண்டே கையை தூக்கி ஆட்டி மெள்ள மெள்ள பின் பக்கமாக நடந்து,

"பை... பை.... பை..பை.... பெஸ்ட் ஆ·ப் லக்...." என்று சொல்லி கதவருகில் போனாள். கார்த்திக் ருக்மணி சித்தியைப் பார்த்தான். ருக்மணியும் அவனையே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்தாள். கவிதா ஞாபகமாக வீடியோ கேமரா பவர் ஸ்விட்சை ஆன் செய்தாள். அப்படியே கதவை சாத்திக் கொண்டே வெளியே வந்து தன் இடுப்பிலிருந்த ரிமோட்டை எடுத்து கொஞ்சமாக திறந்திருந்த கதவின் வழியாக காண்பித்து 'ரெகார்ட்' பட்டனை அழுத்தினாள். கேமராவில் ஒரு சிறிய சிவப்பு விளக்கு எரியத் தொடங்கியது அவளுக்கு மட்டுமே பக்கவாட்டில் தெரிந்தது.

கவிதா கதவை சாத்திக் கொண்டு போனதும் அவர்களிடையில் இரண்டு நிமிஷம் போல மௌனம் நிலவியது. பின்னர் ருக்மணிதான் மௌனத்தை உடைத்தாள்.

"என்ன... கார்த்திக்.... சௌக்கியமா இருக்கியா....? என்று கேட்டுக் கொண்டே அவன் அருகில் வந்தாள்.

"ம்ம்ம்.... சௌக்கியமா இருக்கேன்... சித்தி...." கார்த்திக் திக்கித் திணறி சொன்னான்.

"பத்து வருஷத்துக்கு முன்ன சின்னப் பையனா இருந்தப்ப.... எப்படி தயங்கினயோ.... அப்படியேதான் இப்பவும் இருக்க..." இன்னும் அருகில் வந்தாள். ருக்மணி சித்தியின் வாசனை கார்த்திக்கின் பட படப்பை கொஞ்சம் குறைத்தது.

ருக்மணி அவன் அருகில் வந்து அவன் கையை பிடித்து கட்டிலில் உட்காரவைத்து தானும் அவனுடன் நெருங்கி உட்கார்ந்து கொண்டாள். கார்த்திக் மூச்சு முட்டியது போல உணர்ந்தான். திடீரென்று பழைய உலகத்துக்குப் போன மாதிரி இருந்தது. சுவிட்சை போட்டால் வினாடி நேரத்தில் பத்து வருஷத்துக்கு முன் கொண்டு போய் விடும் மெஷினில் ஏறியது போல இருந்தது. அவன் அப்போதுதான் கல்லூரியில் சேர்ந்திருந்தான். ருக்மணி சித்தி கையில் ஒன்றரை வயது குழந்தையோடு இருந்தாள். வீட்டில் எப்போதும் கல கலவென்று கூட்டமாக இருக்கும். ருக்மணி சித்தியும், அவனும் ஒருவரையொருவர் அவ்வப்போது ஆசை தீர பார்த்துக் கொண்டனர். அவர்களுக்குள் ஒரு நல்ல சினேகிதமும், திரை மறைவில் காமம் கலந்த காதலும் நிலவியது. ருக்மணி சித்திக்கு படிக்கத் தேவையான புத்தகங்களை கார்த்திக்தான் நூலகத்திலிருந்து எடுத்து வந்து கொடுப்பான்.

தி.ஜானகிராமனின் நாவல்களை ருக்மணி சித்திக்கு ரொம்ப பிடிக்கும். 'அம்மா வந்தாள்' நாவலைப் படித்து விட்டு அதில் அம்மா கதாபாத்திரமான 'அலங்காரம்' தன் புருஷனுடன் உடலுறவு கொள்ளும் பாங்கை மிக அழகாக விவரித்திருக்கும் பக்கங்களை குறித்து கார்த்திக்கிடம் கொடுத்து

'இந்த பக்கமெல்லாம் படிச்சிப் பாரேன். ஒருவேளை எல்லாருக்கும் இது பொருந்தும் போல' என்று சொன்னாள்.'அலங்காரத்தின்' புருஷன் கொஞ்சம் வயதானவர். அந்த பக்கங்களில் 'அலங்காரத்தின்' தலை உச்சியிலிருந்து கால் வரை மெதுவாக தடவி கொடுப்பார். அதுவே அவருக்குப் போதுமானதாக இருந்தது. ஆனால் 'அலங்காரம்'திருப்தி அடையாமல் தன் புருஷனின் சினேகிதரும் ஊர் பெரியமனிதருமாகிய 'சிவசு' உடன் உடலுறவு கொண்டு தன்னையே இனம் காண முயற்சிப்பாள். ஆனால் அது அப்போது கார்த்திக்குக்கு புரியவில்லை. அல்லது ஏதோ புரிந்தும் புரியாதது மாதிரி இருந்தது.

அந்த சூழ்நிலைக்கே இப்போது போய்விட்ட மாதிரி கார்த்திக் உணர்ந்தான். ருக்மணி கார்த்திக்கின் கையை எடுத்து தன் கையில் வைத்துக் கொண்டு,

"என்ன தப்பா நெனைக்காத கார்த்திக்... உனக்கு எப்படியோ தெரியல... நான் இன்னமும் உன்ன நெனச்சிட்டுதான் இருக்கேன்... காலம் கடந்து... போனாலும் என்... மனசுல நீ இன்னும்... அப்படியேதான் இருக்க... நம்ப இருதயம் ஆசை பட்டதை அடையாம நூறு வருஷம் வாழ்ந்து பிரயோஜனம் இல்லைன்னு... கவிதான் எனக்கு சொல்லி புரிய வெச்சா... கவி உனக்கு வாய்ச்ச ஒரு வரப்ரசாதம்பா... ரொம்ப நல்ல பொண்ணு...." பேசிக் கொண்டேயிருந்த ருக்மணி சித்தி திடீரென்று குரல் உடைந்து அழ ஆரம்பித்தாள். கார்த்திக் அவள் பக்கம் திரும்பி,

"அழாதீங்க சித்தி... இப்பதான்.... எல்லாம் சரியாயிடிச்சில்ல... அழாதீங்க சித்தி...." என்றாள். ருக்மணி சட்டென்று அவன் மார்பில் சாய்ந்து அழத் தொடங்கினாள். கார்த்திக்கின் வயிற்றில் இன்ப பந்து கிளம்பி தொண்டையில் அடைத்துக் கொண்டது. ருக்மணி சித்தி சூடியிருந்த மல்லிகைப் பூ வாசம் அவன் நாசியை துளைத்து,மூளைக்குள் ரசாயண மாற்றங்களை ஏற்படுத்தியது. அவள் தோள்களை பிடித்து ஆதரவாக அவள் முதுகில் தடவினான். கொஞ்ச நேரத்தில் ருக்மணி சித்தி அழுவது நின்றாலும் அவன் மார்பிலிருந்து முகத்தை எடுக்கவில்லை. கார்த்திக் சித்தியை இறுகக் கட்டிக் கொண்டதும், அவளும் தன் கைகளால் கார்த்திக்கின் இடுப்பைச் சுற்றி வளைத்துக் கொண்டாள்.
-தொடரும்

கவிதா சித்தி - பாகம் 03 - காமக்கதைகள்

பின்னர் அவள் கால் பக்கம் நகர்ந்து நின்று கால்களில் விலகியிருந்த புடவைக்குள் ஏதாவது தெரிகிறதா என்று பார்த்தான். ஆனால் ஒன்றும் தெரியவில்லை. ஒரே இருட்டாக இருந்தது. என்ன செய்வது என்று அவனுக்கு புரியவில்லை. கைகள் பர பரவென்றிருந்தது. திமிறிக் கொண்டிருந்த தன் தண்டை தடவி கொடுப்பதைத் தவிர வேறு ஒன்றும் செய்யமுடியவில்லை. கிட்டத்தட்ட பத்து நிமிஷம் அப்படியே நின்று கவிதா சித்தியின் உடலழகை அணு அணுவாக ரசித்து ருசித்தான். திடீரென்று சித்தியின் படுக்கையறையிலிருந்து குழந்தை அழும் சப்தம் கேட்டதும் அவனுக்கு என்ன செய்வது என்று புரியவில்லை. எந்த நிமிஷமும் கவிதா சித்தி எழுந்து விடுவாள்! எழுந்து நான் பார்ப்பதை பார்த்து விட்டால்? அவனுக்கு எந்தப் பக்கம் ஓடுவது என்று தெரியவில்லை. சித்தியின் கைகள் அசைந்தன. எழுந்து விடுவாள் போல இருந்தது. குழந்தை அழும் சப்தம் இப்போது அதிகமாக கேட்டது. அவள் எழுந்திருக்க ஆரம்பித்தாள். சந்த்ரு வேறு வழி தெரியாமல் அப்படியே வாசல் கதவு பக்கம் இரண்டே அடியில் நகர்ந்து சென்றான். அதற்குள் கவிதா சித்தி சோம்பல் முறித்துக் கொண்டே எழுந்து உட்கார்ந்தாள். சட்டென்று தன்னுடைய உடைகளை சரி செய்து கொண்டாள். அவனைப் பார்த்ததும், சிரித்துக் கொண்டே

"வா... சந்த்ரு... எப்ப வந்த...? தம்பி அழறானா....?" என்று தூக்க கலக்க கண்களுடன் கேட்டாள்.

சந்த்ரு மையமாக சிரித்தான். அப்பாடா.... தான் பார்த்தது கவிதா சித்திக்கு தெரியவில்லை என்று நினைத்துக் கொண்டான். குழந்தை இன்னும் அழுது கொண்டிருந்தது.

"இப்பதான்... தோ.... வந்தேன்... சித்தி..." என்று உளறினான். இன்னும் அவனுக்கு பட படப்பு அடங்கவில்லை. கவிதா அவன் கையிலிருந்த ரிமோட்டைப் பார்த்தாள். 

"இப்பதான் வந்தேன்ற... கையில ரிமோட்டை வெச்சிகிட்டு என்ன பன்ற..?" கவிதா அவனை சீண்டினாள். 

சந்த்ருவுக்கு வந்த நிம்மதி அப்படியே போய் விட்டது. ரிமோட் கிடந்த இடம் அவள் கையருகில்! சந்த்ரு நிற்பதோ வாசல் கதவு அருகில்! சட்டென்று,

"இல்ல.... சித்தி.... இங்க கீழ கிடந்தது.... எடுத்து மேல வெக்கலாம்னு...." கவிதா அவனை பார்த்து நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்துக் கொண்டே எழுந்து குழந்தையை தூக்க உள்ளே போனாள். தான் பார்த்ததை அவள் புரிந்து கொண்டாள் என்று சந்த்ருவுக்கு தெரிந்தது. ஆனால் ஒரு விதமாக உதட்டை இழுத்தி சிரித்து விட்டுப் போனாளே! அதற்கு என்ன அர்த்தம்! சித்தி சிக்னல் கொடுக்கிறாளா? அடக் கடவுளே! ஒன்றுமே புரியவில்லயே! ஒருவேளை இன்று இரவு சித்தியுடன் ஏதாவது நடக்குமா? நாளை விளையாட வெளியூர் போகும் புரோக்ராமை கேன்சல் செய்து விடலாமா? யோசனை செய்ததில் சந்த்ருவுக்கு மயக்கம் வரும் போல இருந்தது. 

சந்த்ரு பாத்ரூமில் குளித்துக் கொண்டிருந்தபோது தொலைபேசி ஒலித்தது. கவிதா போனை எடுத்தாள். கொஞ்ச நேரம் பேசியவளுக்கு சந்தோஷம் தாங்கமுடியவில்லை. ஆனால் போனில் வந்த செய்தியை தனக்குள் வைத்துக் கொண்டாள். யாரிடமும் சொல்லவில்லை.

ஆனால் சந்த்ரு எதிர்பார்த்தது போல அன்றிரவு எதுவும் நடக்கவில்லை. சே... தூங்கும்போது கலைந்த உடைகளைப் பார்த்து தவறாக எண்ணி விட்டோம் என்று நினைத்துக் கொண்டான். 

அடுத்த நாள் காலை அவன் ஊருக்குப் போக கவிதா எல்லா உதவிகளையும் அன்புடனும், கரிசனத்துடனும் செய்தாள். சந்த்ரு போனதும், கார்த்திக்கும் அலுவலகத்துக்குப் புறப்படத் தயாரானான். 

"என்ன கவி... உன்னோட சின்ன புருஷனை இங்க விளையாடுடான்னா... அவன் வெளியூருக்குப் போய் விளையாட போயிட்டான்! அவன் திரும்பி வர இன்னும் பத்து நாளாகும்... என்னோட டூர் ப்ரோக்ராம் கன்·பர்ம் ஆயிடிச்சி.... சரியா அவன் வந்ததும் நான் புறப்பட்டுடுவேன்.... அப்புறம் நீயும் அவனும் சேர்ந்து இண்டோர் கேம் விளையாட வேண்டியதுதான்... எல்லா ஏற்பாடும் பன்னிட்ட இல்லையா....?" 

"என்னவெல்லாம் செய்யனுமோ... அத்தனையையும் செஞ்சு முடிச்சிட்டேங்க.... அவனும் தயாராயிட்டான்னுதான் நினைக்கிறேன்... நீங்க சொன்ன மாதிரி பகல்லயே அடிக்கடி பாத்ரூம் போய் வந்துகிட்டிருக்கான்... இப்ப... எனக்கும்.... அவன் மேல... ரொம்ப.... ஆசையா இருக்குங்க...." என்று வெட்கத்துடன் சொன்னாள்.

"என்... செல்லம்... நிச்சயம் உன்னோட ஆசை நடக்கும்... அவனோட... நீ பன்றத பார்க்க முடியலயேன்னுதான் எனக்கு கொஞ்சம் வருத்தம்...." தன் செல்லப் பெண்டாட்டியை கட்டிப் பிடித்து முத்தமிட்டுக் கொண்டே கார்த்திக் சொன்னான். 

"நீங்க இங்க இருந்தீங்கன்னா... எனக்கும் முழுசா... பன்ன முடியாது... அவனுக்கும் பயமா இருக்கும்... 

நீங்க... கவலையேப் படாதீங்க... அதுக்கும் ஒரு வழி வெச்சிருக்கேன்... எங்களோட ·ப்ர்ஸ்ட் நைட்டை முழுசா வீடியோ பன்னி என் பெரிய புருஷனுக்கு... காட்டறேன்... அது போதுமா....?" கார்த்திக் கவிதாவை அப்படியே அள்ளி எடுத்து முத்தம் கொடுத்தான்.

"என்னங்க... ஒரு முக்கியமான விஷயம்... இன்னிக்கி ராத்திரி உங்களுக்கு ஒரு சர்ப்ரைஸ்... ஆனா நீங்க கொஞ்சம் லேட்டா வீட்டுக்கு வரனும்..."

"அப்படியா... என்ன சர்ப்ரைஸ்.... உனக்கு இது ரெண்டாவது நாளேச்சே... வேற என்ன சர்ப்ரைஸ்டா கண்ணு...?"கார்த்திக் கேட்டான். 

"இப்ப சொன்னா.. அது பேரு சர்ப்ரைஸ் இல்ல.... ராத்திரிதான்... இப்ப நல்ல பிள்ளையா ஆ·பீஸ¤க்கு போய் வாங்க...." கவிதா அவனை வலுக்கட்டாயமாக பிடித்து வெளியே தள்ளினாள். 

கார்த்திக் போன அரை மணிக்கெல்லாம் வாசல் கதவில் பெல் அடிக்கும் சப்தம் கேட்டது. கவிதாவுக்கு யார் வந்திருப்பது என்று தெரியும். சந்தோஷத்துடன் கதவை திறந்தாள். அவள் நினைத்தது வீண் போவைல்லை. ஆனால் முகத்தில் ஆச்சரியத்தையும், புன்னகையையும் வரவழைத்துக் கொண்டு,

"அடடே.... வாங்க... அத்தை... வாங்க... மாமா... ஆச்சரியமா இருக்கே...!" என்று வந்தவர்களை வரவேற்றாள். வந்திருந்தது கார்த்திக்கின் சித்தப்பாவும், சித்தியும். 

ரொம்ப நாளா வரனும் வரனும்னுதான் நினச்சிட்டிருந்தோம்... இப்ப உண்மையிலேயே வந்துட்டோம்மா..." சொல்லிக் கொண்டே தனபால் உள்ளே வந்தார். தனபால் கார்த்திக்கின் அப்பாவுக்கு சொந்த தம்பி. திருச்சியில் கலெக்டர் அலுவலகத்தில் உயர் பதவியில் இருப்பவர். 

"சௌக்கியமா இருக்கியா கவி...?" கார்த்திக்கின் சித்தி ருக்மணி பின்னலேயே வந்தாள்.

"ம்ம்.. நல்ல சௌக்கியமா இருக்கேன்... அத்தை... உட்காருங்க..." என்று சொல்லி சோபாவை காட்டினாள். இருவருக்கும் ஜூஸ் போட்டு தந்தாள். 

"நான் மூணு மாசத்துக்கு ஒரு தடவை சென்னை வந்து போறவன். வந்தா எனக்கு செக்ரடேரியட்ல ஒரு நாள் வேலை... அத முடிச்சிட்டு அப்படியே போயிடுவேன்... இப்ப என்னோட கலீங் பையனுக்கு சென்னையில நாளைக்கு மறுநாள் கல்யாணம்... அவசியம் அட்டெண்ட் பன்னனும்... இவளும் அந்த கல்யாணத்துக்கு வரனும்... இவ்வளவு தூரம் போகனுமான்னு இவதான் வரவே மாட்டேன்னுட்டா... நான்தான் இவளை கட்டாயப் படுத்தி அழைச்சிட்டு வந்திருக்கேன். எனக்கு இந்த தடவை செக்ரடேரியட்ல தொடர்ந்து ஒரு வாரம் வேலை இருக்கு... அதான் வந்துட்டோம்..." என்று பட படவென்று கொட்டினார். 

"நீங்க எப்ப வந்தாலும் வீட்டுக்கே வந்துடுங்க மாமா... உங்களுக்கு இல்லாத இடமா...? ஏன் அத்தை உங்க பிள்ளை வீட்டுக்கு வர உங்களுக்கு என்ன தயக்கம்...?" கவிதா ருக்மணியைப் பார்த்து கேட்டாள். 

"அப்படியெல்லாம்... ஒன்னும் இல்லடி... நானும் வந்துட்டா வீட்டையும் பசங்களையும் யார் பாத்துக்கறது...?அதான்.. வேற ஒன்னுமில்லம்மா... இப்ப கூட பக்கத்து வீட்டுல சொல்லிட்டுத்தான் வந்திருக்கோம்.... எங்க உன்னோட குழந்தை... தூங்கறானா...?" ருக்மணி சொன்னாள்.

"ஆமாம்.. அத்தை இப்பதான் தூங்க ஆரம்பிச்சான்..."

"எங்க.... கார்த்திக் ஆ·பீஸ் போய்ட்டானா...?" தனபால் விசாரித்தார்.

"ஆமாம்... மாமா... பட்ஜெட்டுக்கு முன்னாலேயே ·பிப்ரவரியில எல்லாத்தையும் முடிக்கனும்னு ரொம்ப பிசியா இருக்கார்... சாயந்திரமும் லேட்டாத்தான் வரார்..." கவிதா கரிசனத்துடன் சொன்னாள்.

"அப்படியா... பின்ன ஏஜிஸ் ஆ·பீஸ்னா சும்மாவா..? ரொம்ப ·பவர்புல் டிபார்ட்மெண்ட்டாச்சே.... எங்க... சந்த்ருவை காணோம்.. அவனும் காலேஜ் போயிட்டானா...?" 

"இல்லை... மாமா... அவனுக்கு ·புட்பால் டோர்னமெண்ட் இருக்கு.. அவன் வர இன்னும் பத்து நாளாகும்... இப்பதான் நீங்க வர்ரதுக்கு அரைமணிக்கு முன்னதான் புறப்பட்டுப் போனான்... மாமா..." 

சந்த்ருவின் அறையை கவிதா சுத்தமாக்கி அவர்களுடைய பொருட்களையெல்லாம் உள்ளே வைத்தாள். விசாரிப்பெல்லாம் முடிந்தவுடன் தனபால் குளித்து விட்டு உடனே அலுவலகம் புறபட்டுச் சென்றார். போகும்போது மதிய சாப்பாட்டுக்கு வரமுடியாது என்றும் அலுவலகத்தில் அவர் நண்பர்களுடன் பார்த்துக் கொள்வதாகவும் சொல்லி விட்டு போனார். 

"ராத்திரி சீக்கிரம் வீடு வந்து சேருங்க... வழக்கம் போல உங்க ·பிரண்ட்ஸோட பார் பக்கம் 

போயிடாதீங்க..." ருக்மணி தன் புருஷனை எச்சரித்து அனுப்பினாள். அவர் போனதும் கவிதா ருக்மணியை கட்டிப் பிடித்து,

"வந்ததுக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ்.. அத்தை... எனக்கு நம்பிக்கை இருந்தாலும் கடைசி நிமிஷத்துல மனசு மாறிடுவீங்களோன்னு பயந்துட்டேன்... அத்தை..."

"அதான் நான் நேத்தே போன் பன்னி சொல்லியிருந்தேனே... நீ கார்த்திக்கிட்ட ஒன்னும் சொல்லலியா...?"ருக்மனிக்கு கொஞ்சம் வெட்கமாக இருந்தது. 

"இல்லை... அத்தை... சர்ப்ரைஸா இருக்கட்டும்னு சொல்லலை.. ஆனா இன்னிக்கி ராத்திரி ஒரு சர்ப்ரைஸ் இருக்குன்னு மட்டும் சொல்லியிருக்கேன்.... நீங்க படுத்து ரெஸ்ட் எடுங்க அத்தை... ராத்திரி ரொம்ப நேரம் கண் முழிக்க வேண்டியிருக்கும்...."

"சீ... போடி... எல்லாம் உன்னாலதான்... இந்த வயசுல இதெல்லாம் எனக்குத் தேவையா...?" ருக்மணி பொய் கோபத்துடன் இன்னும் வெட்கப்பட்டாள். 

"என்ன அத்தை... உங்களுக்கு இப்ப என்ன வயசு ஆயிடிச்சி.... உங்க பிள்ளைக்கு இப்ப இருபத்தியெட்டு.... சரியா அவருக்கு பதினெட்டு வயசுல... உங்க மேல ஆசை வந்திச்சி... அப்ப உங்களுக்கு இருபத்தியாறு... இப்ப முப்பத்தியாறு.... செக்ஸ் அனுபவிக்கறதுக்கு முப்பத்தாறு வயசெல்லாம் ரொம்ப பெரிய வயசா என்ன...?என்னைக் கேட்டால் இந்த வயசுலதான் நல்ல அனுபவிக்கனும்...." ருக்மணியை கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டே சொன்னாள் .

இளம்பெண் சித்திரவதை - பாகம் 02 - காமக்கதைகள்

" ம்ம்ம்ம்.. உங்களுக்கு ரொம்ப துளிர்த்துப் போச்சு.. வாங்க உங்களை பேசிக்கறேன்.. !" "ஏய் ஹனி.. ஐ மிஸ்டு யூ லாட் யா..!" "மீ டூ...!" "ஓக்கே.. இப்போ என்ன ட்ரெஸ்ல இருக்கே..? இப்போதான் எழுந்தேன்.. இன்னும் வாஷ்ரூம் கூட போகல.. நீங்க அனுப்பிவச்ச ஸீ த்ரூ நைட்டிதான்..!" "ஓ.. மை.... மை.. அப்படியே இன்னிக்கு ட்யூட்டிக்கு போயிடாதே.. நான் இன்னும் பார்க்காத அழகெல்லாம் நாகாலாந்து மக்கள் பார்த்து தீர்த்துடப் போறாங்க.. !" உங்களுக்கு ... உங்களுக்கு... " ம்..ம்.. சொல்லு.. எனக்கு என்ன வச்சிருக்கே..?" வாட்ஸின் குரலில் இருந்த குறும்பு என்னைப் பிய்த்து தின்றது.. " உமி ட்யூட்டிக்கு கிளம்பணும்.. அவ லைனை கட் பண்ணப்போறா..!" என்றபடியே ஒரு இச் கொடுத்து கட் செய்தேன். மனதில் ஒரு குதூகலம்.. அடடா.. இவர் செய்த அட்டகாசத்தில், நேரமானது தெரியவில்லையே..அவசர அவசரமாக தயார் ஆனேன். மீண்டும் போன் சிணுங்கியது. அந்தக் "கடங்காரர்தான்" என்று ஆவலாக ஓடிவந்து எடுத்தேன்.. ஏமாந்தேன். அழைத்தது வாட்ஸ் அல்ல. எங்கள் டீம் லீடர் திரு. சிவோங். " ஹலோ.. ப்யூட்டி க்வீன்.. குட்மார்னிங்..!" வெரி குட்மார்னிங் சர்.. " உனக்கு ஒரு குட் நியூஸ்.. உன்னை இந்த வாரத்தோடு ரிலீவ் பண்ணி, உன் ஸ்டேட்டுக்கே அனுப்பச் சொல்லி உத்தரவு வந்திருக்கு. அங்கே மட்ராஸ்ல* நம்ம ஆஃபீஸ் திறக்கறாங்க. உனக்கு ப்ரமோஷனோட ட்ரான்ஸ்ஃபர்..! மட்ராஸ் கோயிங் டு ஹாவ் அ பியூட்டிஃபுல், யங் செக்ஷன் ஹெட்..! ம்ம்ம் எங்களுக்குதான் சைட் அடிக்க இனி ஆள் இருக்காது. இனிமே சப்பை மூக்கையும் இடுங்கிய கண்களையும் பார்த்துதான் பொழுதை ஓட்டணும்..!" சிவோங்கின் கிண்டலை இரசிக்கவோ, அவருக்கு நன்றி சொல்லவோ முடியாமல் என் உள்ளம் நடனமிட்டது. அடுத்தடுத்து இரண்டு நல்ல செய்திகள்..வாட்ஸ் வரார்.. எனக்கு சென்னைக்கு மாற்றல்.. ஈஸ்வரா.. தேங்ஸ்டாப்பா.. இன்னிக்கு என் வாழ்க்கையின் லக்கியஸ்ட் டே..! ஆனால் விதி வேறு ஒரு கணக்கை துவக்கியது.. இரண்டு சந்தோஷச் செய்திகளைக் கேட்டதில் மனமும் வயிறும் நிறைந்துவிடவே, அன்றைய கடைசி வேலை நாளை முடிக்க உற்சாகமாகக் கிளம்பினேன். எனக்கு மிகவும் பிடித்த பிங்க் நிற ஸ்லீவ்லெஸ் சுடிதார், சுடி பேண்டுக்கு பதிலாக வாட்ஸ் அனுப்பிவைத்த ஒபேக் டைட்ஸ். அந்த டைட்ஸ் வந்த கதையே கொஞ்சம் சுவையான ஒன்று. திருமணம் முடிந்து, வாட்ஸ், யு.எஸ்.கிளம்புவதற்கு முதல்நாள், நாங்கள் இருவரும் கோவிலுக்குப் போனோம். தரிசனம் முடிந்து, ஸ்தல விருட்சமான வில்வ மரத்தின் கீழ் இருவரும் தரையில் அமர்ந்தோம். நான் வழக்கம்போல முழங்கால்களை மார்போடு அணைத்துக்கொண்டு, முகவாயை அதில் தாங்கியபடியே வாட்ஸை வைத்த கண் மாறாமல் பார்த்தேன். கொஞ்ச நேரம் மௌனம். அதை உடைக்க வாட்ஸ் துவங்கினார்.. "இந்த மஞ்சள் சுடி உனக்கு ரொம்ப நல்லா இருக்கு உமி.. ஆனா நீ ஏன் ஸ்லீவ்லெஸ் சுடி போடமாட்டேங்கறே..? உன் அண்டர் ஆர்ம்ஸ் நல்லா இருக்காதா..?" நான் பொய்க்கோபத்தோடு அவருக்கு பழிப்பு காட்டியபடியே சொன்னேன்.. " அய்யே.. முகரையைப் பாரு.. ரொம்பத் தெரிஞ்சவர் வந்துட்டார்.. எங்க ஆர்ம்பிட் ரொம்ப க்யூட்டாக்கும்.. என் தோழிகளே ஆச்சரியப்படுவாங்க.. என்னடி உமி.. உனக்கு அங்கே ஹேர் க்ரோத் அவ்வளவா இல்லியேன்னு..தெரிஞ்சுக்கோங்க..!" "அப்படியா உமி.. எங்கே காட்டு..!" ஈஸ்வரா.. வாட்ஸ்.. இது கோயில்.. ரொம்ப வழியாதேங்கோ.. உம்மாச்சி கண்ணை குத்திடும்..! சரி.. வா.. வெளியே லான் நன்னா போட்டு மெயின்டெய்ன் பண்ணிருக்கா.. அங்கே போய் பேசிண்டிருப்போம். வரேன் வாட்ஸ்.. ஆனா ஒரு கண்டிஷன்.. அங்கேயும் வந்து தத்துபித்துன்னு அபச்சாரமா பேசப்படாது.. ஓகேவா..? ஏய்.. அந்த விஷயம்தான் 2 வருஷம் கழிச்சுன்னு முடிவாயிடுத்து.. கொஞ்சம் கிளுகிளுப்பா பேசவாவது பெர்மிட் பண்ணுடி ராட்சஸி.. எனக்கும் அவர் பேசுவது பிடித்துதான் இருந்தது. இருந்தாலும் சொன்னேன். "நத்திங் டூயிங் வாட்ஸ்..!" ஆனால் அவர் கேட்பதாக இல்லை.. கோவிலுக்கு வெளியே புல்வெளி. குழந்தைகள் அங்கும் இங்கும் ஓடி விளையாடின. ஓரிரு காதலர்கள் "ஸ்வீட் நத்திங்" பேசிக்கொண்டிருக்க, ஒரு ஓரமாக நாங்கள் அமர்ந்தோம். நான் ஒரு பக்கமாக கால்களை மடக்கி வலதுகையை தரையில் ஊன்றி அமர, வாட்ஸ் என் தலையில் இலேசாக தட்டியவாறு சொன்னார்.. "உன் ஸ்டைலில் உட்காரு உமி.. காலை கட்டிண்டு .. அழகா இருக்கும்.." நான் அவ்வாறே அமர்ந்தேன்.. வாட்ஸ் சொன்னார்.. உன் சுடி ஓக்கே.. பட் சுடி பேண்ட் தொள தொளான்னு கோமாளி ட்ரெஸ் போல இருக்கு.. அப்படியே காலை கவ்விண்டு இருக்காப்பல தெச்சு போட்டுக்கோயேன்.. ரொம்பச் சமத்துதான்.. இத்தன தரம் உக்காண்டு ஏந்தா, டர்ர்ர்ன்னு தையல் விட்டுடும்.. மானம் போயிடும். நல்ல ஐடியா தரேளே ஸ்வாமி..! "கலர் பேண்டிஹோஸ் இங்கே கிடைக்காதா..? நான் யு.எஸ்.லேருந்து அனுப்பி வைக்கிறேன்.ஓபேக் டைட்ஸ்ன்னு இருக்கு. அப்படியே உன் இடுப்பு, கால் எல்லாம் கவ்விண்டுடும். இழுத்த இழுப்புக்கு எலாஸ்டிக் போல வரும். கிழியாது. இப்போ அது போல போட்டுண்டு இருந்தீன்னாக்க உன் வேலி எப்படி இருக்குன்னு ரசிப்பேன்.. ஹூம்.. " என்று சொல்லிக்கொண்டே என் கால்களுக்கிடையில் தன் விரலை சரேலென்று செருகி இழுத்தார். முழங்கால்களைக் கட்டிக்கொண்டு அமர்ந்திருந்த என் பின் தொடை இடுக்குக்குள், ஆசன வாய்க்கும் என் பெண்மைச் சின்னத்துக்கும் இடையில் இருக்கும் கோடு போன்ற பகுதியில் அவர் கை பட்டதும் என் உடலில் 'ஜிவ்வ்வ்வ்' என்று மின்சாரம் பாய்ந்தது. முதன்முதல் என் அந்தரங்கப்பகுதியில் ஒரு ஆணின் ஸ்பரிசம்.. நான் வெட்கம் தாளாமல் கண்ணை மூடி லயித்திருக்க.. வாட்ஸ் சொன்னார்.. "என்ன உமி.. உன் வேலி ரொம்ப ஆழமா இருக்கு.. உள்ளுக்குள்ள ஒண்ணுமே இல்லியா.. முண்டு முடிச்சு எதுவும் கைக்கு தட்டுப்படலையே.." வெட்கமும் அவமானமும் சேர்ந்து என்னைத் துடிக்க வைத்தன. முகம் சிவப்பது என்னால் உணர முடிந்தது. மெல்ல சொன்னேன். நாங்க என்ன ஆம்பளையா.. முண்டு முடிச்செல்லாம் இருக்க..? சொல்லிவிட்டு நாக்கைக் கடித்துக்கொண்டே கைகளால் முகத்தை மூடிக்கொண்டேன். "சே.. ஏன் நான் இப்படி வெட்கமில்லாமல் பேசுகிறேன்..?" இல்லேடா செல்லம்.. இவ்ளோ பெரிய பொம்மனாட்டியா வளந்து நிக்கிறே.. ஆனா 'அது' பச்சக் கொழந்தைக்கு உள்ளது போல சிறிசா இருக்கும் போலிருக்கே..! வாட்ஸ் என்னை இன்னும் படுத்தினார். நானும் விட்டுக் கொடுக்காமல், " பெரிசு, சின்னதுன்னு உங்களுக்கு சைஸ் வித்தியாசம் எப்படித் தெரியும்.. எத்தனை பொம்மனாட்டிகளண்ட பாத்திருக்கேள்..? என் குரல் கம்மியது. " ஓ... மை.. மை.. டேக் இட் ஈஸி யார்.. நான் எங்கே பார்த்தேன்.. இங்க்லீஷ் சினிமால ஒல்லிபிச்சான் ஹீரோயின் ந்யூட் போஸ் பார்த்திருக்கேன். அதை வெச்சு உன்னை டீஸ் பண்ணினேன்.. கோச்சுக்காதேடா செல்லம்.. சின்னதுதான் க்யூட்.. ரொம்ப காலத்துக்கு எஞ்சாய்மெண்டுன்னு எனக்குத் தெரியுண்டா குட்டி..!" வாட்ஸ் வழிந்தார். அப்போ என் சைஸ் பார்க்கதான் டைட்டா துணி போட்டுக்கச் சொல்றேளா..? அப்படியே போட்டுண்டு முழங்காலைக் கட்டிண்டு உக்காண்டாலும் அது தெரியாதே.. வெறும் ப்ருஷ்டமும், கோமணக்குழின்னு சொல்வாளே.. அதும்தான் தெரியும்..!.. 'அது' இங்கன்னா இருக்கும்.. " என் அடிவயிற்றுக்குக் கீழ் தொட்டுக்காட்டினேன். "யெஸ்.. யெஸ்.. இப்போதான் அந்த வார்த்தை ஞாபகம் வந்தது.. புருஷாளுக்கு கோமணக்குழி.. பொம்மனாட்டிகளுக்கு 'வேலி'.. பள்ளத்தாக்கு.. ஹி..ஹி.." வாட்ஸ் ரொம்ப அராஜகமாக பேசினார். "எனக்கு டைட்ஸ் வேண்டாம்பா.. உங்க கண் ரொம்ப பொல்லாதது.. அப்புறம் எனக்கு வெறும் கண்ணா தான் பிரசவம் ஆகும்.." நானும் என் பங்குக்கு வெட்கமற்றுப் பேசினேன். "ஹ்ம்ம்ம்ம்ம் .. இன்னும் 24 மணி நேரத்துக்கு கண்ணாலதான் என் அழகுச்செல்லத்தை ரேப் பண்ண முடியும். அப்புறம் ஈ.மெயிலில்தான். நான் எல்லாக் கலர்லேயும் டைட்ஸ் வாங்கி அனுப்பறேன். சுடி, நல்லா ஸ்லிட் வச்சு தச்சுக்கோ.. சுடி பைஜாமாவை தூக்கி கடாசிடு. நான் அனுப்பறதில் மேட்சா எடுத்து போட்டுக்கோ. அப்புறம் மறக்காம முழங்கால் கட்டிண்டு போஸ் கொடுத்து போட்டோ எடுத்து அனுப்பு.. ஃபோகஸ் எங்கே பண்ணனும் தெரியுமோல்லியோ..?" ம்ம்ம்ம் தெரியும்.. உங்க வேலி..! வெவ்வெவ்வ்வே..! அப்படி வந்ததுதான் இந்த ஒபேக் டைட்ஸ். முத்லில் போட்டபோது, எங்கெங்கோ கவ்விப் பிடித்தது. உடலில் இருப்பதே தெரியாமல் என் இரண்டாம் தோல் போல அந்தரங்கத்தையெல்லாம் அரவணைத்த அந்த உடையில் அயர்ந்துதான் போனேன்.. என்ன ஒன்று.. கொஞ்ச நாளுக்கு சுடியின் கீழே ஒன்றுமே போடாததுபோல ஒரு உணர்வு இருந்தது. நாளாக நாளாக சரியாகிவிட்டது. கால்கள் இன்னும் நீளமானவை போல ஒரு த்ரில் இருக்கும் அந்த டைட்ஸ் போட்டுக் கொண்டால். வேகமாக ஓடவோ, கால்களை எவ்வளவு உயரம் வேண்டுமானால் தூக்கவோ, சட்டென்று குத்துக்கால் போட்டு அமரவோ ஆரம்பத்தில் கொஞ்சம் அச்சமாகவும் தயக்கமாகவும் இருக்கும். பின்னர் சரியாகி விட்டது. குத்துக்காலில் அமர்ந்தால் சாதாரண சுடிதார் பேண்ட் தொள தொளவென்று துணி குப்பலாக தோற்றமளிக்கும். இந்த டைட்ஸ், அவ்வாறில்லாமல் உடலோடு ஒட்டி காட்சியளிக்கும்.எதிரிலில்ருப்பவரின் கண் சரேலென்று நம் தொடை இடுக்குக்கு தாவும். அதைத் தவிர்க்க இரண்டு முழங்கால்களையும் ஒட்டினாற்போல் மண்டியிட்டு அமர்ந்தால் தொடையிடுக்கின் வடிவம் புலப்படாது. பக்கவாட்டில் நம் கால்கள் ஒய்யாரமாகவும், கவர்ச்சியாகவும் தெரியும். இது போகப் போக நான் தெரிந்துகொண்டது..! மனம் தெளிவாகவும், நிறைந்தும் இருந்ததால் ஒப்பனை அதிகம் தேவைப்படவில்லை. இலேசாக என்னை அலங்கரித்துக்கொண்டு என் பணியிடம் நோக்கிப் புறப்பட்டேன். 'உடான் கிர்' என்னும் மலைப்பகுதியில் இருக்கும் பழங்குடி இனக் குழந்தைகளுக்கு அடிப்படைக் கல்வி போதிக்கும் வழிமுறைகளையும், அதற்கான புத்தகங்களையும் வைத்து அங்குள்ள ஆரம்பப்பள்ளி ஆசிரியர்களுக்கு ஒரு செமினார் போல நான் நடத்தவேண்டும். அவர்கள் அதைக் கற்றுக்கொண்டு தங்கள் வகுப்பில் நடைமுறைப்படுத்துவார்கள். என் துணைக்கு, நாகாலாந்து கல்வித்துறையைச் சேர்ந்த பணியாளர் ஒருவரையும் அளித்திருந்தார்கள். கல்வி உதவிக் கருவிகளை எடுத்துக்கொண்டு அவர் உடான் கிர் போய்ச் சேர்ந்துவிட்டதாக தெரிவிக்கப்பட்டது. நான் தங்கியிருந்த மொகோக்சங் நகரிலிருந்து 25 கி.மீ. டாக்சியில் போகவேண்டும். உடான் கிர் மலையடிவாரத்திலிருந்து, குதிரையில் மேலே 5 கிலோமீட்டர் சவாரி. அங்கேதான் செமினார் மற்றும் மதிய உணவு. அதை முடித்துவிட்டால் திரும்பிவிடலாம். பின்னர் என்னுடைய பொருட்களை பேக் செய்து, வைத்துவிட்டால், மறுநாள் தலைமை அலுவலகம் போய் ரிலீவிங் ஆர்டர் வாங்கிக்கொண்டு புறப்படவேண்டியதுதான். நினைக்கும்போதே மனம் கும்மாளம் போட்டது. வண்ணக் கனவுகளில் லயித்து இருந்த என்னை டாக்சி ஓட்டுநர், உசுப்பினார். "மேடம் உடான் கிர் காட் வந்துவிட்டது.. நான் காத்திருக்கட்டுமா.. அல்லது நீங்கள் திரும்ப தாமதமாகுமா..? இல்லை.. இல்லை.. நீங்கள் காத்திருக்க வேண்டாம்.. பணம் கொடுத்து அனுப்பினேன். பள்ளி நிர்வாகத்தினர் குதிரையுடன் ஆட்களை தயாராக அனுப்பியிருந்தனர். என் பணியாளரும் நின்றிருந்தார். மேடம் .. உங்களுக்கு குதிரைச் சவாரி ஒத்து வருமா.. அல்லது டோலியில் வருகிறீர்களா..? நான்கு பழங்குடியினர் டோலியுடன் தயாராக இருந்தனர். "சே.. பாவம்.. இவர்களைத் தூக்கச் சொல்வதா..? வேண்டாம். நான் குதிரையில் வருகிறேன்.ஒன்றும் பிரச்னையில்லை" இடதுகாலை தூக்கி கால் வைக்கும் காவடி போன்ற கம்பியில் வைத்து ஏறினேன். நான் அணிந்திருந்த உடைக்கும், குதிரையில் நான் அமர்ந்திருந்த தோரணைக்கும் எனக்கே ஒரு ராஜகுமாரியைப் போல தோன்றியது.குதிரை மலையில் மெல்ல ஏறத் துவங்கியது. "மேடம்.. மேலே ஏறும்போது, உயரத்துக்கு ஏற்றாற்போல உங்கள் உடலை முன்னுக்கு கொண்டு செல்லுங்கள். நாங்கள் குறுக்கு வழியே பள்ளிக்கு வந்துவிடுகிறோம். நீங்களும் குதிரைக்காரனும், தலைமையாசிரியரும் குதிரைப்பாதை வழியே வாருங்கள்." பணியாளர் சொல்லிவிட்டு செங்குத்தான மலைப்பாதைக்குள் ஐக்கியமாகிவிட்டார். எங்கள் குதிரைகள் மெல்ல முன்னேறின. குதிரைக்காரன், உடைசல் இந்தியில், மேம்சாப்.. கிளைகள் வரும்போது தலையைக் குனிந்துகொள்ளுங்கள் .. ஒன்றும் பயமில்லை" என்று சொல்லிவிட்டு கடிவாளத்தைப் பிடித்தவாறு விறுவிறுவென்று முன்னே நடக்கலானான். என் குதிரை நல்ல துடியான குதிரை. துள்ளலுடன் முன்னேறியது. தலைமை ஆசிரியர் வந்த குதிரையோ சரியான சோனி. அடிக்கடி பின்தங்கியது. பாதி தூரம் போயிருப்போம்.. திடீர் என பக்கவாட்டுப் புதர்களுக்குள் சலசலப்பு. குதிரைக்காரன் குதிரையை விட்டுவிட்டு தலை தெறிக்க வந்தவழியே ஓடலானான்.ஏதோ சத்தம் போட்டுக்கொண்டு ஓடினான். பின்னல் வந்த தலைமை ஆசிரியரையும் காணோம். நான் ஏதோ காட்டு யானை வந்துவிட்டது போலிருக்கிறது என்று நினைத்தேன். என்ன செய்வது? எப்படி தப்புவது என்று தெரியாமல் குழம்பினேன். ஆனால் வந்தது காட்டு யானையல்ல. நாகா பழங்குடித் தீவிரவாதிகளென்று பின்னர் புரிந்தது. மொத்தம் நான்கு பேர்.ஒருவன் மட்டும் பெரிய வேட்டைத் துப்பாக்கி வைத்திருந்தான். மற்றவர்கள் இடுப்பில் குத்துவாள் மட்டும் செருகியிருந்தார்கள். அவர்களில் துப்பாக்கி வைத்திருந்தவன் சொன்னான்.. "வீணாக சப்தம் போடாதே.. பலனில்லை. உன்னை கைதியாகப் பிடித்திருக்கிறோம். எங்கள் சொற்படி நடந்தால் உனக்கு துன்பம் இருக்காது. தப்பவோ, உதவிக்கு கூக்குரல் எழுப்பவோ முயற்சி செய்யாதே." எனக்கு உடல் நடுங்கியது. மயக்கம் வருவதுபோல இருந்தது. இது என்ன திடீர் குழப்பம்..? வேறு யாரையோ கடத்த நினைத்து ஆள் மாறாட்டமாக என்னைப் பிடித்துவிட்டார்களோ..? மெல்ல துணிவை வரவழைத்துக்கொண்டு சொன்னேன்.. "நீங்கள் தவறுதலாக என்னைப் பிடித்துவிட்டீர்கள் என்று நினைக்கிறேன். நான் ஒரு சாதாரண கல்வி அதிகாரி. இங்குள்ள பிள்ளைகளுக்கு கற்பிக்க வந்தவள். என் பெயர் உமா ஸ்ரீவத்சன். தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்தவள்." சொல்லிவிட்டு குருட்டு நம்பிக்கையோடு துப்பாக்கிக்காரன் முகத்தைப் பார்க்க.. "தொணதொணக்காமல் வா.. எங்களுக்குக் கொடுக்கப்பட்ட விபரம் சரியாக இருக்கிறது." "என்னை ஏன் கடத்துகிறீர்கள்..? நான் செய்த குற்றம் என்ன..?" அவன் பேசவில்லை. கடிவாளத்தை பிடித்து கூட வந்தவனிடம் கொடுத்தான். என் கைகளை பின்புறம் முரட்டுத்தனமாக முறுக்கி, என்னுடைய துப்பட்டாவைக் கொண்டே இறுகக் கட்டினான். அவன் துப்பட்டாவை எடுக்கும்போது என் மார்பில் சில்மிஷம் செய்தது போலத் தோன்றியது.எனக்கு உடல் கூசியது. அவன் உத்தரவிட, குதிரை பயணத்தைத் தொடர்ந்தது. பின்னால் கைகள் கட்டப்பட்ட நிலையில் சவாரி கடினமாக இருந்தது. என் உடல் வியர்வையால் தெப்பலாக நனைந்துவிட்டது. என்னேரமும் குதிரையிலிருந்து வழுக்கி விழுந்துவிடுவோமோ என்று பயந்தேன். நீண்ட நேரம் பயணம் தொடர்ந்தது.. அல்லது எனக்கு அப்படித் தோன்றியது. துப்பாக்கிக்காரன் என் பக்கவாட்டிலேயே நடந்துவந்தான். என் இடது தொடையில் அவன் வலக்கரத்தை வைத்து தடவியபடியே, ஏதோ ஒரு நாகா நாட்டுப்புறப் பாடலை கர்ண கடூரமாக பாடிக்கொண்டே வந்தான்.நான் கூச்சம் தாளாமல் நெளிந்தேன். "ரொம்ப நெளியாதே.. விழுந்துவிடுவாய்.." என்றவாறே, என் கால்களுக்கிடையில் கையைச் செலுத்தி நிமிண்டினான். பின்னர் நான் உட்கார்ந்திருக்கும் சேணத்தை சரிசெய்வதுபோல நடித்தான்,. நான் அறுவெறுப்புடன் அவனை முறைப்பதை கண்டுகொள்ளாமல், குஷியாக அந்தப் பாடாவதி பாடலைப் பாடிக்கொண்டே நடந்தான். என் மனதில் திகில் படர்ந்தது. நிமிடங்கள் யுகங்களாகக் கழிய, தொலைவில் ஒரு ஆறு. அதைத் தாண்டி குடியிருப்பு தென்பட்டது.ஆற்றுக்கரைக்கு சென்றதும், துப்பாக்கிக்காரன் சப்தமாக சீட்டி ஒலி கொடுத்தான். எதிர் கரையிலிருந்து ஒரு பரிசல் வந்தது. துப்பாக்கிக்காரன் என் கால்களை காவடியில் இருந்து விடுவித்தான். என் சுடியில் மார்புப் பகுதியில் இருந்த துணியைப் பற்றி முரட்டுத்தனமாக இழுக்க, நான் நிலை தவறி குதிரையில் இருந்து விழுந்தேன். கீழே நான் விழுவதற்குள், துப்பாக்கிக்காரன் என்னை அப்படியே தன் தோள்களில் ஏந்திக் கொண்டான். என் அடிவயிற்றுப்பகுதி அவன் வலது தோளில் படிந்திருக்க, என் தலையும், மேல் உடம்பும் அவன் பின்புறம் தொங்க, என் கால்கள் அவன் முன்புறம் தொங்கின. என்னை துண்டு போல தோளில் தாங்கிக்கொண்டு பரிசலை நோக்கி நடந்தான். அவன் வலக்கரம் என் திரட்சியான பின்னழகை தடவ நான் வெட்கமற்று அதிர்ச்சியில் என்ன செய்வதென்று அறியாமல் கிடந்தேன். ஆற்றுப்படுகையில் நிதானித்து இறங்கிய துப்பாக்கி, என்னை பரிசலுக்குள் வீசினான்.அவனும் மற்றவர்களும் ஏறிக்கொள்ள, பரிசல் எதிர்கரைக்கு பயணமாயிற்று. துப்பாக்கி என் சுடியைப் பிடித்து இழுத்ததில், வலது தோள்பட்டை அருகே துணி கிழிந்து தொங்கியது. கையில்லாத சுடிதார் ஆகையால், ஒருபக்கம் நன்றாகத் திறந்துகொள்ளவே, என் வலப்புற மார்பின் பெரும்பகுதி வெளியே தெரிந்தது. என் கைகள் கட்டப்பட்டிருந்ததால், என்னால் மறைத்துக்கொள்ள இயலவில்லை.கண்களில் நீர் பெருகிற்று. கடந்த இரண்டுமணி நேரத்துக்குள் என் உடலை அவன் விளையாட்டு மைதானமாக்கிவிட்டான். இன்னும் என்னென்ன அவமானங்கள் காத்திருக்கிறதோ..?

-தொடரும்

இளம்பெண் சித்திரவதை - பாகம் 01 - காமக்கதைகள்

இது வழக்கமான செக்ஸ் கதையல்ல.. 80களில் தீவிரவாதிகளால் கடத்தப்பட்டு, சின்னாபின்னப்பட்ட ஒரு இளம் மங்கையின் உண்மைக்கதை.. கடைசிவரை தன் கற்புக்காகப் போராடியவிதத்தையும், அவளது பெண்மைக்குக் காவலாக இருந்த ஒரு பழங்குடியின நம்பிக்கையையும் காட்டுவாசிகள் வாயிலாகக் கேட்டறிந்திருக்கிறேன்.. உண்மைக்கதைக்கு கொஞ்சம் சுவைகூட்டி என்னளவில் முயற்சித்திருக்கிறேன்.. கதை நாயகி வாயிலாக நாம் கதை கேட்பதுபோல அமைத்திருக்கிறேன்.. பெண்மையின் சில நுண்ணிய உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தவே அந்த உத்தியைக் கையாண்டிருக்கிறேன்.. மீண்டும் சொல்கிறேன்.. இது வழக்கமான செக்ஸ் கதையல்ல.. " அத்தையை அரை நாள் ஓத்தேன்.. எதிர் வீட்டுக்காரியின் உறுப்புக்குள் இரண்டு முழத்துக்கு என் சாமான் போயிற்று" என்பது போன்ற நிகழ்வுகள் இக்கதையில் இருக்காது.. மென்மையான கவர்ச்சியும், பெண்மையின் சிறப்பினை வெளிப்படுத்தும் வர்ணணைகளும், சில குரூர மனங்களின் கொடிய வெளிப்பாடும் இயல்பாக இக்கதையில் கலந்திருக்கும்.. இந்தியாவின் வடகிழக்கு மாநிலம் ஒன்றில் ஐ.நா. சபையைச் சேர்ந்த சமூக சேவை ஆற்றும் பெண்மணி பழங்குடி இன தீவிரவாதிகளால் கடத்திச் செல்லப்பட்டு கொடூரக் கொலை- இது செய்தி.  அந்தப் பெண்மணியாக என்னைக் கொண்டு நான் சொல்லப் போகும் என் கற்பனைக் கதை கீழே.. வனங்களின் ஊடாக சென்று கொண்டிருந்தது அந்த பரிதாப ஊர்வலம். நடுநாயகமாய், நடக்கப்போகும் அவல நாடகத்தின் கதாநாயகியாய் நான் அழைத்து.. இல்லை இல்லை இழுத்துச் செல்லப்பட்டேன். நான்..? ஆம் ... நான் தான்.. ஐந்தே முக்கால் அடி உயரம், அதற்கேற்ற பருமன், தென்னிந்தியப் பெண்களுக்கே உரித்தான ரோம வளர்ச்சி அதிகமில்லாத பழுப்பு நிற தேகம். அளவான மார்பகம்.. உருவத்துக்கு சற்றும் பொருத்தமில்லாத சின்னஞ்சிறு பிறப்பு உறுப்பு. இலேசாக பூனை முடிகள் கொண்ட பிகினி முக்கோணம். இதுதான் நான்.. என் உடலில் பெயருக்குக் கூட ஒரு சதுர அங்குலத் துணி இல்லை.. ஆனால் கண்ணில் மட்டும் முரட்டுக் கருப்புத் துணி கட்டப்பட்டு இருந்தது. "அதை அவிழ்த்து என் இடுப்பில் கட்டிக் கொள்ள அனுமதியுங்கள்.. பின்னர் என்னை அணு அணுவாகச் சித்திரவதை செய்து கொல்லுங்கள்" என்னும் என் கெஞ்சல் அவர்களைப் பாதிக்கவே இல்லை. அவர்கள்..? ஆம்... அவர்கள் தான்.. என் இருபுறமும் இரு நாகா பழங்குடியினப் பெண்கள்.குள்ள உருவம். மங்கோலிய முகம். அவர்களை என் கண்கள் கட்டப்படுமுன் பார்த்தது நன்றாக நினைவில் இருந்தது.. என் கைகள் இரண்டும் என் தலைக்குப் பின்னே வரும்படி செய்து இறுகக் கட்டி இருந்தார்கள். ரோமங்கள் இல்லாத என் அக்குள்களில் சற்றுப் பெரிய தூண்டில் முள்கள் செருகப்பட்டு அதனுடன் இணைக்கப்பட்டிருந்த மெல்லிய சங்கிலியை இருவரும் பிடித்து என்னை வழிநடத்தினார்கள். கண்கள் கட்டுண்ட நான் பாதையிலிருந்து சற்றே விலகினால் இருவரில் ஒருத்தி தன் கையிலிருக்கும் சங்கிலியைச் சுண்டி இழுப்பாள். என் அக்குள்கள் இழுபட்டு துடிக்கும். நான் வழிமாறியது உணர்ந்து அவள் பக்கம் நடக்கவேண்டும் என்று குரூரமாக உணர்த்தும் வழிமுறை இது. எனக்குப் பின்னால் ஒரு ஆண்.. ஒரு நீண்ட சங்கிலியின் ஒருமுனையை என் இடுப்பில் இறுக்கிக் கட்டியிருந்தார்கள். என் உடலே இரண்டு துண்டாகிவிடும்போல வலித்தது. சங்கிலியின் மறுமுனை என் தொப்புளுக்கு நேராக கீழே இறங்கி, [ஆண்கள் அணியும் கோவணம் போல] இரு தொடைகளுக்கு ஊடாக பின்புறம் செலுத்தப்பட்டு அந்த ஆணின் கையில் இருந்தது. இது சற்று பெரிய, கனமான, துருவேறிய சங்கிலி. அதை அவன் விஷமத்தனமாக சற்றே விறைப்பாக இழுத்துப் பிடிக்க, நான் நடக்கும்போது என் அந்தரங்கத்தில் உரசி, உரசி மரண வலியை உண்டாக்கியது. என்னை எங்கே கொண்டு போகிறார்கள்..? என்ன செய்யப் போகிறார்கள்..? தெரியாது.. ஆனால் என் உயிர் போகப் போகிறது.. அதுவும் மிகக் கொடூரமான முறையில், மிகுந்த வலியேற்படுத்தும் விதமாக, உடனடியாக இல்லாமல்,மிக மிக தாமதமான, ஆனால் ஒவ்வொரு வினாடியும் நான் சாவுக்காக ஏங்கிப் பரிதவிக்கும் விதத்தில் இருக்கப் போகிறது என்பது மட்டும் எனக்குப் புரிந்தது. அப்படித்தான் இவர்களின் தலைவன் என்னிடம் சொன்னான்.. அவனுடைய விருப்பத்தை நான் நிராகரித்தபோது அப்படித்தான் என்னை அவன் எச்சரித்தான்.. நான்.. என்னைப்பற்றி கொஞ்சம் சொல்லியாக வேண்டும்.. கல்லிலும் முள்ளிலும் என் பாதங்கள் வதைபட்டு நான் இழுத்துச் செல்லப்படும்போது நான் நடந்த சம்பவங்களை சற்றே சிந்திக்க ஆரம்பித்தேன்.. நான் என் வாழ்க்கைச் சம்பவங்களை சற்றே மீள்பார்வை செய்யத் துவங்கினேன் உடலெங்கும் வலியுடன் முழு நிர்வாணமாக இழுத்துச் செல்லப்படும் என் வேதனையை சற்று திசைமாற்ற அவ்வாறு சிந்தித்தேன் நான் உமா. விஷ் காம், மற்றும் மனையியல் படித்து ஃப்ரீ லான்சராக சில ப்ராஜெக்டுகளை செய்திருக்கிறேன் அது சற்று போர் அடித்தபோது அம்மா சொன்னாள் 'உமி. உனக்கும் வயசு 28 ஆயிருச்சு.. இனியாவது என் விருப்பத்தை நிறைவேற்றக்கூடாதா? கையில் நல்ல வரன் ஒன்னு வந்திருக்கு கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கோயேன்" அம்மாவை பார்க்க பாவமாக இருந்தது. மாப்பிள்ளை போட்டோவை வாங்கி பார்த்தேன்.நல்ல அம்மாஞ்சி பழம். வழுவழு முகம்,, நெற்றியில் ஸ்ரி சூரணம், இலேசாக வழுக்கை வாங்கியிருந்த நெற்றி ஆனால் லட்சக்கணக்கில் சம்பளம். என்னை ஒரு ஃபங்ஷனில் பார்த்துவிட்டு உறவினர் மூலம் கேட்டிருக்கிறார்கள். "என்னம்மா மாமனார் போட்டோவை காட்டறே மாப்ஸ் போட்டோ எங்கேம்மா.?" குறும்பாக கேட்டேன். "ரொம்பக் கொழுப்புடி உனக்கு அப்படி இருக்கார் வயசு 38 தாண்டி ஆறது நல்ல படிப்பு, வசதியாம் ராஜாத்தி மாதிரி வச்சுப்பர்" அதிவிரைவாக காரியங்கள் நடந்தேறின. நான் குமாரி பட்டத்தை துறந்து திருமதி ச்ரீவத்சன் ஆனேன். முதலிரவு என்ன ட்ரெஸ் போட்டுக்கொள்வது? எப்படி என்னை ப்ரெசெண்ட் செய்வது என்று மண்டையை உடைத்துக்கொண்டேன். புடவை வேண்டாம் அம்மாமி போல இருக்கும். சுடி சரிப்பட்டு வராது. நைட்டி? ம்ம்ம்கூம். டிபிக்கல் அவுஸ் ஒய்ஃப் போல இருக்கும் என்ன செய்யலாம்? ஜீன்ஸ், டீ ஷர்ட்டில் ஆத்துக்காரருக்கு அதிர்ச்சி கொடுக்கலாமா..? வேண்டாம் அம்மாஞ்சி பாவம். வேறு வழியில்லாமல் ஒரு காட்டன் புடவையை சுற்றிக்கொண்டு அறைக்குள் நுழைந்தேன். 'அது' நெற்றியைத் தேய்த்துக் கொண்டு ஏதோ தீவிரமாக சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தது சற்று நேரம் நின்று பார்த்து, க்க்கும் என்று தொண்டையைக் கனைத்தேன். விலுக்கென்று நிமிர்ந்து பார்த்த 'வாட்ஸ்' ஓ சாரி. கம்..கம். ப்ளீஸ் பி சீட்டட்." என்றார். அவரை நன்றாக நோட்டமிட்டேன். போட்டோவைவிட வயதானவராகத் தெரிந்தார். சற்று தொப்பை வேறு. 'அடியேய் அழகு ராணி உமி நீ கொடுத்து வைத்தது அவ்வளவுதாண்டி' என்று என்னை நானே தேற்றிக்கொண்டேன். "கால் மி வாட்ஸ் உன்னை எப்படி கூப்பிடலாம்..? உமி. சிம்பிள். உமி வில் டூ.. "தேங்க்ஸ் உமி.. இப்படி உக்காரு உன்கிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசணும்.." அவர் சற்றே ஒதுங்கிக் கொள்ள நானும் கட்டிலில் அமர்ந்தேன் கோ அகெட் ... நான் நகைகளை ஒவ்வொன்றாக கழற்றி வைத்தேன். வளையல்கள் குலுங்கி மானத்தை வாங்கிவிடக் கூடாதில்லியா.? அமுல் பேபி படவா.. நீ அதிர்ஷ்டக்காரண்டா. பலபேர் கண்ணி வச்சும் மாட்டாத கன்னி மான் உன் வீட்டுத் தோட்டத்தில் வந்து நிற்கிறது. மிஸ். எத்திராஜ் பட்டம், மிஸ். ஃபேர் ஸ்கின் சென்னை பட்டம் எல்லாம் வாங்கிய ஐந்தே முக்கால் அடி அழகுப்புயல் உன் கட்டிலில் துடிப்பதற்காக இன்று மையம் கொண்டுள்ளது. இன்று என் கன்னித்திரையைக் கிழித்து காதல் கலைகளை அரங்கேற்று. ஏதேதோ ரொமான்ஸ் சிந்தனை.. சொல்லுங்க வாட்ஸ்.. என்றேன். இன்னிக்கு நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன் உமி நானும்தான் வாட்ஸ். அம் ப்ரெட்டி மச் ப்ரௌட் டு சப்மிட் மை விர்ஜினிட்டி டு யூ தேங்க்ஸ் உமி ஆனா உன் கன்னித்தன்மையை இன்னும் 2 வருஷம் எனக்காக ப்ரிசர்வ் பண்ணிவைக்க முடியுமா..? எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. நான் ஆண் சுகத்துக்காக அலையவில்லை.. ஆனால் பால் கோவா போல ஒரு பாவை சட்டப்படி உனக்கு சொந்தமாகி இருக்கும்போது அவளை அனுபவிக்காமல் 2 வருஷம் பொறுத்துக்கச் சொன்னால், உன்னைப் பற்றி நான் என்ன நினைப்பது..? " வாட்ஸ்.. அது ஏன்னு தெரிஞ்சுக்கலாமா..?" என் குரல் எனக்கே கேட்கவில்லை. இதைக் கேட்பதற்குள் வெட்கத்தால் என் சப்தநாடியும் ஒடுங்கிப் போனது. சொல்றேன்.. சொல்றேன்... நான் அதற்கான காரணத்தைச் சொன்னால் நீயும் ஒப்புக்குவே..... "நான் ஒப்புத்துகிட்டாலும், ஒப்புக்கலைன்னாலும் இன்னும் ரெண்டு வருஷத்துக்கு காயப்போடப் போறே.." என்று மனதுக்குள் நொந்துகொண்டே கேட்டேன்.. பீடிகை வேண்டாம்.. ப்ளீஸ் சொல்லுங்க.. வாட்ஸ் சாவகாசமாக கண்ணாடியைக் கழற்றி எடுத்து கையில் வைத்துக்கொண்டு கண்ணை மூடியவராய் சிந்திக்கலானார்.... எப்படி விடயத்தைத் துவக்குவது என்று .. திடீரென்று... ஸ்ஸ்... ஆ..ஆ.. என் வலதுபுற அக்குளில் செருகப்பட்டிருந்த தூண்டில் கொக்கி கொடூரமாக இழுக்கப்பட, நான் வலி தாளாமல் துடிதுடித்தேன்.. பாதை விலகி விட்டேனோ..? சற்றே வலது புறமாக விலகி நடந்தபடியே அவர்கள் மொழியில் கேட்டேன்.. "நானும் உங்களை போன்ற பெண்தானே..? ஏன் என்னை இப்படி சித்திரவதை செய்கிறீர்கள்..? ஏன் என் உடலின் மென்மையான பகுதியை ரணமாக்குகிறீர்கள்.. என்னை ஒரேயடியாக தலையை சீவி கொன்றுவிடுங்கள்.. பதிலாக அவர்களின் நக்கல் சிரிப்பொலிதான் கேட்டது.. அக்குளில் இருந்து ரத்தம் வழிவதை என்னால் உணரமுடிந்தது. கண்ணை மறைத்து கட்டியிருந்த துணியும் ஈரமானது.. என் வேதனை கண்ணீரால்.. அவர்களில் ஒருத்தி சற்று மனமிரங்கியவளாய் குரலில் இதத்தையும், இரக்கத்தையும் குழைத்து என்னிடம் சொன்னாள். " தலைவர் கேட்டதுக்கு சரின்னு சொல்லியிருக்கலாமில்ல..?" அப்படி அவள் சொன்னதும் அவர்களின் தலைவனின் விகாரமான முகம் என் நினைவுக்கு வந்து சப்தநாடியையும் ஒடுங்கச் செய்தது. அன்று நாகா இனத்து பழங்குடியினரின் குழந்தைகளுக்கு கல்வியறிவு போதித்துகொண்டிருந்தபோது என்னை பிணைக்கைதியாக பிடித்து வந்தது நினைவுக்கு வந்தது. கடத்தப்பட்டு கைதியாக நிற்கும் ஒரு இளம்பெண்ணை, அதுவும் ஐ.நா.சபையின் ஊழியையான ஒரு ஆசிரியையை, அந்த மிருகம் கேட்ட கேள்வியில் என் உடலே கூசிப்போனது. மேலும் அதைப் பற்றி சிந்திக்கவிடாமல் என் பின்னால் வந்தவன் தன் கையிலிருந்த சங்கிலியின் மறுமுனையால் என் பின்னழகில் சுளீரென அடித்து, சீக்கிரம் போ நாயே.. இன்னும் எவ்வளவு தூரம் போக வேண்டியிருக்கு..? இருட்டறதுக்குள்ள மலை உச்சிக்கு போகணும்.. வேகமா நட.. என்று இரைந்தான்.. நான் வலிகளை விழுங்கிக்கொண்டு நடையை எட்டிப்போட்டபடியே முதலிரவன்று எனக்கும் வாட்சுக்கும் நடந்த உரையாடலை அசைபோட்டேன். நான் வாட்ஸின் முகத்தையே பார்த்துக்கொண்டிருக்க, அவர் சொல்லலானார்.. "உமி.. நீ வந்த நேரம் என் லட்சியம் ஈடேறப் போகுது. அமெரிக்க பல்கலை கழகமொன்றில் என் தீசிஸ் கட்டுரையை ஏற்றுக்கொண்டு அது தொடர்பான ஆராய்ச்சி செய்ய அழைத்திருக்கிறார்கள். இன்று காலையில்தான் மெயில் வந்தது. அதற்கான வேலைகளிலும், ஏற்பாடுகளிலும் இறங்கணும். அடுத்த மாதமே யு.எஸ். கிளம்பணும். ஒரு 2 வருஷம் கஷ்டப்பட்டா போதும். வாழ்க்கையில் அம்சமா செட்டில் ஆகிடலாம். ஓகே வாட்ஸ்.. அதுக்கும், நான் கன்னியாவே இருக்கணும்ன்னு நீங்க சொல்றதுக்கும் என்ன தொடர்பு.? எனக்கு புரியலியே..? மண்டு.. மண்டு.. அழகு தேவதையா இருக்கற உன் இளமையையும், வனப்பையும் அள்ளி பருக ஆரம்பிச்சுட்டா அப்புறம் யு.எஸ். போக எனக்கு மனசு வருமா..? இப்போ நீ முழங்காலை மடக்கி அழகா உக்காந்துகிட்டு, தலையை லேசா சாய்ச்சு என்னைக் கேள்வி கேட்கற விதத்திலேயே என் கட்டுப்பாடு சிதறிடும் போல இருக்கு.. வேண்டாம்மா விஷப் பரீட்சை.. கிணத்து தண்ணீரை ஆற்று வெள்ளமா கொண்டு போகப்போகுது..? இருந்தாலும் எனக்கென்னவோ நாம் பிரிஞ்சு இருக்க வேணுமான்னு தோணுது.. அதுக்காக நான் உங்களை வற்புறுத்தறதா நினைச்சுடாதீங்க வாட்ஸ்.. சேச்சே.. படிப்பும், அறிவும் இதுபோல ஆரோக்கியமா விவாதிக்க நமக்கு கத்துக்கொடுத்திருக்கு உமி.. நான் ஒன்னும் தப்பா நினைக்கலை.. எனக்கு 38 வயசாறது. ஸ்டில் அம் ப்யூர்லி வெயிட்டிங் ஃபார் மை வைஃப். தள்ளிப்படுக்கறது எனக்கும் வேதனைதான். ஆனா ஒன்றை அடைய ஒன்றை இழந்துதான் ஆகணும். இப்போ உன்னை உரிச்சு பாத்துட்டா... ஐ பெட்.. மை ஃப்யூச்சர் வில் பெ ரூயின்ட்.. ப்ளீஸ் டேக் இட் அஸ் அ காம்ப்ளிமென்ட்.. சின்னதாக ஒரு பெருமூச்சை வெளியிட்டவாறே, "ஓக்கே வாட்ஸ்.. போயிட்டு வாங்க.. நானும், என் அழகும், என் உயிருக்கு மேலா காத்து வரும் கன்னித்தன்மையும் உங்களுக்காக காத்திருப்போம்.." என்றேன். ஆனால் அது அவ்வளவு சுலபம் இல்லை என்று எனக்கு அப்போது தெரியாது... மெல்ல மெல்ல என்னை இழுத்துச் செல்லும் பாதை கரடு முரடாகவும், பாறைகளின் மேல் ஏறியும் செல்லும்படி இருந்தது. என் அக்குள்களில் செருகப்பட்டிருந்த தூண்டில் முட்கள் கவனமாக அகற்றப்பட்டன. தொடைகள் இடையே இழுத்துக்கட்டப்பட்ட சங்கிலி தளர்வாக விடப்பட்டதும் எனக்கு ஆச்சர்யத்தை ஏற்படுத்தியது. என் இரு பக்கமும் வந்த நாகா பெண்கள் அவ்வப்போது என் கையைப் பிடித்து வழி நடத்திச் சென்றனர். காற்றில் குளிர் மிகுந்துவிட்டது. ஏதோ மலை உச்சிக்குப் போகிறோம் என்பது புரிந்தது. பக்கத்தில் வந்த பெண்ணைக் கேட்டேன்.. ( நான் நாகாலாந்து பழங்குடியினருக்கு கல்வி கற்பிக்கச் சென்றிருந்ததால் அவர்கள் மொழி அத்துபடி ஆகியிருந்தது) " எனக்கு இந்தப் பகுதியில் ஒரு இடமும் தெரியாது. இன்னும் ஏன் என் கண்களைக் கட்டியே வைத்திருக்கிறீர்கள்.. தப்பித்து ஓடினாலும் மீண்டும் உங்களிடம் சிக்கிக்கொள்வேந்தானே..? கண்ணை அவிழ்த்து விட்டால் என்ன..?" "நீ தப்பிவிடுவாய் என்று உன் கண்களைக் கட்டவில்லை. நீ தற்கொலை செய்துகொள்ளக் கூடாது என்றுதான் கட்டி வைத்திருக்கிறோம். இங்கு மலைச்சரிவுகளும், பள்ளத்தாக்குகளும் அதிகம். திடீரென்று குதித்துவிட்டால், நாங்கள் தலைவரிடம் சிக்கிக்கொள்வோம்" 'தலைவன்' என்ற பேச்சைக் கேட்டதுமே என் அடிவயிற்றில் சிலீரென்ற உணர்வு. என்னை உயிரோடு வைத்திருக்க அவர்கள் செய்த திட்டம் வேறு என்னைக் கலவரப்படுத்தியது. "என்ன பாடு படுத்தப் போகிறார்களோ..!" ஆனால் என்னை முதன்முதல் பார்த்த தலைவன் தன் விருப்பத்தைச் சொன்னபோது கூடவே அளித்த* ஒரு உறுதிமொழி என்னை சற்றே நிம்மதிக்குள்ளாக்கியது. என்னைக் கடத்தி வந்த அன்று காலையில் என் அறையிலிருந்து வேலைக்குக் கிளம்பும்போது என்ன நடந்தது தெரியுமா..? கொஞ்சம் ப்ளாஷ்பேக். காலையில் அலாரம் அடித்து எழுந்தபோதே மனதுக்குள் இனம்புரியாத உணர்வுகள்.. கலவரமா..? உற்சாகமா..? என்னவென்று சொல்லத்தெரியவில்லை. கொஞ்ச நேரத்திலேயே அமெரிக்காவிலிருந்து அழைப்பு.. வாட்ஸ் தான்.. " ஹனி.. ஒரு குட் நியூஸ்.. இங்கே என் வேலை நினைத்ததைவிட சீக்கிரம் முடிந்துவிட்டது. இன்னும் ஒரே வாரத்தில் கிளம்பப் போகிறேன். வந்தவுடன் எஞ்சாயிங்தான்.. இங்கிருந்தே ஆன்லைனில் ஊட்டி ஸ்னோ காஸில் ஹோட்டலில் ஸ்யூட் புக் பண்ணிட்டேன். நாம போறோம்.. நோ பூங்கா.. நோ தொட்டபெட்டா... நோ போட்டிங்.. நோ சைட் சீயிங்..! டோர்ஸ் லாக்ட் டைட்லி அன்ட் ஃபக்ட் டைட்லி..!" அவர் கொண்டாட்டமாகப் பேசிக்கொண்டிருந்த இடைவெளியில் நான் குறுக்கிட்டேன்.. " சீ... அசிங்கமா பேசாதீங்க வாட்ஸ்.. எனக்கு வெட்கமா இருக்கு.." என்றாலும் மனதுக்குள் துள்ளாட்டம் இல்லாமலில்லை. "ஏய்.. உமி.. என்ன.. உனக்கு "அது" பிடிக்காதா..? ஓக்கே.. ஓக்கே.. நான் இன்னும் ஒரு ஆராய்ச்சி பண்ணிட்டு 2 வருஷம் கழிச்சு வரட்டா..? வாட்ஸ் குறும்பாகக் கேட்டார். 

கவிதா சித்தி - பாகம் 02 - காமக்கதைகள்

நான் சொன்னேனில்ல..... நாம்ப கொஞ்சம் கேரக்டர் மாறனதும் வழக்கமா இருக்கறத விட இன்னும் எஞ்சாய் பன்ன முடியும்னு..... நீ மட்டும் என்ன சும்மாவா... என்னோட சித்தியா மாறி அசத்திட்டியே.... என் செல்லம்...." என்று தன் மனைவியை கொஞ்சினான். 

"கொஞ்சினது போதும்.... விடுங்க.... நான் போய் வாஷ் பன்னனும்... குழந்தை எழுந்துடுவான்..." கவிதா கட்டிலை விட்டு இறங்கி பாத்ரூம் சென்றாள். கார்த்திக் உடலிலும் மனதிலும் உண்டாயிருந்த சுகத்தில் லயித்திருந்தான். கவிதா வந்ததும் அவனும் தன்னை சுத்தப் படுத்திக் கொண்டு மீண்டும் கட்டிலுக்கு வந்தான். கவிதா அதற்குள் ஒரு நைட்டியை அணிந்து கொண்டு குழந்தையை அணைத்து பாலூட்டிக் கொண்டிருந்தாள். குழந்தை பாதி தூக்கத்தில் பால் அருந்தி கொண்டிருந்தது. கார்த்திக் கைலியை கட்டிக் கோண்டு கவிதாவை அணைத்துக் கொண்டு படுத்தான். 

"ஏங்க.... மனசில.... உங்க சித்தி மேல இவ்வளவு ஆசைய வெச்சுகிட்டு.... ஏன் அப்பவே செய்யல....?" 

"நீ.... என்ன பேசற... கவி... எனக்கு அப்போ பதினெட்டு வயசு.... இப்ப இருக்கற தைரியமும்... முதிர்ச்சியும் அப்ப இல்ல.... கூட்டு குடும்பம் வேற... வீட்டுல எப்பவும் யாராவது இருந்து கிட்டே இருப்பாங்க... சித்திக்கு என் மேல ஆசையின்னாலும் அவங்களுக்கும் அதே பிரச்சினைதான்... எப்படி முடியும்?...."

"பாவங்க நீங்க.... உங்க சித்திய நெனச்சி... நெனச்சி.... ரொம்ப ஏங்கி போயிருக்கீங்க... அட்லீஸ்ட் நீங்க ஏதாவது முயற்ச்சி பன்னியிருக்கனும்..." 

"சுத்தமா ஒன்னுமே செய்யாம இருந்துட்டேன்னு சொல்ல முடியாது...." கார்த்திக் தயங்கினான். 

"அட... எனக்கு தெரியாத விஷயம் இன்னும் இருக்கா...? உங்க அட்வென்ட்ச்சரை சொல்லுங்க..." கவிதாவுக்கு உற்சாகம் பிறந்தது. குழந்தையை மெள்ள விலக்கி விட்டு அவன் பக்கம் திரும்பி படுத்தாள். 

"எப்பாவாவது சில சமயம் மொட்டை மாடில துணி காய போட சித்தி வரும்போது நான் படிச்சிட்டிருப்பேன்... நானும் சித்தியும் தனியா இருக்கற ஒரே சந்தர்ப்பம் அதுதான்.... ஆனா எங்க ரெண்டு பேருக்குமே தைரியம் இல்ல... சித்தி அவங்களோட புடவை முந்தாணையை கொஞ்சம் ஒதுக்கி காட்டுவாங்க... புடவையை தூக்கி இடுப்புல செருகி அவங்களோட தொடையையும் காட்டுவாங்க... நானும் சித்திக்கு ஹெல்ப் செய்யற மாதிரி என்னோட வாழைப்பழத்தோட நுனியை மட்டும் என்னோட கைலியை தூக்கி கட்டி அவங்களுக்கு காட்டுவேன். ரெண்டு பேரும் ஒன்னும் பேசிக்கலைன்னாலும் எங்க மனசுல இருக்கறது ரெண்டு பேருக்குமே தெரியும்... கொஞ்சம் சிரிப்பாங்க... அவ்வளவுதான்.... அதுக்கு மேல் போனதில்ல.... எப்பவாவது வீட்டுல யாருமே இல்லாத சந்தர்ப்பத்துல கொஞ்சம் நெருங்கி என் பக்கத்துல வந்து உட்காருவாங்க... ஒருவேளை அவங்க எனக்கு காட்டின சிக்னலோ என்னவோ... தெரியல..." கார்த்திக்கின் குரலில் உண்மையான ஏக்கமும், தாபமும் இருந்தது.

"அவங்களுக்கு லைப்ரரியிலிருந்து நான் தான் புக்ஸெல்லாம் எடுத்து கொடுப்பேன்... ஒரு தடவை ஏதோ நாவல் படிச்சிட்டு அதுல பர்டிகுலரா சில பேஜஸை என்னை படிக்கச் சொன்னாங்க... எனக்கு அப்ப அதப் படிச்சப்போ பெரிசா ஒன்னும் புரியல... ஆனா... மெட்ராஸ¤க்கு வந்து அதே நாவலை படிக்க ஒரு சான்ஸ் கெடச்சிது... அப்பதான் சித்தி என்ன சொல்ல வந்தாங்கன்னு புரிஞ்சுது... ஆனா... நான் ரொம்ப லேட்... இதே மாதிரி அஞ்சாறு தடவை எனக்கு சிக்னல் கொடுத்திருக்காங்க... ஆனா எனக்கு அப்ப கொஞ்சம் கூட தைரியம் கிடையாது.... வீட்டுலயும் அதுக்கு ஏத்த சூழ்நிலை இல்லை..." 

"ச்சோ... ரொம்ப பாவங்க... நீங்க...தப்போ ரைட்டோ... மனசு ஆசைப் பட்டா அத செஞ்சுடனும்... இந்த மாதிரி வாழ்க்கை முழுசா ஏங்க கூடாதுங்க...." 

"கவி... குட்டி... அதனாலதான் சொல்றேன்... எனக்கு அந்த வயசுல கிடைக்காத சுகம், நீயும் சந்த்ருவும் பண்ணினா இப்ப கிடைக்கும்... எனக்கு கிடைக்காத தனிமை உனக்கும் சந்த்ருவுக்கும் நிறையே கிடைச்சிருக்கு... என்னோட ஆசைய புரிஞ்சிகிட்ட பெரிய மனசும் உங்கிட்ட இருக்கு... எப்படியாவது சந்த்ருவை மடக்கி போட்டு... அவனோட சேர்ந்துரும்மா... எனக்கு ஜென்ம சாபல்யமே கிடைச்சிடும்..."

"ஐயையோ... நான் மாட்டேம்பா... நீங்க என்ன வேணுன்னாலும் சொல்லுங்க... இது மட்டும் வேண்டாம்... ஏற்கெனவே நான் நிறைய தடவை சொல்லிட்டேன்..." கவிதா முரண்டு பிடித்தாள். கார்த்திக் கவிதாவின் முகத்தை தன் கைகளில் ஏந்தி,

"பெட்ரூம்ல... எப்படி வேணுன்னாலும் இருக்கற.... நான் சொல்லாததையெல்லாம் செய்யற... இத மட்டும் எனக்காக செய்யக் கூடாதா.... ப்ளீஸ்... கவி..." என்று கொஞ்சினான்.

"ஐயோ... என்னால முடியாதுங்க... நான் அப்ரோச் பன்னி, அவன் மட்டும் 'சீ...ன்னு' என்னை உதறி தள்ளிட்டான்னா என்னால தாங்க முடியாதுங்க... அது மட்டுமில்ல... உங்க அண்ணாவுக்கும், அண்ணிக்கும் தெரிஞ்சா என்ன ஆகறது? நம்பள நம்பிதான அவனை இங்க தங்க வெச்சி படிக்க அனுமதிச்சிருக்காங்க... வேண்டாங்க.... அதுவுமில்லாம நான் உங்களுக்கு எப்படிங்க துரோகம் பன்னுவேன்?..." 

"ஐயோ... கவி.... நான் என்ன அவன் முன்னால துணியெல்லாம் அவுத்து போட்டுட்டு 'வா...ன்னு' கூப்பிடவா சொல்றேன்... அவனுக்கு விருப்பமில்லைன்னா... விட்டுடு... அதுக்கு முன்னால அவனை கொஞ்சம் கொஞ்சமா உன் பக்கம் நீ இழுக்கனும்... அதுக்கு... நீதான் முயற்சி பன்னனும்... கவி.... கொஞ்சம் யோசனை பன்னிப்பார்.... நீ இன்னிக்கு என்னோட சித்தியா மாறி செய்யறப்போ உன்னோட முகத்துல தெரிஞ்ச சந்தோஷத்தை கண்கூடா பார்த்தேன். கற்பனையே இவ்ளோ சந்தோஷமா இருந்தா நிஜம் எவ்ளோ சந்தோஷமா இருக்கும்....?" கவியால் ஒன்றும் பேசமுடியவில்லை. உண்மைதான். இன்றைய கூடல் வித்தியாசமானதாகவும், அதிக இன்பம் பெறக்கூடியதாகவும் இருந்ததை அவளால் மறைக்க முடியவில்லை. அவளின் மனதின் ஓரத்தில் கொஞ்சம் ஆசை எட்டிப் பார்த்தது. கார்த்திக் அவள் மனதில் ஓடிய எண்ண அலைகளை புரிந்து கொண்டு தொடர்ந்து அடித்தான்.

"எனக்குத் தெரியாம நீ செய்யறதுதான் துரோகம். நாம்பளே பேசி முடிவு செஞ்சி செய்யறது இன்பம். கொஞ்சம் நெனச்சிப் பாரேன்... சந்த்ருவோட தண்டு உனக்கு உள்ளே போனா உனக்கு அது ஒரு தனியான அனுபவமா இருக்கும்.... நீ அவனுக்கு பால் கொடுத்தா.... எனக்கு இன்பம்... அவன் உன்னோட புண்டையில வாய் வெச்சி நக்கினான்னா.... அவனோட தண்டை உன்னோட வாயில வெச்சி நீ சப்பினா..." என்று சொல்லிக் கொண்டே தன் வலது கை நடுவிரலை அவள் வாயின் உள்ளே மெதுவாக நுழைத்தான். கார்த்திக்கின் பேச்சு அவளை உணர்ச்சி வசப் பட வைக்க, அவளுக்கு உடலெல்லாம் முறுக்கியது. தொடைகளின் நடுவில் 'நம.. நம' வென்று ஊறியது. தன் வாயின் உள்ளே சென்ற அவன் விரலை கவிதா அழகாக சப்பினாள். அவள் கை தன்னிச்சையாக அவனுடைய தண்டை தேடிச் சென்றது. 

அதை இறுக்கிப் பிடித்து இழுத்தாள். 

"கவி... நீ ஒரு உண்மையான கேரக்டர்... கவி... உணர்ச்சி வசப் படறத மறைக்க விரும்பல பார்த்தியா? இதுதான் உங்கிட்ட எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சது கவி.... தயவு செஞ்சி என்னோட ஆசைய நிறவேத்தும்மா..." கார்த்திக்கும் அவளுடைய நைட்டியை தூக்கி அவள் பின்னழகை மெள்ள தடவி கொடுத்தான்.

"என்னங்க... நீங்க.... சந்த்ரு சின்ன குழந்தை மாதிரிங்க... ரொம்ப நல்ல பையங்க... அவங்கிட்ட போய் எப்படிங்க...?" கவிதா தோற்று விட்டாள் என்று கார்த்திக்குக்கு தெரிந்தது. தனது அஸ்திரங்களை தொடர்ந்து பிரயோகித்தான்.

"எங்க ·பேமிலி மெம்பர்ஸ் பத்தி எங்கிட்ட சொல்லாத... எனக்கு இருக்கற மாதிரிதான அவனுக்கும் ஆசை இருக்கும்? அவன் முகத்தைப் பார்க்கறதுக்குத்தான் சின்ன குழந்தை... அவனோட உடம்பை பார்த்தியா...?அவனைப் பார்த்தா யாராவது பத்தொன்பது வயசுன்னா சொல்லுவாங்க...?" ஒருவேளை என்னை விட பெருசா வெச்சுருப்பான்... அவன் நல்ல பையன் தான். அதனாலதான் அவங்கூட உறவு வெச்சுக்க சொல்றேன்.... நமக்கும் ஒரு சே·ப்டி இருக்கும் கவி... வெளியில யார்கிட்டயும் சொல்ல மாட்டான். அதெல்லாம் விடு.... இந்த வயசுல எல்லா பசங்களுக்கும் உன்ன மாதிரி ஒரு ஆண்டி மேல ஆசை வர்ரது நார்மலான விஷயம் தான...?" கார்த்திக் சொல்லிக்கொண்டே அவள் பின்னழகு ஒட்டையில் விரல் விட்டு நோண்டினான். கவிதா கவிழ்ந்து படுத்து அவனுக்கு உதவினாள்.

"சந்த்ரு... பார்க்கறதுக்குன்னா பெரிய மனுஷனா தெரியறான். ஆனா அவன் மனசளவுல குழந்தைங்க..." கவிதா தோற்றுக் கொண்டே வந்ததை கார்த்திக் நன்றாக உணர்ந்தான். கவிழ்ந்து படுத்திருந்த அவள் பின் ஓட்டை நன்றாக தெரியுமளவிற்கு அவள் இடுப்பை கொஞ்சம் தூக்கினான். பின்னர் பக்கத்திலேயெ இருந்த ட்ரெஸ்ஸிங் டேபிளில் இருந்த கிரீமை எடுத்து அவள் சூத்து ஓட்டை முழுவதும் நன்றாக தடவி விட்டான். பின்னர் தன் தடித்திருந்த தண்டை கையில் பிடித்து மெள்ள மெள்ள அதனுள்ளே நுழைத்தான். கவிதாவின் இடுப்பு நடுங்கியது. 

"ஹா...ஹ¥ம்... மெதுவாங்க...." என்று அரற்றினாள். 

"கவி... குட்டி.... அவன் பெரிய மனுஷனா இல்லாம இருக்கலாம். ஆனா அவன் குழந்தையுமில்லை.... விடலைப் பையன்... நீ அவனுக்கு ஒன்ணொண்ணா சொல்லி கொடுத்து செஞ்சா... உனக்குத்தான் சுகம் நல்லா இருக்கும் கவி...." சொல்லிக் கொண்டே முன்னும் பின்னும் தன் தண்டை உள்ளே நுழைத்து அவளை புணர ஆரம்பித்தான். கொஞ்ச நேரத்தில் கவிதா உணர்ச்சி வேகத்தில்,

"சந்த்ரு..... சந்த்ரு.... இன்னும் முழுசா உள்ள போகவிட்டு வெளியே எடுடா கண்ணா.... சந்த்ரு..." என்று பெயர் மாற்றி அழைத்து அனத்தினாள். கார்த்திக்கும் 

"சித்தி.... உங்க சூத்து... ரொம்ப அருமையா இருக்கு சித்தி.... ஹா....ஹ¥ம்..." என்று பிதற்றினான்.

அடுத்த ஐந்து நிமிஷத்தில் கார்த்திக் தன் விந்தை அவள் ஆசன வாயில் பீய்ச்சி அடித்தான். இருவரும் ஒருவரையொருவர் கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டு படுத்தனர். கார்த்திக் கவிதாவின் காதில்,

"எப்ப.... சந்த்ருவோட செய்யப் போற...?' என்று கேட்டான்.

"என்னது.... நான் இன்னும் ஓகேன்னு கூட சொல்லலியே...? நீங்க அதுக்குள்ள எப்பன்னு கேக்கறீங்க...?"

"சரி.... இப்ப ஓகேன்னு சொல்லு...."

"சீ..." கவிதா வெட்கத்தில் முகம் சிவந்து அவன் நெஞ்சில் தன் முகத்தை புதைத்துக் கொண்டாள். 

"இது.. போதும் கவி குட்டி.... இப்ப சொல்லு.... எப்ப?" சந்தோஷத்தில் கார்த்திக்கின் நெஞ்சு விம்மியது.

"என்னங்க.... சந்த்ருவோட முடிஞ்சதுக்கு அப்புறம் நீங்க என்னை தப்பா எடுத்துக்க கூடாது.... என்ன...?"

"சே... சே.... நீ அவனோட செஞ்சி முடிக்கலைன்னாதான் எனக்கு வருத்தம்.... இப்ப சொல்லு எப்ப...?"

"நீங்க.... அடுத்த ட்ரிப்... ஆடிட்டிங் எப்ப... வெளியூர் போவீங்க...? நீங்க வீட்டுல இருந்தா என்னாலயும் முடியாது... சந்த்ருவும் பயப்படுவான்.... நீங்க போகும்போது பார்க்கலாம்...." கார்த்திக் சட்டென்று அவள் புண்டையை இரண்டு கை விரல்களுக்கு இடையில் எடுத்து கிள்ளி,

"கள்ளி.... நான் இல்லாத சமயம் திருட்டுத் தனமா பன்னப் போறியா?" என்று கேட்டான்.

"ஐயோ... வலிக்குதுங்க.... விடுங்க... விடுங்க.... சீ... ரொம்ப மோசம் நீங்க..." வெட்கத்தில் அவள் முகம் நாணியது.

"கவி.... நாளையிலிருந்து உன்னோட ட்ரெஸ்ஸிங் பேட்டர்ன் மாறனும்... அவனோட ரொம்ப நெருங்கி பழகனும்.... அவன் மனசுல நல்லா ஆசைய கிளப்பற அளவுக்கு நெருங்கி பழகனும்...." கார்த்திக்கின் முகத்தில் தீவிரம் தெரிந்தது.

"என்ன பன்னனுமாம்?" ஒரு விடலைப் பையனை கவிழ்க்கும் யுக்தி தெரிந்திருந்தாலும் அதை தன் புருஷனே சொல்லி கேட்கும் போது உண்டாகும் இன்பத்தை கவிதா அறிய ஆரம்பித்திருந்தாள்.

"ரொம்ப ஈஸி.... எல்லாருக்குமே தெரியுமே.... ·பர்ஸ்ட் உன்னோட புடவை முந்தாணை இது ரெண்டுக்கும் நடுவுல நூல் மாதிரி இருக்கனும். கார்த்திக் அவள் பால் குடங்கள் இரண்டையும் பிடித்து அமுக்கினான்.

"ம்ம்... அப்புறம்....?" அவன் சொல்ல சொல்ல கவிதாவுக்கு ஒரு புதிய அனுபவத்தின் பரிமாணம் தெரிந்தது.

"அப்புறம் உன்னோட புடவை கொசுவம்... தொப்புளுக்கு கீழ நாலு இன்ச்சாவது இறங்கனும்.... நடக்கும் போது இது ரெண்டும் கொஞ்சமா குலுங்கனும்...." இன்னமும் அவள் மார்பழகை பதமாக பிடித்து அமுக்கினான்.

"ஐயோ... இத்தனை நாள் மூடி மறைச்சிட்டு... இப்ப எப்படித்தான் காட்டப் போறேனோ... தெரியலை..." கவிதா சிணுங்கினாள்.

"உன்னால செய்ய முடியும்டா கண்ணா.... ஆரம்பிசிட்டா.... அப்புறம் உன்னாலேயே நிறுத்த முடியாது.... முக்கியமா ஒன்னு.... நான் வீட்டுல பாத்ரூம்ல, பெட்ரூம்ல இருக்கும் போது நல்லாவே அவனுக்கு திறந்து காட்டு.... நானும் உங்க முன்னாடி இருக்கறப்போ... நல்லா மூடி மறைச்சிக்கோ.... எனக்குத் தெரியாம அவனுக்கு மட்டும் நீ காட்டற சிக்னல்னு அவனுக்கு நல்லா தெரியனும்.... நான் வீட்டுல இல்லைன்னா ரொம்ப தாராளாமாவே நடந்துக்கோ...."

"விட்டா.... செட்யூசிங் எப்படி பன்றதுன்னு க்ளாஸே எடுப்பீங்க போல இருக்கு...!" 

"அவன் கூட அடிக்கடி ஷாப்பிங் போய் வா.... அப்பப்போ அவனை கிட்சனுக்கு கூப்பிடு... காய்கறி கட் பன்ன சொல்லு... அவன் உன்கூட ஒத்தாசை செய்யும்போது செல்லமா அவன் கண்ணத்துல, பின்னால தட்டி கொடு.... உன்னோட இன்னர்வேர் துணியெல்லாம் அவன் எதிர்லேயே மடிச்சி வை.... உன்னோட பிரா, ஜட்டியை பார்த்தாலே போதும்.... எந்த பையனுமே உன் காலடியில கிடப்பான்..."

"இதெல்லாம் செஞ்சிட்டா...?" கவிதா குழந்தை போல சந்தேகம் கேட்டாள்.

"இதெல்லாம் செஞ்சிட்டா உடனே அவன் கூட படுத்துக்க முடியாது.... அவன் முகத்துல தெரியற மாறுதலை நல்லா கவனி... நீ பார்க்காத சமயத்துல அவன் உன்னைப் பார்ப்பான்... உன்னைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் எச்சில் கூட்டி விழுங்குவான்... அவன் முகத்துல நிச்சயம் ஏக்கம் தெரியும்... அடிக்கடி பாத்ரூம் போக ஆரம்பிப்பான்...."

"எதுக்கு....?" கவிதா உண்மையில் தெரியாமல்தான் கேட்டாள்.

"எதுக்கா...? இந்த மாதிரியெல்லாம் பன்னினா... எந்த பையனாலயும் தாங்க முடியாது.... உடனே லீக் பன்னனும்..." கார்த்திக் இதை சொன்னதும் கவிதாவால் சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை.

"ஏங்க... நீங்களும்... அதே மாதிரி... லீக் பன்னியிருக்கீங்களா....?"

"ஐயோ... அதையேன் கேக்கற...? சித்தியை நெனச்சி நான் லீக் பன்னாத நாளே கிடையாது.." 

"அடுத்தது முக்கியமான ஒன்னு.... அவன் எதிர்லயே குழந்தைக்கு பால் கொடு.... அதப் பார்த்துட்டு அவன் உங்கிட்ட பால் குடிக்க ஏங்கனும்.... அடுத்தது.... நீ பாத்ரூமிலிருந்து குளிச்சிட்டு வரும்போது சிம்ப்ளா ஒரு டவலை மட்டும் கட்டிகிட்டு அவன் எதிர்ல எக்ஸிபிட் பன்னனும்... தொடையெல்லாம் பளீர்னு தெரியனும்.... உன்னோட ப்ரெஸ்ட்ல பாதி வெளியெ தெரியனும்... அதுதான் செட்யூசிங்கோட உச்ச கட்டம்..."

"சீ.... எப்படிங்க....?" 

"செய்யனும்... செஞ்சித்தான் ஆகனும்.... இதையெல்லாம் விட ரொம்ப முக்கியமான விஷயம்.... நீ எப்பவும் அவன் கூட அன்பா, பாசத்தோட பழகனும்... முகத்துல கொஞ்சம்... மயக்கற சிரிப்பை எப்பவும் காட்டனும்...."

"ஐயோ... போதுமே... உங்க ட்ரெயினிங்.... மிச்சத்தை நாளைக்கு வெச்சுக்கலாம்... இப்ப தூங்குங்க..." என்று சொல்லி அவனை அத்துடன் நிறுத்தினாள். கவிதா தன் திட்டத்துக்கு சம்மதம் தெரிவித்த சந்தோஷத்திலும்,அன்று இரண்டு முறை விந்தை வெளியேற்றிய களைப்பிலும் கார்த்திக் சட்டென்று தூங்கிவிட்டான். ஆனால் கவிதாவால் தூங்க முடியவில்லை. கற்பனையில் நினைக்கும் போதே இன்பத்தை அள்ளி கொடுக்கும் தன் புருஷனின் திட்டப் படி எல்லாம் நடந்து முடிந்துவிட்டால் தனக்கு எவ்வளவு சுகம் உண்டாகும் என்ற கற்பனையில் மிதக்க ஆரம்பித்தாள். தன் கணவனே அவன் அண்ணன் பையனுடன் படுத்து சுகம் அனுபவி என்று வற்புறுத்தி ஏற்பாடு செய்யும் இந்த திட்டத்தின் சுகம் அவளுக்கு அப்போதே தித்திப்பாக இருந்தது. அந்த திட்டத்தில் தன் கணவனுக்கு சுகம் உண்டானாலும் அதனால் அதிகம் சுகப் படப் போவது தான்தான் என்ற நினைப்பு அவளுக்கு இன்னும் கிளு கிளுப்பு ஊட்டியது. உடம்பெல்லாம் கொஞ்சம் அலைபோல இன்பம் பரவியது. சத்ருவைப் பற்றி நினைத்தாள்.

சந்த்ரு நல்ல பையன் தான். கார்த்திக் சொன்னது போல நிச்சயம் இந்த விஷயத்தை வெளியே சொல்ல மாட்டான். அவனுக்கு வயது பத்தொன்பது என்று யாராலும் சட்டென்று சொல்லிவிடமுடியாது. நல்ல திடகாத்திரமான தேகம். சிவந்த நிறம். குழந்தை போன்ற பெண்மை சாயல் கொண்ட முகம். மீசை வளர்வதற்கான அறிகுறியே இன்னும் வரவில்லை. ரோஸ் நிற மெல்லிய உதடுகள். கொஞ்சம் ஒடுங்கின கண்ணங்கள். வெட்டி வைத்தது போன்ற அளவான மோவாய். கூரிய மூக்கு. லேசான சுருள் முடியுடன் வாகாக படிய வாரிய தலைமுடி. அவனுடைய முகம் கிரேக்க சிற்பத்தில் வரும் ஆணைப் போல நல்ல வடிவத்துடன் இருக்கும். நிறைய உடற்பயிற்சியும், கால் பந்து விளையாட்டும் அவன் தேகத்தை நல்ல கட்டுடன் வைத்திருந்தன. உறுதியான தோள்கள், அகன்ற மார்புகள், உள்ளடங்கிய வயிறு, கொஞ்சம் உப்பலான பிருஷ்டங்கள், வடிவான உறுதியான தொடைகள் என்று சந்த்ரு பார்ப்பதற்கு ஒரு முழு ஆண் பிள்ளையை ஞாபகமூட்டினான். 

இதையெல்லாம் விட அவனுடைய நல்ல குணமும், மரியாதையுடன் பழகும் பாங்கும் அவனை யாருக்கும் பிடிக்கும். படிப்பிலும் நன்றாக தேர்ச்சி பெற்றவன். இவ்வளவு அழகுள்ள நல்ல ஆண்பிள்ளையுடன் உடலுறவு கொள்ள புருஷனே வற்புறுத்தும் போது ஏன் கூடாது? 

இந்த அளவுக்கு பரந்த மனப்பாண்மை உள்ள புருஷனுக்கு என்ன கைமாறு செய்வது என்றும் யோசித்தாள். அவள் மனதிலும் ஒரு திட்டம் உருவானது. 

கொஞ்ச நாட்களாக சித்தி ஏன் வித்தியாசமாக நடந்து கொள்கிறாள் என்று சந்த்ருவுக்குப் புரியவில்லை. முதலில் சந்த்ரு கவனித்த விஷயம் கொஞ்ச நாட்களாக சித்தப்பா வீட்டுக்கு தாமதமாக வருவது. இந்த இரண்டு வருஷங்கள் இல்லாத வேலைபளு இப்போது எப்படி வந்தது? ஒருவேளை சமீபத்தில் சித்தப்பாவுக்கு கிடைத்த உயர்பதவிதான் காரணமா? ஆடிடிங் ஜெனரல் ஆபீஸில் அப்படி என்ன அதிக வேலை இருக்கக் கூடும்? அடுத்தது சித்தி ஷாப்பிங் செய்ய அவனை அழைத்ததுதான். அவன் சென்னை வந்து சித்தப்பா வீட்டில் தங்கி படிக்க ஆரம்பித்த இந்த இரண்டு வருஷ காலத்தில் ஒருதடவை கூட அவனை ஷாப்பிங் அழைத்துச் சென்றதில்லை. ஆனால் இப்போதெல்லாம் அவன் இல்லாவிட்டால் சித்தி ஷாப்பிங்கே போவதில்லை. அதற்கடுத்தது சித்தியின் உடைகள். சுவிட்ச் போட்டது போல திடீரென்று சித்தியின் உடைகள் படு கவர்ச்சியாக மாறியிருந்தன. 

கவிதா சித்தி ஒரு பிள்ளை பெற்றிருந்தாலும் அவள் உடல் கட்டு கோப்பு கலையாமல் இன்னமும் சிக்கென்று வைத்திருப்பதை சந்த்ரு கவனிக்கத் தவறியதில்லை. சாதாரணமாக எல்லா வயசு பையன்களுக்கே வரும்'ஆண்டி இச்சை'க்கு அவனும் விதிவிலக்கல்ல. ஆனாலும் சித்தப்பா வீட்டில் இல்லாத சமயங்களில் சித்தியின் புடவை முந்தாணை ஒரு பக்க மார்பை மட்டுமே மறைத்திருந்தது. குழந்தைக்கு பால் கொடுக்க வேண்டியிருப்பதால் கவிதா சித்தி, வீட்டில் இருக்கும்போது பிரா அணிவதில்லை என்பதை அவன் அறிந்திருந்தான். அதனால் அவள் வீட்டில் வளைய வரும்போது ஜாக்கெட்டுடன் தெரியும் அவள் மார்பு கனிகள் குலுங்குவதை பார்க்க வேண்டுமே! அவனால் நார்மலாக இருக்க முடியவில்லை. இது தவறு என்று தெரிந்திருந்தும் அவனால் பார்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை. 

நேற்று நடந்ததுதான் அவனுக்கு பெரிய அதிர்சியாக இருந்தது. சாயந்திரம் கல்லூரி விட்டு வீட்டுக்கு வந்ததும்,முகமலர்ச்சியுடன் சித்தி அவனுக்குக் கதவை திறந்து விட்டாள். அதே வேகத்தில் அவள் அறையின் உள்ளே போய் வெளியே வந்தவளின் புடவையைப் பார்த்து சந்த்ரு அதிர்ச்சியாகி விட்டான். அதுவரை நார்மலாக இருந்த புடவை கொசுவம், இப்போது சட்டென்று அவள் தொப்புளுக்கு கீழே நான்கு அங்குலம் கீழே இறங்கி அவள் அழகான வயிற்றையும் ஆழ குழி விழுந்த தொப்புளையும் பளீரென காட்டியது. சித்தியின் முகத்தில் மாறாத ஒரு புன்சிரிப்பு. சந்த்ரு கவிதா சித்தியின் இந்த திடீர் மாறுதல்களால் ரொம்பவே குழம்பினான்.

அது மட்டுமல்ல, கவிதா சித்தி தன்னை இப்போதெல்லாம் அவளுக்கு உதவி செய்ய அடிக்கடி சமையலறைக்கு அழைப்பதும், பின்னர் சின்ன சின்ன உதவிக்கெல்லாம் அவனை அணைத்துக் கொள்வதும், இல்லை செல்லமாக கண்ணத்தில் தட்டி கொடுப்பதுமாக அவனை ரொம்பவும் இம்சை செய்தாள். சித்தியைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் அவனால் கட்டுப் படுத்த முடியவில்லை. அவன் மனம் பொங்கும். இது தப்பு என்று இன்னொரு பக்கம் சொல்லும். ஆனால் வாலிப பருவத்திற்கே உரிதான காம வேட்கைக்கு அவனும் ஆட்பட்டான். 

ஒரு நாள் கவிதா சித்தி சாதரணமாக ஹாலில் அவன் எதிரிலேயே சோபாவில் உட்கார்ந்து குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டே டிவி பார்த்தபோது அவனால் பார்க்காமல் இருக்கமுடியவில்லை. பார்க்கவும் சங்கடமாக இருந்தது. டிவி சப்தத்தையும் மீறி குழந்தை பால் குடிக்கும் சப்தம் மட்டுமே அவன் காதுக்கு கேட்பது போல இருந்தது. கவிதா சித்தியோ ஒன்றுமே நடக்காதது போல டிவியில் மூழ்கி இருந்தாள். குழந்தை பால் குடித்துக் கொண்டே சட்டென்று புடவை முந்தாணையை விலக்க சந்த்ரு அதிர்ந்தான். அவன் முன்னே கவிதா சித்தியின் முலைக்காம்பும் அதை சுற்றியிருந்த அடர்ந்த கருவட்டமும் கொஞ்சமாக தெரிந்தது. சந்த்ருவுக்கு மனசெல்லாம் பதறியது. எழுந்து போய் விடலாம் என்றெண்ணி எழுந்தான். அவன் எழுந்ததை பார்த்ததும் கவிதா,

"ஏன் சந்த்ரு.... எங்க போற? இப்பதான ஷோ ஆரம்பிச்சிருக்கு.... அதுக்குள்ள போறியே?" என்றாள்.

சந்த்ரு குழம்பினான். சித்தி தெரிந்து பேசுகிறாளா? இல்லை தெரியாமல் பேசுகிறாளா? ஒன்றும் புரியவில்லை. உண்மையில் டிவியில் ஒரு 'டாக் ஷோ' அப்போதுதான் ஆரம்பித்திருந்தது. சந்த்ரு 

"இல்லை சித்தி... படிக்கனும்...." என்று சொன்னானே தவிர எழுந்து போகாமல் அப்படியே உட்கார்ந்தான். குழந்தை பால் குடித்து முடித்ததும் கவிதா சித்தி தன் மார்புகளை உள்ளே விட்டு ஜாக்கெட் ஹ¥க்குகளை மாட்டிக் கொள்வதை பார்த்தான். சித்தியின் கண்கள் டிவியிலிருந்து கொஞ்சமும் அகலவில்லை. சந்த்ருவின் மனம் முழுக்க அவள் முலைகள் மேலேயே இருந்தது. அன்று இரவு சந்த்ரு கவிதா சித்தியை மனதில் நினைத்து கண்டபடி கை அடித்து விந்தை வெளியேற்றினான். இதற்கு முன்பு எத்தனையோ முறை அவன் கை அடித்திருந்தாலும், இந்த முறை அவனுக்கு புதிய இன்பம் கிடைத்தது. கற்பனை அனுபவமே மனமெல்லாம் நிறைந்து, புதிய சுகம் கிடைத்தது. அன்றுதான் கவிதா சித்தியை முழுமன ஒப்புதலுடன் அங்கம் அங்கமாக ஆராய்ந்து பார்த்தான். 

கவிதா சித்தி கோதுமை நிறம். வட்டவடிவ அழகான முகத்தைக் கொண்ட அழகி. பெரிய கருமையான கண்கள். அளவான நெற்றி. கழுக் மொழுக் மூக்கு. சிறிதென்றும் இல்லை, பெரிதென்றும் இல்லாமல் அழகிய இதழ்கள். கொஞ்சம் உள் வாங்கி இருந்தாலும் செழுமையான கண்ணங்கள். இரண்டு காதுகளிலும் எப்போதும் ஊஞ்சலாடும் ஜிமிக்கிகள். அதனோரம் சுருட்டி விடப்பட்ட அல்லது இயற்கையாக வளர்ந்திருக்கும் கொத்தான முடிகள். இடைவரை தொங்கும் நீண்ட கருங்கூந்தல். சாதாரண அளவை விட கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருக்கும் முலைகள். ஒரு குழந்தை பெற்றும் தளராத இடுப்பு. ஒல்லியாகவும் இல்லாமல், பெருத்தும் விடாமல் கொஞ்சம் பூசினாற்போல கொத்தான வயிறு. அதன் கீழே ஆழமான தொப்புள். அந்த வயிற்றையும் தொப்புளையும் பார்த்தாலே போதும், யாருக்கும் சட்டென்று தூக்கிக் கொள்ளும்.

நல்ல உறுதியான உருண்டையான பிருஷ்டங்கள். அதுவும் புடவையின் இறுக்கத்தில் அந்த பிருஷ்டங்கள் இரண்டும் இரண்டு அரை கோள வடிவில் பம்மென்று தூக்கிக் கொண்டு இருப்பதைப் பார்த்தால் யாராலும் தாங்கமுடியாது. விந்தை வெளியேற்ற இரண்டு கைகளாலும் அந்த பிருஷ்டங்களை பிடித்து நன்றாக உருட்டி பிசைந்தால் மட்டுமே போதும்! பிருஷ்டங்களைப் போன்றே உறுதியான, வடிவான தொடைகள். தொடைகளையும், பிருஷ்டங்களையும் சுற்றியிருக்கும் புடவையே அவைகளின் வடிவத்தையும், அழகையும் சொல்லி விடும். கவிதா சித்தி பெரும்பாலான நேரங்களில் புடவைதான் கட்டுவாள். சில சமயம் சூடிதாரும் போடுவாள். கவிதா சித்தி சூடிதார் அணிந்தால் அவள் இரண்டு பால்குடங்களும் பம்மென்று உப்பி தூக்கிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்க்க வேண்டுமே! சில சமயங்களில் கவிதா சித்தியின் அக்குள்கள் வியர்வையில் நனைந்து ஜாக்கெட்டோ இல்லை சூடிதாரோ நனைந்து ஈரமாக இருப்பதைப் பார்த்தால் ஒரு இனம் தெரியாத கவர்ச்சி அவளிடமிருந்து வெளிப்படும். இதையெல்லாம் விட கவிதா சித்தியின் அழகே அவள் சிரிப்புதான். பளீரென்று எல்லா பற்களும் பளிச்சிட சிரிப்புக்கே இலக்கணம் கொடுப்பாள். கவிதா சித்தி சிரித்தால் கொள்ளை அழகு. அடக்கமாக வாயை பொத்திக் கொண்டு சிரித்தாலும் கவிதா சித்தியின் சிரிப்பு தனிவிதம்தான். 

மொத்தத்தில் கவிதா சித்தி ஒரு கவர்ச்சியான குடும்பப் பெண். அன்றிலிருந்து இரவு வேளையில் கவிதா சித்தியை நினைத்து கை அடித்து விட்டு தூங்குவதே அவனுக்கு வேலையாயிற்று. சித்தியின் சமீகால நடவடிக்கைகள் அவனுக்கு உற்சாகம் கொடுப்பவையாக இருந்தாலும் பயம் அவனை விட்டு விலகவில்லை. சித்தி தன் மேல் ஆசை படுகிறாளோ என்னவோ என்று நினைத்தாலும், அதை உறுதியாக அவனால் நம்ப முடியவில்லை. வாலிப பருவத்தில் வரும் கோளாறுதான் தனக்கும் என்று சில சமயம் நினைத்தான். அதனால் அவனால் எந்த வித முன்னேற்பாடும் செய்ய முடியவில்லை. ஆனால் தான் திருட்டுத்தனமாக பார்ப்பதை சித்தி ஒன்றும் பெரிதாக கண்டு கொள்ள வில்லை என்ற சங்கதி அவனுக்கு திருப்தியாகவும் சுகமாகவும் இருந்தது. கவிதா சித்தி எட்டாத கனி என்ற நினைப்பிலிருந்து என்றாவது ஒரு நாள் சித்தி தனக்கு தன்னையே தருவாள் என்ற நம்பிக்கை அவனுக்கு கொஞ்சம் வந்திருந்தது. ஆனால் அதுவரை காத்திருப்பதுதான் சரி.... இன்னமும் இரண்டு வருஷம் இருக்கிறதே!

கவிதாவும் சந்த்ருவை கூர்மையாக கவனித்துக் கொண்டிருந்தாள். கார்த்திக் சொன்ன மாதிரியே அவளும் தன் அங்கங்களை கொஞ்சமாக அவனுக்கு காண்பித்து அவனை நிலை தடுமாறச் செய்தாள். சந்த்ருவின் பார்வையில் கொஞ்ச நாட்களாக திருட்டுத்தனம் வந்திருந்ததையும் அவள் கவனிக்கத் தவறவில்லை. கார்த்திக் சொன்ன மாதிரியே ஒரு நாள் நேருக்கு நேர் முந்தாணையால் ஒதுங்கியிருந்த அவள் மார்பை பார்த்து விட்டு எச்சில் கூட்டி விழுங்கினான். இன்னும் கொஞ்ச நாள் போதும், அவனை வீழ்த்தி விடலாம் என்று எண்ணிக் கொண்டாள். 

ஒரு நாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை காலையில் கவிதா கா·பியை எடுத்துக் கொண்டு அவன் அறைக்கே வந்து விட்டாள். சப்தம் போடாமல் கதவை திறந்து பார்த்தவள் அப்படியே அதிர்ந்து நின்று விட்டாள். சந்த்ருவின் ஷார்ட்ஸ் எங்கோ ஒரு ஓரத்தில் கிடந்தது. சந்த்ரு மல்லாந்து கால்கள் இரண்டையும் பரப்பி படுத்து கிடந்தான். அவனுடைய தண்டு பாம்பு போல படுத்து கிடந்தது. அன்றொரு நாள் கார்த்திக் சொன்னது அவளுக்கு நினைவுக்கு வந்தது. 'ஒருவேளை என்னைவிட பெரிசா வெச்சிருப்பான்'. கார்த்திக் சொன்னது உண்மைதான். எந்த காம எண்ணமும் இல்லாமல் ஆழ்ந்து தூங்கும் போதே இவ்வளவு பருமனும், நீளமும் என்றால் காம பாணத்தை பிரயோகித்தால் இன்னும் எவ்வளவு பெரிதாக படம் எடுக்கும் என்று கவிதா நினைத்துப் பார்த்தாள். சந்த்ருவுக்கு அவன் அம்மா மாதிரி நல்ல சிவந்த நிறம். ஆனால் அவனுடைய தண்டும் எப்படி இப்படி சிவந்த நிறத்தில் இருக்கும்? அதுவும் அதைச் சுற்றியும் லேசாக நரம்புகள் ஓடிக் கொண்டிருந்தது கூட தெரிந்தது. கவிதாவின் மனம் அவள் அறியாமலே கார்த்திக்கையும் சந்த்ருவையும் ஒப்பிட்டுப் பார்த்தது. கார்த்திக் மா நிறம்தான். ஆனால் அவன் தண்டு அவனுடைய நிறத்தையும் மீறி கறுப்பாக இருக்கும். ஆனால் சந்த்ருவுக்கோ அவனுடைய நிறத்தில் அதே போல சிவந்து அல்லாவா இருக்கின்றது? கார்த்திக்கின் கஜக்கோலை உசுப்பி விட்டால் நன்றாக படம் எடுத்து ஆடும்தான். ஆனால் சந்த்ரு அதைவிட பெரிய படமே எடுப்பான் போல! சந்த்ருவின் தண்டின் அடிபாகத்தில் மட்டும் கொஞ்சமாக செந்நிற முடிகள் முளைத்திருந்தன. ஒரு வேளை ஷேவ் செய்திருப்பானோ என்று எண்ணினாள். சப்தம் போடாமல் கையிலிருந்த கா·பியை மேஜை மேல் வைத்து விட்டு இன்னும் குனிந்து பார்த்தாள். ஆனால் ஷேவ் செய்த மாதிரி எந்த தடயமும் இல்லை. அதன் பருமனும்,நீளமும், நிறமும் அவள் காமத்தை அதிகமாக்கின. அழகான ஒரு பெரிய செவ்வாழை பழத்தை வைத்தது போல இருந்தது. தொட்டுப் பார்க்கலாமா என்று யோசித்தாள். ஒருவேளை சந்த்ரு எழுந்து விட்டால்? கைக்கு எட்டியது வாய்க்கு எட்டாவிட்டால் என்னாவது? கொஞ்ச நேரம் அதன் அழகை ரசித்து விட்டு நகர மனமில்லாமல் அங்கிருந்து நகர்ந்து சென்றாள்.

அவள் மனமெல்லாம் சந்த்ருவின் தண்டின் மேலேயே இருந்தது. சமையல் வேலையில் மனம் செல்லவில்லை. தன் வலது உள்ளங்கையை முழுவதுமாக விரித்துப் பார்த்தாள். நடுவிரல் நுனியில் தொடங்கி உள்ளங்கை மணிக்கட்டில் சேருமிடம் வரை நீளமாக இருக்கும். நல்ல பருமனும் கூட! தன் வலது கையின் கட்டை விரலையும், ஆட்காட்டி விரலையும் வளையம் போல ஒன்று சேர்த்து அவ்வளவு பருமன் இருக்குமா என்று யோசித்தாள். இல்லை, அதை விட கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருக்கும் என்று தோன்றியது. கார்த்திக்கிடம் சொல்லலாமா என்று யோசித்தாள். அதற்குள் கார்த்திக்கே சமையலறைக்கு வந்தான். கார்த்திக்கிடம் எதையும் மறைக்க அவளுக்கு இஷ்டம் இல்லை.

"என்னங்க.... நான் பார்த்தேன்.....?" என்று மொட்டையாக கண்கள் அகல சொன்னாள்.

"எதைப் பார்த்த.... தெளிவா சொல்லு..." 

"சந்த்ருவுக்கு கா·பி கொடுக்கலாம்னு அவனோட ரூமுக்குப் போனேன். தூங்கிட்டிருந்தான். இடுப்புல எதுவுமே துணியில்ல.... நான் பார்த்துட்டேன்...." என்று கொஞ்சம் வெட்கம், கொஞ்சம் ஆச்சரியம் கலந்து சொன்னாள். கார்த்திக் புரிந்து கொண்டான். கவிதா அவன் முகத்தருகில் தன் வலது உள்ளங்கையை நேராக்கி காண்பித்து,

"தூங்கும்போதே... இவ்வளவு பெரிசா இருக்குங்க...." அவள் கண்களில் உண்மையான ஆச்சரியத்தை கார்த்திக் கண்டான். அவனுக்கு குஷி தாங்கமுடியவில்லை. 

"நான் சொன்னேனில்ல... கவி.... அவனுக்கு பெரிசா இருக்க சான்ஸ் இருக்குன்னு.... நீ மட்டும் அத கொஞ்சம் கையால உருட்டி, வாய் போட்டு சப்பி விட்டன்னு பாரு.... இன்னும் ஒன்றரை மடங்கு பெரிசாகிடும்... அப்புறம் நீ அத உள்ள வாங்கும்போது உன்னோட சூச்சிக்கு ஆழம் பத்தாது....." என்று புடவையுடன் அவள் புண்டையை தொட்டு அழுத்தி, சிரித்துக் கொண்டே சொன்னான்.

"ஐயோ... விடுங்க.... அவன் இப்ப இங்க வந்தாலும் வந்துடுவான்...." கவிதா சிணுங்கிக் கொண்டே அவனிடமிருந்து விலகினாள். அவளுக்கு கார்த்திக் சொன்னது கிளு கிளுப்பாக இருந்தது. மனம் அந்த சுகத்திலேயே மனம் உழன்றது.

அடுத்த நாள் கவிதாவின் சித்திப் பெண்ணின் கல்யாண பத்திரிக்கை வந்தது. கார்த்திக் உடனடியாக,

"என்னால லீவெல்லாம் போட முடியாது. எனக்கு ஆ·பீஸில் ரொம்ப வேலை இருக்கு... வேணும்னா நீ சந்த்ருவை அழைச்சிட்டு போய் வந்துடு... சந்த்ருவுக்கு இப்ப செமஸ்டர் லீவுதானே!" என்று சந்த்ரு முன்னால் சொன்னான். கவிதா சட்டென்று சந்த்ருவை பார்த்தாள். அவன் முகத்தில் பளீரென்று ஒரு சந்தோஷ மின்னல் கீற்று போல ஓடியதையும் கவனித்தாள். அவனுடைய எண்ணம் அவளுக்கு புரிந்தது போல இருந்தது. 

"சித்தப்பா... எனக்கு ·புட்பால் டோர்னமென்ட்... இருக்கு சித்தப்பா.... அதுக்கு இப்பவே ப்ராக்டிஸ் பன்னனும்... அதனாலதான் நான் லீவுல ஊருக்குப் போகாம.. இங்கயே இருக்கேன்...."

அட... ரொம்பவும் அப்பாவி என்று நினைத்தால், இவன் கூட கொஞ்சம் நாடகம் போடுகிறானே என்று கவிதா நினைத்தாள்.

"பரவாயில்லடா... நாலு நாள்ள என்ன ஆயிடப் போகுது? போயிட்டு வா...." கார்த்திக் சொன்னதும் சந்த்ரு ஒன்றும் சொல்லாமல் அமைதியாகிவிட்டான். ஆள் பலே கில்லாடிதான் என்று கவிதா நினைத்துக் கொண்டாள். கார்த்திக் உள்ளே தனிமையில் கவிதாவிடம்,

"கவி.... உனக்கு இது ஒரு அருமையான சான்ஸ்.... இந்த சந்தர்ப்பத்தை மட்டும் நழுவ விடாதே.... பஸ்ஸை விட ட்ரெயின்தான் இந்த விஷயத்துக்கெல்லாம் வசதி.... பெஸ்ட் ஆ·ப் லக்..." என்று சொல்லி விட்டு டிக்கெட் புக் பன்ன போய் விட்டான். கவிதா யோசனை செய்து பார்த்தாள். பொது இடத்தை விட வீடே சரியான இடம் என்று அவளுக்குப் பட்டது. இருந்தாலும் பரவாயில்லை, போகும் போது முடிவு செய்து கொள்ளலாம் என்று விட்டு விட்டாள். ஆனால் கல்யாணத்துக்கு போவதை மற்ற ஒரு காரியத்துக்காக நிச்சயம் உபயோகித்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று முடிவு செய்து கொண்டாள். அன்றிரவு அவள் கார்த்திக்கிடம் தன் சம்மதத்தை தெரிவித்த பின் தன் மனதில் உருவாயிருந்த அந்த திட்டத்தை இந்த சந்தர்ப்பத்தில் நிறைவேற்றிக் கொள்ள வேண்டும் என்று தீர்மாணித்தாள். அதன் முதல் கட்டமாக தன் அம்மாவுக்கு போன் செய்து கல்யாணத்துக்கு யார் யாரெல்லாம் வர இருக்கிறார்கள் என்று விசாரித்தாள். விசாரணை முடிந்தவுடன் அவள் மனதில் ஒரு திருப்தி உருவானது. என்ன பேச வேண்டும், எப்படி பேச வேண்டும், எந்த மாதிரியான சூழ்நிலையில் பேச வேண்டும் என்று மனதில் ஒத்திகை பார்த்து, தேவையான மாற்றங்களையும் சேர்த்துக் கொண்டாள்.

சந்த்ருவுடன் தனியாக இருக்கப் போகிறோம் என்ற எண்ணதை விட அவள் போட்டிருந்த திட்டம் தரப்போகும் பலனை எண்ணி சந்தோஷப் பட்டாள். 

ஆனால் சந்த்ரு நினைத்தது முற்றிலும் வேறு மாதிரியாக இருந்தது. கவிதா சித்தியுடன் சேர்ந்து தனியாக திருச்சி வரை பிரயாணிக்க போகிறோம் என்ற எண்ணமே அவனுக்கு கிளு கிளுப்பாக இருந்தது. என்னதான் வீட்டில் சித்தியின் தாராள தரிசனம் தாராளமாக கிடைத்தாலும், சித்தப்பா இல்லாத ஒரு சூழ்நிலையே தனிதான் என்று எண்ணிக் கொண்டான். என்றாவது ஒரு நாள் கவிதா சித்தி கிடைக்க மாட்டாளா என்று ஏங்கியவனுக்கு அந்த நாள் வந்து விட்டது போல இருந்தது. 

"வழியில கேர்·புல்லா இருக்கனும்.... நீ வளர்ந்த பையன்... உனக்கு சொல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்லை... இருந்தாலும் ஜாக்கிரதையா சித்தியை அழைச்சிட்டு போய் வந்துடு....."

"சரிங்க... சித்தப்பா.... நான் பார்த்துக்கிறேன்... நீங்க கவலைப் படாதீங்க..." சந்த்ரு சொன்னதும், 

'நீ... நல்லா பார்க்கனும்தாண்டா என் பொண்டாட்டியை உங்கூட தனியா அனுப்பி வைக்கிறேன்..." கார்த்திக் மனதில் நினைத்துக் கொண்டான்.

"கவி.... நான் சொன்னது ஞாபகம் இருக்கட்டும்...." என்று கவிதாவிடமும் சொல்லிவிட்டு ரயில்வே ஸ்டேஷனை விட்டு புறப்பட்டான்.

ஆனால் கார்த்திக்கும், சந்த்ருவும் நினைத்தது போல ரயில் பிரயாணத்தில் சுகம் காண்பது அவ்வளவு எளிதாக இருக்கவில்லை. கவிதாவும், சந்த்ருவும் இருந்த போகியில் இன்னுமொறு சுமாரான குடும்பமும் இருந்தது. பிரயாணம் முழுவதும் பகலில். சந்த்ரு நொந்து போய்விட்டான். சந்த்ரு என்ன எதிர்பார்த்திருந்தான் என்பதையும் இங்கே என்ன சூழ்நிலை நிலவியது என்பதையும் நினைத்தவுடன் அவளுக்கு சிரிப்பு வந்தது. 

'காத்திரு மகனே.... காத்திரு... நான் உன்னுடன் கூடுவது உனக்கும் எனக்கும் மட்டுமல்ல... என் புருஷனுக்கும் சுகம்தான்.... நானும் காத்திருக்கிறேன்.... உன் அழகு, குணம், கட்டுடல், பொறுமை எல்லாம் எனக்கும் சுகம்தான்.... காத்திருத்தலே சுகத்தைக் கூட்டும்.... காத்திரு மகனே... நமக்கும் சீக்கிரம் ஒரு நாள் கிடைக்கும்.... அந்த நாள் நமக்கு சொர்க்கத்தை தரப் போகும் நாள்.... அதுவரை காத்திரு கண்ணா....' 

கல்யாண வீடு கல கலப்பாக இருந்தது. கல்யாண வேலைகளில் கவிதாவும் தன்னை ஈடு படுத்திக்கொண்டு மற்ற விஷயங்களை தற்காலிகமாக மறந்தாள். ஆனால் அதே சமயம் கல்யாணத்தை சாக்காக வைத்து அவள் சந்திக்கவிருந்த முக்கிய நபரையும் சந்தித்தாள். கொஞ்ச நேரம் கல கலப்பாக பேசினாள். பின்னர் தனிமையில் பேசினாள். ஏற்கெனவே பலமுறை ஒத்திகை பார்த்திருந்ததை இப்போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நடத்தினாள். கொஞ்சம் அதிர்ச்சி, கொஞ்சம் அழுகை, நிறைய சந்தோஷமுமாக சந்திப்பு முடிந்தது. கவிதா வெற்றி பெற்றவளாக உணர்ந்தாள். ஒருவழியாக கல்யாணம் முடிந்தவுடன் கவிதாவும் 

சந்த்ருவும் ஊருக்குப் புறப்பட்டார்கள். 

திரும்ப ஊருக்குப் போகும் போதாவது சித்திக்கும் தனக்கும் தனிமை கிடைக்காதா என்று சந்த்ரு ஏங்கினான். இந்த முறை பிரயாணம் இரவில். எதிர்பார்ப்பில் சந்த்ருவுக்கு இதயம் அடித்துக் கொண்டது. கவிதாவோ எப்படியிருந்தாலும் ரயிலில் கூடாது என்று எண்ணியிருந்தாள். கவிதா நினைத்தது போலவே இந்த முறையும் பிரயாணம் மற்ற ஒரு குடும்பத்துடன் அமைந்தது. சந்த்ருவின் முகத்தில் ஏமாற்றம் தெரிந்தாலும், அதை மறைக்க முயன்றான். 

ஆனால் சந்த்ருவை விட அதிகம் ஏமாந்தது கார்த்திக் தான். ரயிலிலேயே எல்லாம் முடியவில்லையென்றாலும்,இருவரும் மனம் கூடி பேசியிருப்பார்கள் என்று இருந்தான்.

"என்னங்க... நீங்க கவலையே படாதீங்க... நான் அவனுக்கு ஓரளவு புரிய வெச்சிட்டேனுதான்னு நினைக்கிறேன்... உங்களுக்கு அடுத்த ஆடிடிங் டூர் எப்பன்னு சொல்லுங்க... அதே சமயத்துல நிச்சயமா அரங்கேற்றம் நடந்துடும்... அதுக்கு முன்ன என்னோட சின்ன புருஷனை இன்னும் கொஞ்சம் தயார் பன்னனும்..." கவிதா உரிமையுடன் சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள். கார்த்திக், அவளை அப்படியே தூக்கி தட்டாமாலை சுற்றிவிட்டு கீழே இறக்கினான்.

சந்த்ருவை 'என் சின்ன புருஷன்' என்று சொன்னதற்கே கார்த்திக் இந்த குதி குதிக்கிறான் என்றால் மனதிற்குள் அவனுக்கு எவ்வளவு ஆசை இருக்கக்கூடும் என்று கவிதா வியந்தாள். கூடவே தன்னுடைய திட்டமும் சீக்கிரமே நிறைவேறி விட்டால் கார்த்திக் இன்னும் சந்தோஷப் படுவான் என்று எண்ணிக் கொண்டாள்.

இன்னும் கொஞ்ச நாட்களில் அவன் ·புட்பால் விளையாட வெளியூர் போகிறான் என்று தெரியும். அதற்குள் முடித்து விடலாமா இல்லை அவன் போய் வந்ததற்கு மேல் வைத்துக் கொள்ளலாமா என்று யோசித்தாள். ஆனால் அதற்கு முன்னால் இன்னுமொறு முக்கியமான காரியம் நடக்க வேண்டும். அது நடந்து முடிக்கட்டும்... அது நடந்து முடிந்த பின்னர்தான் எனக்கும் என் சின்ன புருஷனுக்கும் உறவு என்று தீர்மாணம் செய்து கொண்டாள். அது நடக்கும் நேரமும் நெருங்கி விட்டது என்று அவளுக்குத் தெரியும். 

அந்த வாரம் முழுவதும் சந்த்ருவை கவிதா படாத பாடு படுத்தினாள். முன்பெல்லாம் முந்தாணையை விலக்கி தன்னுடைய ஒரு மார்பை மட்டும் காண்பித்து கொண்டிருந்தவள், இப்போது முந்தாணையை நூல் போல திரித்து தன்னுடைய இரண்டு மாங்கனிக்களுக்கும் இடையில் போட்டு தாராளமாக காண்பித்தாள். காயப் போட்ட துணிகளை அள்ளிக் கொண்டு வந்து அவன் எதிரில் உட்கார்ந்து பொறுமையாக தன்னுடைய ஜட்டி,பிராவை நீவி மடித்து வைத்தாள். மேலும் அவனிடமும் மொத்த துணிகளை கொடுத்து அவனையும் மடிக்கச் சொன்னாள். அவனிடம் கொடுத்த துணிகளில் தன்னுடைய ஜட்டி, பிரா, உள் பாவாடை எல்லாம் நிச்சயம் இருக்குமாறு பார்த்துக் கொண்டாள். கூடவே சந்த்ரு அவள் உள்ளாடைகளை நீண்ட நேரம் நீவி மடித்து வைத்ததையும் கவனித்தாள். இரவு நேரங்களில் அவன் எதிரில் குழந்தைக்கு பால் கொடுத்து முடித்துவிட்டு, 

"நீயும் பால் குடிக்கறயா... சந்த்ரு...?" என்று கேட்டு அவனை திணறடித்தாள். அவன் முழி முழி என்று முழிக்கும்போது,

"இல்ல... இப்பல்லாம்... ரொம்ப நேரம் விளையாடிட்டு வரயே.... பால் குடிச்சிட்டு படுத்தா.... நல்ல தூக்கம் வரும்னு கேட்டேன்..." என்று சொல்லி அவனை இன்னும் சீண்டினாள். துணிகளை வாஷிங் மெஷினில் போடும் போது,

"சந்த்ரு... உன்னோட ஜட்டி, பனியன் ஏதாவது வாஷ் பன்னனுமா...? என்று கேட்டு அவனுடைய இடுப்பையே உற்றுப் பார்ப்பாள். அந்த பார்வையை சந்த்ருவால் தாங்கமுடியாது. குழந்தைக்கு பால் கொடுத்து முடித்து விட்டு, 

"சந்த்ரு.... இவனை கொஞ்சம் பிடியேன்.... இவன் பால் குடிச்சி முடிக்கறதுக்குள்ள என்னோட புடவையையே மொத்தமா கழட்டிடறான்... " என்று சொல்லி அவன் எதிரில் புடவையை உதறி மீண்டும் மடிப்பு கலையாமல் கட்டிக் கொள்வாள். வெறும் ஜாக்கெட், பாவாடையில் அவளை பார்க்கும் சந்த்ரு எச்சில் கூட்டி விழுங்குவான். அவனுடைய தண்டு உள்ளே திமிறும். குழந்தையை அவனிடமிருந்து மீண்டும் வாங்கிக் கொள்ளும்போது அவனுடைய கைகள் தன்னுடைய முலைகளில் படும் அளவிற்கு குனிந்து, நிமிர்ந்து ஆட்டம் காட்டுவாள். சந்த்ருவோ தன் கைவிரல்கள் கூட கவிதா சித்தி மேல் பட்டுவிடக்கூடாது என்று ரொம்பவும் ஜாக்கிரதையாக குழந்தையை அவளிடம் கொடுப்பான். ஆனால் அவன் மனதில் எங்காவது ஏதாவது பட்டு எப்படியாவது ஏடாகூடாமாகிவிடக் கூடாதா என்று ஏங்கும். ஆனால் அவன் மனதில் தைரியமில்லை என்பதை கவிதா வெகு எளிதில் அறிந்து கொண்டாள்.

சந்த்ரு சோபாவில் உட்கார்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டிருக்குபோது, எதையாவது எடுப்பது போல குனிந்து தன் பிருஷ்டங்களை அவன் முகத்தருகில் காண்பித்தாள். சந்த்ருவுக்கு அந்த உருண்டையான இரண்டும் சூத்தையும் அப்படியே பிடித்து உருட்டி நக்க வேண்டும் போல இருக்கும். அப்படியே முன் பக்கம் திரும்பி அங்கேயும் குப்பை எடுக்கிறேன் பேர்வழி என்று தன் தனங்களை முன் பக்கம் பிதுக்கி காண்பித்தாள். சந்த்ரு அதைப் பார்த்ததும்,தொடர்ந்து பார்க்கவும் முடியாமல், பார்வையை எடுக்கவும் முடியாமல் அவஸ்தை பட்டான்.

கவிதாவின் இந்த மாதிரியான வேலைக்கென்றே கார்த்திக் அலுவலகத்திலிருந்து தாமதாக வருவது இப்போதெல்லாம் ரொம்ப பழகிப் போன விஷயமாகியது. சில சமயம் சீக்கிரம் வந்து விட்டால் பெட்ரூமை விட்டு வெளியே வருவதேயில்லை. ஆனால் எப்போதாவது கார்த்திக்கும், சந்த்ருவும் சேர்ந்து டிவி பார்த்தால் கவிதா ரொம்ப நல்ல பெண்ணாக இழுத்து போர்த்திக் கொண்டு வளைய வருவாள். இந்த வித்தியாசம் மட்டுமே,கவிதா சித்தியின் சமீப கால நடவடிக்கைகளுக்கு காரணம் அவள் தன்னை மயக்குகிறாள் என்று சந்த்ரு உறுதியாக நம்ப ஏதுவாக இருந்தது. ஆனாலும் இயற்கையாக அவனுக்கு இருந்த வெட்கமும், பயமும் அவனை முதல் அடி எடுத்து வைக்க தடுத்தன. 

கார்த்திக் வீட்டுக்கு வர தாமதாமாகும் நாட்களில் கவிதா சந்த்ருவை சீக்கிரமே சாப்பிட அழைப்பாள். அந்த சமயங்களில் அவள் புடவை கொசுவம் மிகத் தாழ்ந்து அவளுடைய ஆழமான தொப்புளை மிகத் தெளிவாகக் காட்டும். அது மட்டுமல்ல, அவளுடைய வெண்ணெய் போன்ற வழுக்கும் கொழுப்பான இளம் வயிறும், லேசான மடிப்பு விழுந்த இடுப்பும் அவனுக்கு மிக அருகில் தெரியும். கவிதா சித்தியின் இடுப்பின் வனப்பையும்,வளைவையும் தடவி விட மாட்டோமா என்று ஏங்குவான். சில சமயங்களில் சந்த்ரு சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும்போது கவிதா தன் வயிற்றையோ அல்லது இடுப்பையோ அவன் வலது பக்கம் வந்து நின்று அவன் கை முட்டியில் இடிப்பாள். அந்த மென்மையான் ஸ்பரிசத்தை வைத்தே அன்று இரவு தன் கை அடிக்கும் படலத்தை வெகு நேரம் நீட்டிப்பான். ஏற்கெனவே இரண்டு பால்குடங்களுக்கும் இடையில் நூல் போல திரிந்து கிடக்கும் முந்தாணை; இதில் குனிந்து சாப்பாடு போடும்போது அவளுடைய மார்பழகுகள் இரண்டும் திரண்ட வெண்ணெய் கட்டி போல தெரியும். இல்லையென்றால் சந்த்ருவுக்கு சாப்பாடு போட்டுவிட்டு டைனிங் டேபிளின் அடுத்த பக்கத்தில் அவனுக்கு நேர் எதிரில் மேஜை மேல் தன் மார்புகளை முட்டி அவைகளை மேலே பிதுக்கி காண்பிப்பாள். சந்த்ருவுக்கு சப்பாடு இறங்காது. தொண்டை குழியில் அப்படியே நிற்கும். அவனுடைய தண்டோ அடக்க முடியாமல் ஜட்டியை கிழித்துக் கொண்டு வெளியே வந்து விடும் போல துடிக்கும். எப்போதடா சாப்பாட்டை முடிப்போம் என்றிருக்கும். 

ஒரு நாள் சாயந்திரம் சந்த்ரு வரும் நேரம் என்று கவிதாவுக்கு நன்றாகவே தெரியும். அவனுக்கு இன்னும் பைத்தியம் பிடிக்க கவிதா ஒரு சின்ன நாடகம் போட முடிவு செய்தாள். கண்ணாடி முன் நின்று தன் புடவை கொசுவத்தை கீழே இறக்கினாள். கண்ணாடியில் பார்த்தாள். திருப்தியில்லாமல் இன்னும் கொஞ்சம் கீழே இறக்கினாள். ஜாக்கெட்டை இன்னும் கீழே இறக்கி பாதி முலைகள் தெரியும்படி வைத்துக் கொண்டாள். ஜாக்கெட்டின் மேல் ஹ¥க்கை மட்டும் கழட்டி விட்டாள். ஹாலுக்கு வந்து டிவியை ஆன் செய்து சப்தத்தை குறைத்தாள். பெரிய சோபாவில் கால் நீட்டி படுத்தாள். வலது காலை மடக்கி, இடது காலை முழுவதும் நீட்டினாள். பின்னர் மடக்கியிருந்த வலது காலிலிருந்து புடவையை தொடைவரை மேலே ஏற்றி, உள் பக்க தொடையில் ·பேன் காற்றின் ஸ்பரிசத்தை உணர்ந்தவுடன் நிறுத்தினாள். புடவை முந்தாணையை சுத்தமாக விலக்கி இடுப்புக்கு கீழே போட்டாள். வாசலில் சந்த்ரு வரும் சப்தம் கேட்டது. தன் இரண்டு கைகளையும் தலைக்கு கீழே கொடுத்து தூங்குவது போல கண்களை மூடிக் கொண்டாள். அவள் இடது கைக்கு கீழே தரையில் டிவி ரிமோட்டை வைத்தாள். சந்த்ரு கதவைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே வருவது தெரிந்தது. அப்படியே அசையாமல் சீராக மூச்சு விட்டு கிடந்தாள். அவனுடைய காலடி சப்தம் நின்றது. சில வினாடிகளில் அவனுடைய மூச்சு சப்தம் மிக அருகில் கேட்டது. அவன் தன்னை பார்க்கத் தொடங்கிவிட்டான் என்று புரிந்து கொண்டாள். சில வினாடிகளில் அவனுடைய மூச்சு சப்தம் இன்னும் அருகில் கேட்டது. 

சோபாவில் தன்னையறியாமல் தூங்கிக் கொண்டிருந்த கவிதா சித்தியை சந்த்ரு வெறித்துப் பார்த்தான். அவள் படுத்திருந்த கோலம் செய்த ரசாயண மாற்றங்கள், முதலில் உடனடியாக அவனுடைய தண்டை விரைப்பாக்கின. கொஞ்சம் கூட சப்தம் எழுப்பாமல் சந்த்ரு அப்படியே நின்று கவிதா சித்தியின் அழகை ரசித்துக் கொண்டே தன் ஆண்மையை பேண்ட்டுக்கு மேலாக தடவி கொடுத்தான். திறந்து கிடந்த முந்தாணையையும், ஒரேயொரு ஹ¥க் மட்டும் கழண்டிருந்த நிலையில் ஜாக்கெட்டும், சீரான மூச்சினால் மேலேயும் கீழேயும் ஏறி இறங்கிக் கொண்டிருந்த அவள் பால் குடங்களையும், தள தளவென்றிருந்த வயிற்றையும், அதில் குளம் போல இருந்த ஆழ்ந்த தொப்புளையும், அதன் கீழே கொஞ்சமாக ஆரம்பித்த பூனை முடிகளையும், வெண்ணெய் போல இருந்த இடுப்பையும் வாழைத் தண்டு போல கொஞ்சம் மறைந்து தெரியும் தொடையையும், வழ வழப்பான கணுக்காலையும், தாமரைப் பூவைப்போல இருந்த பாதங்களையும் வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அப்படியே அவள் பாதங்களில் தொடங்கி உச்சி வரை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முத்தம் கொடுத்து, அந்த அற்புத பெண்மையை தனதாக்கி அவளை ஆட்கொண்டு உடலுறவு கொண்டுவிட்டால் என்னவென்று தோன்றியது! அடுத்த நாள் அவன் தன்னுடைய டீமுடன் டோர்னமெண்ட் விளையாட வெளியூர் போக வேண்டும். பேசாமல் அதை கேன்சல் செய்து விடலாம் என்று கூட யோசித்தான். பின்னர் கவிதா சித்தியின் அருகில் கீழே குனிந்து டிவி ரிமோட்டை எடுத்தான்.