டவலைக் கொடுக்கும்போதே கவிதா சித்தியின் முலைகளில் பாதிக்கு மேல் தெரிந்ததை சந்த்ருவால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை. அவன் கற்பனை எங்கெல்லாமோ செல்ல ஆரம்பித்திருந்தது. அவள் குளித்து விட்டு வரும் போது வேண்டுமென்றே மெதுவாக தன் அங்கங்களை கொலு மனையில் வைத்த பொம்மைகளை காண்பிப்பது போல காட்டிக் கொண்டே வந்ததைப் பார்த்ததும் அவனால் தன் இதயத் துடிப்பை கட்டுப் படுத்த முடியவில்லை. என்னவொரு அழகு! வெண்ணெய் பொங்கியது போல! பார்க்கும்போதே இவ்வளவு மிருதுவாக இருக்கிறதே! அதை தடவி தடவி பால் அருந்தினால்.....? வருவது வரட்டும் என்று கவிதா சித்தியை நேருகு நேர் பார்த்தான். ஆனால் அதை தொடர முடியவில்லை. மீண்டும் சித்தியின் கட்டுடலை பார்த்தான். கவிதா சித்தி புன்னகைத்துக் கொண்டே தன்னைப் பார்த்ததும் அவனுக்குள் இருந்த பயம் எல்லாம் ஓடிவிட்டது.
அதனால் அவள் அறை வாசல் போகும்வரை தொடர்ந்து அவளைப் பார்த்தான். கவிதா சித்தி அங்கே நின்று பொறுமையாக திரும்பி,தன்னைப் பார்த்து அழகாக சிரித்து விட்டு கதவைச் சாத்திக் கொண்டபின் அவனுக்கு நிலைகொள்ளவில்லை. இப்போது அப்படியே போய் கதவை திறந்து அவளைக் கட்டிப் பிடித்து ஒரு முத்தம் கொடுத்தால் கூட சித்தி ஒன்றும் சொல்ல மாட்டாள் என்றுதான் தோன்றியது. இதைவிட ஒரு பெண் எப்படி அழைப்பு விடுக்க முடியும்?இருந்தாலும் இப்போது கை வைத்து காரியம் கெட்டு விடக்கூடாது.... இன்னும் கொஞ்சம் பொறுக்க வேண்டும் என்று அவன் உள் மனம் சொன்னது. அவள் தன் உடலைத் திறந்து மனதை காண்பித்தைப் போல தானும் தன் மனதி அவளுக்கு காண்பிக்க வேண்டும்! எப்படி...? எப்படி...? எப்படி...? அவனுக்கு மண்டை வெடித்துவிடும் போல இருந்தது.
"சந்த்ரு... நீ போய் ட்ரெஸ் பன்னிக்கோயேன்... நாம்ப கோவிலுக்கு போய் வந்துவிடலாம்..." உள்ளிருந்து கவிதா சித்தியின் குரல் வந்ததும்
"ஓகே... சித்தி..." அவனும் தன் அறைக்குச் சென்றான். அறையில் நுழைந்ததும் சட்டென்று அவனுக்கு ஒரு நல்ல ஐடியா வந்தது. உடனே சப்தம் போடாமல் வீட்டை விட்டு வெளியே சென்றான். பதினைந்து நிமிஷத்தில் திரும்பி வந்தான்.
பின்னர் தன் அறைக்குச் சென்று தனக்காக கவிதா சித்தி வாங்கிகொடுத்திருந்த குர்தா ஷெர்வாணியை அணிந்து கொண்டு வெளியே வந்தான். அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் சித்தி வெளியே வந்ததை பார்த்ததும் சந்த்ரு ஆடி போய் விட்டான். சினிமா ஸ்டார்கள் கூட அப்படி அழகாக இருக்க முடியாது... கவிதா சித்தி அன்றுதான் பூத்த மலரைப் போல அழகாக இருந்தாள்.
முதலில் கவர்ந்தது கவிதா சித்தி கட்டியிருந்த பல நிற பட்டுப் புடவை. எல்ல நிறமும் அடுக்கடுக்காக பளீரென்று இருந்தது. கவிதா சித்தி அதை மிக நேர்த்தியாக கட்டியிருந்தாள். புடவை முந்தாணையை அழகாக மடித்து தோள் மேல் தொங்கவிட்டிருந்தாள். முந்தாணை போக ஜாக்கெட்டின் விளிம்புகள் கூட வெளியே தெரிந்தன. ஜாக்கெட்டின் முன் பக்கம் கீழிறங்கி விளிம்புக்கு மேலாக சித்தியின் இரண்டு மார்புகளும் பொங்கியெழும் அளவுக்கு நன்றாகவே தெரிந்தது. சித்தியின் இடையில் மேலே இருந்த புடவை முன் பக்கம் வயிற்றில் அபாயகரமாக கீழே தொப்புள் தெரியுமளவுக்கு இறங்கியிருந்தது. புடவை கொசுவத்தின் மடிப்பை கவிதா சித்தியைத் தவிர யாரும் இப்படி பாந்தமாக செருக முடியாது. கால் பாதங்கள் மறையும்வரை தழைய தழைய கட்டியிருந்தாள். ஜாக்கெட்டின் கை மேலே ஏறி கவிதா சித்தியின் அழகிய புஜங்கள் புதிதாக்க தெரிந்தன. ஜாக்கெட்டின் பின்பக்கம் முழுவதும் சுதந்திர காற்றை சுவாசித்தது. கிட்டத்தட்ட இருபக்கமும் கவிதா சித்தியின் விலா பக்கங்கள் வரைதான் ஜாக்கெட் இருந்தது. மீதி இடத்தை அலங்காரமான தடித்த நூல்கள் குறுக்காலும், நெடுக்காலும் பின்னிப் பிணைந்திருந்தன. ஆனால் கவிதா சித்தியின் செழிப்பான முதுகு அந்த ஜன்னல் கம்பிகளூடே மிகக் கவர்ச்சியாக தெரிந்தது. அதுவும் நூலால் இறுகக் கட்டியிருந்த இடம் அவள் சதையில் அழுந்த பதிந்து வெண்ணெய் திரண்ட மாதிரி பொங்கியது.
காதுகளில் பெரிய அலங்காரமான ஜிமிக்கிகள் தொங்கி அவளுடைய முகத்துக்கு நர்த்தனம் ஆடிக் கொண்டிருந்தன. தலை நிறைய கவிதா சித்தி சூடியிருந்த மல்லிகைப் பூ அவர்கள் வீட்டையே மணக்க வைத்தது. நெற்றியில் பதவிசாக ஒரு பெரிய வாக்குச்சிட்டியும், ஜிமிக்கிகளிடமிருந்து புறப்பட்ட மாட்டல்களும் படிய வாரியிருந்த அவள் தலைமுடியில் மறைந்தன. வாக்குச் சிட்டிக்கு கீழே ஒரு சிறிய குங்குமப் பொட்டு. அதற்கும் கீழே அதைவிட ஒரு சிறிய மினுக்கும் கல் பொட்டு. வழக்கமாக மூக்கில் இருக்கும் மூக்குத்தி இல்லை. அதற்கு பதிலாக ஒரு சிறிய வளையம் இருந்தது. அந்த செழிப்பான கொழுக் மொழுக் மூக்குக்கு வளையம் அழகா இல்லை மூக்கினால் வளையத்துக்கு அழகா என்று தெரியவில்லை. இதழ்களில் லேசான ரோஸ் நிற லிப்ஸ்டிக் போட்டிருந்தாள்.
திருத்தப்பட்ட புருவங்கள். செதுக்கியது போன்ற அளவான மோவாய். சிவந்த கண்ணங்கள். கவிதா சித்திக்கு ஏற்கெனவே நல்ல பெரிய கரிய நிற கண்கள். அந்த கண்களின் ஓரம் அவள் இட்டிருந்த கண் மை அவளுடைய கண்களின் அழகை இன்னும் அழகாக எடுத்துக் காட்டியது. கண் இமைகள் அடித்துக் கொள்ளூம்போது பட்டாம்பூச்சி பறப்பது போன்ற தோற்றத்தைக் கொடுத்தன.
கழுத்தில் புடவைக்கு ஏற்ப பல நிறங்களில் மணிகள் மாலையாக தொங்கின. கைகளில் ஏராளமான பலவண்ண கண்ணாடி வளையல்கள். கண்ணாடி வளையல்களின் இரு ஓரங்களிலும் கல் வைத்த தங்க வளையல்கள் அவள் கையின் அழகை மெருகூட்டின.
மை... காட்.... சந்த்ரு தன் அழகிய கவிதா சித்தியை வைத்த கண் வாங்காமால், திறந்த வாய் மூடாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் வாயைத் திறந்து ஒரு வார்த்தை சொல்லவில்லை. ஆனால் அவன் பார்வையே அவள் எந்த அளவு அழகாகவும், காமத்தை தூண்டக் கூடியவளாகவும் இருக்கிறாள் என்பதை சொல்லியது. கவிதா அவன் முகத்தின் அருகில் கை தட்டி,
"ஹலோ.... சந்த்ரு.... இப்படியே பார்த்தா என்னாவாம்....?" என்று சிரித்துக் கொண்டே சொன்னவுடன்தான் சந்த்ரு தன்னிலைக்குத் திரும்பினான்.
"ம்ம்... அ... ஒன்னுமில்ல... சித்தி... புடவை ரொம்ப நல்லா இருக்கு... அதான் பார்த்தேன்....போலாமா...?" என்றான். கவிதா ஒரு சிருங்கார புன்னகையுடன் தலையை சாய்த்து
"புடவை மட்டும்தானா...?" என்று கேட்டாள். அதற்கு என்ன பதில் சொல்வதெறு யோசிக்கும் முன், கவிதாவே
"நீ... மட்டும் என்ன...? இந்த குர்த்தா ஷெர்வாணியில அப்படியே சும்மா மாப்பிள்ளை மாதிரிதான் இருக்க... இப்ப உன்ன யாராவது பார்த்தா... கல்யாண மாப்பிள்ளைன்னுதான் சொல்வாங்க...." என்றாள். சந்த்ருவுக்கு கொஞ்சம் பெருமையாகவும், நிறைய நம்பிக்கையகவும் இருந்தது. கவிதா
"கொஞ்சம் இரு... குழந்தை தூங்கிட்டிருக்கான்.. அவனை தூக்கிடு வந்திடறேன்..." என்று சொல்லி மீண்டும் அறைகுச் சென்றாள். சந்த்ருவுக்கு பிரபிப்பாக இருந்தது. கவிதா சித்தியை இதுபோல ஒருநாள் கூட அவன் பார்த்ததில்லை. கவிதா கையில் குழந்தையுடன் அறையிலிருந்து வந்தாள். சந்த்ருவுக்கு அப்போதுதான் ஞாபகம் வந்தது.
"சித்தி... எனக்கு உங்க பர்த்டே.... ஞாபகமே இல்லாத போயிடிச்சி... அதனால கி·ப்ட் ஒன்னும் வாங்க முடியல... ஆனா... ஒரு சின்ன...." என்று சொல்லி டைனிங் டேபிளில் இருந்து ஒரு சிறிய தட்டை எடுத்து வந்தான். அதைப் பார்த்ததும் கவிதா,
"வாவ்... சந்த்ரு... ரொம்ப தேங்க்ஸ்ப்பா... உங்க சித்தப்பா இல்லாத குறைய நீ அல்மோஸ்ட் தீத்து வெச்ச மாதிரிதான்...." என்று குதூகலித்தாள். சந்த்ருவுக்கு வானத்தில் பறப்பது போல இருந்தது. சந்த்ரு எடுத்து வந்த தட்டில் வட்ட வடிவில் ஒரு சிறிய கேக் இருந்தது. அதன் நடுவில் சிவப்பு நிறத்தில் ஒரு முழு இதய வடிவ க்ரீம். அதில் ஒரேயொரு மெழுகுவத்தி. சந்த்ரு அதை ஸ்டூலில் வைத்து விட்டு மெழுகுவத்தியை ஏற்றினான். பின்னர் கவிதா சித்தியின் கையில் தயாராக வைத்திருந்த ஒரு கத்தியை கொடுத்து,
"சித்தி.... ம்ம்... கோஆன்..." என்றான். கவிதா கேக்கையும் அதன் நடுவில் இருந்த இதயத்தையும் பார்த்தாள்.
"ம்ம்ம்... கேக் நல்லாயிருக்கே.... ரொம்ப தேங்க்ஸ்டா... கண்ணா..." என்றாள். அவள் அவனை செல்லமாக 'டா'போட்டு அழைத்தவுடன் சந்த்ரு நெகிழ்ந்தான். கவிதா ஏற்றியிருந்த மெழுகுவத்தியை ஊதி அணைத்தாள். சந்த்ரு கை தட்டி,
"ஹேப்பி பர்த்டே... சித்தி..." அவளுக்கு வாழ்த்து சொன்னான்.
கவிதா குழந்தையை இடுப்பில் வைத்துக் கொண்டே குனிந்து கேக்கை வெட்டினாள். குனிந்து வெட்டும்போது புடவை முந்தாணை கீழே சரிந்தது. கவிதா அவசரப் படாமல்,
"சந்த்ரு... கொஞ்சம் தம்பியை பிடிச்சுக்கோ..." அவனிடம் குழந்தையை கொடுக்கும்போது தன்னுடைய முழு முந்தாணையையும் கீழே சரியவிட்டாள். அவளுடைய இரண்டு மாங்கனிகளும் சந்த்ருவின் கண்களுக்கு விருந்தாகின. சந்த்ரு எச்சிலைக் கூட்டி விழுங்கினான். எப்படியோ தன் மனதை அவளுக்கு திறந்து காண்பித்து விட்டோம் என்று நினைத்தான். கவிதா மீண்டும் தன் முந்தாணையை பொறுமையாக எடுத்து அதன் மடிப்பு கலையாமல் தோளில் போட்டுக் கொண்டாள்.
பின்னர் கவிதா கொஞ்சம் கேக்கை எடுத்து சந்த்ருவின் வாயில் வைத்தாள். சந்த்ரு எவ்வளவு ஜாக்கிரதையாக அவள் கைவிரல்களில் தன் வாய் பட்டு விடக்கூடாது என்று எண்ணி பின் வாங்கினானோ, கவிதா அதே அளவு தன் ஆட்காட்டி விரலையும் கட்டை விரலையும் அவன் வாயின் உள்ளே வைத்து தடவ முயன்றாள். கடைசியில் சந்த்ருவும் அதை ஒத்துக் கொள்ள கவிதா அவன் கண்களைப் பார்த்துக் கொண்டே அவன் வாயின் உள்ளே தன் விரல்களால் தடவி கேக்கை அவனுக்கு ஊட்டினாள். முழு கேக் துண்டையும் அவனுக்கு கொடுக்காமல் அவன் வாயின் உள்ளே போனது போக மீதி இருந்த துண்டையும், அவன் உதட்டோரம் கொஞ்சம் பட்டு விட்ட க்ரீமையும் கூட பொறுமையாக வழித்து தன் வாயில் வைத்து சப்பினாள். இருவரின் கண்களும் கலந்தன. அதில் காமமும், காதலும் சரி பாதி அளவில் இருந்தது உண்மை. கவிதா பொறுமையாக அவன் அருகில் வந்து அவன் முகத்தை தன் கைகளில் ஏந்தி அவன் கண்ணத்தில் அழுத்தமாக முத்தமிட்டாள். சந்த்ருவுக்கு முதுகெலும்பில் சிலீரிட்டது. சந்த்ரு தனக்கு கவிதா சித்தியிடமிருந்து அங்கீகாரமும், சம்மதமும் பெற்று விட்டதாகவே நினைத்தான். அவன் சிலை போல நின்று கொண்டிருந்த சமயம் கவிதா சட்டென்று அவன் கையை பிடித்து இழுத்துக் கொண்டே பூஜை அறைக்குச் சென்றாள். அங்கே ஊதுவத்தி ஏற்றி, கடவுளை பூஜித்தாள். 'தப்போ, ரைட்டோ... என் புருஷன் அனுமதியோட இந்த காரியத்தை ஆரம்பிக்கிறேன். எங்களுக்கு ஆசீர்வாதம் வேண்டும்' என்று வேண்டிக் கொண்டாள்.
"அதான்...வீட்டுலயே சாமி கும்பிட்டுவிட்டோமே.... கோவிலுக்கு வேண்டாம்... நேரா ரெஸ்டாரெண்ட்டுக்கு போகலாம்..." கவிதா சொன்னவுடன் சந்த்ருவுக்கும் அதுதான் சரியாகப் பட்டது. சித்தி அணிந்திருக்கும் உடை கோவிலுக்கு உகந்ததல்ல என்று அவனுக்கு புரிந்தது. பின்னர் இருவரும் வீட்டைப் பூட்டிக் கொண்டு வெளியில் வந்தனர். சந்த்ரு
"சித்தி... கொஞ்சம் இருங்க... ஆட்டோ எடுத்துட்டு வரேன்...."
"சந்த்ரு... எதுக்கு...ஆட்டோ... சித்தப்பாவோட பைக்.. இருக்கே..." சத்ருவுக்கு இரட்டிப்பு சந்தோஷம் உண்டானது.
கவிதா இடது கையில் குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு வலது கையால் சந்த்ருவின் இடுப்பைப் பிடித்துக் கொண்டாள். தன் வயிற்றில் சித்தியின் மெலிதான விரல்கள் அழுந்தியிருந்தது சந்த்ருவுக்கு அப்போதே சூட்டைக் கிளப்பியது. சாயந்திரத்திலிருந்து அவன் தண்டு விரைப்பேறுவதும், கொஞ்சம் தணிவதுமாக இருந்தது. ஆனால் மனதளவில் அவன் ஆகாயத்தில் பறந்து கொண்டிருந்தான். கவிதா சொன்ன ரெஸ்டாரெண்ட்டில் ஒரு தனியறையில் இருவரும் சாப்பிட்டார்கள்.
"அது என்ன... கேக்குல... ஒரு ஹார்ட்டீன்....?" கவிதா சாப்பிடும்போது திடீரென்று கேட்டாள். தன் சம்மதத்தை அவளுக்கு தெரிவிக்கவே அதை செய்திருந்தாலும் சித்தி இதை தோண்டி எடுத்து கேட்பாள் என்று அவன் நினைக்கவில்லை.
"ஒன்னுமில்ல... சித்தி... சும்மாத்தான்..." உளறினான். கவிதா மெலிதாக சிரித்துக் கொண்டே,
"சும்மாதானா...? நான் வேற நீ ரொம்ப ரொமாண்டிக்கான ஆளுன்னு நினைச்சேன்...." என்று அவனை சீண்டினாள். அப்படியே தொசங்கி விடலாமா என்று சந்த்ரு நினைத்தான். ஆனால் இய்றகையாக அவனுக்குள் இருந்த வெட்க உணர்வு மேற்கொண்டு அவனை பேசவிடவில்லை.
இருவருக்கும் இடையில் கொஞ்ச நேரம் அவஸ்தையான மௌனம் நிலவியது. ஓர் ஆண்மகன் இதற்கும் மேல் தாமதிக்கக் கூடாது என்று சந்த்ரு நினைத்தான். சட்டென்று
"இந்த.... ட்ரெஸ்ஸ¤ல.... நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க... சித்தி..." கொஞ்சம் தயங்கி சொன்னாலும், சொல்ல வந்ததை சொல்லிவிட்டோம் என்ற திருப்தியும், அதனால் என்ன ஆகுமோ என்ற பயமும் அவனுக்குள் நிலவியது. தன் புருஷன் அல்லாத ஓர் ஆண் தன் அழகைப் பற்றி சொன்னவுடன் கவிதாவுக்கு கொஞ்சம் வெட்கம் வந்தது. கொஞ்சமாக வெட்கப் பட்டாலும் இந்த சந்தர்ப்பத்தை இப்படியே விட்டு விடக் கூடாது என்று எண்ணினாள். உடனே முகத்தில் கொஞ்சம் பொய் கோபத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு,
"அப்ப... நான் முன்ன அழகா இல்லையா...? அப்ப இந்தப் புடவை கட்டினாத்தான் அழகா....?" அவனை பொய்யாக முறைத்தாள். கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்த சந்த்ரு கவிதா சித்தியின் கோபத்தைக் கண்டு மிரண்டு விட்டான்.
"ஐயோ.... அப்படியில்ல... சித்தி....." என்று சமாளிக்கப் பார்த்தான்.
"வேற எப்படியாம்....?" கவிதா அவனை இன்னும் முறைத்துப் பார்த்தாள். எந்த நேரமும் சிரித்து விடுவோம் என்று அவளுக்கு தெரிந்தது. அவள் நினைத்த மாதிரியே நீண்ட நேரம் அவளால் நடிக்க முடியவில்லை. சட்டென்று சிரித்து விட்டாள். அப்போதுதான் சந்த்ருவுக்கும் போன நிம்மதி திரும்பி வந்தது. கவிதா சித்தி தன்னிடம் விளையாடுகிறாள் என்று தெரிந்ததுமே அவனுக்கு இன்னும் கிளிகிளுப்பாக இருந்தது.
"சின்ன வயசுல.... நான் இன்னும் ரொம்ப அழகா இருப்பேன் தெரியுமா..." கவிதா நாணிக் கொண்டே குழந்தை மாதிரி சொன்னாள்.
"அப்படியா... சித்தி....." எதையாவது சொல்ல வேண்டுமே! அதே சமயம் அவன் மனம் அவள் சின்ன வயதில் தாவணியோடு எப்படி இருந்திருப்பாள் என்று கற்பனை செய்து பார்த்தான்.
"என்னை சைட் அடிக்கவே பசங்கெல்லாம்... எங்க ஸ்ட்ரீட்ல சுத்திக்கிட்டிருப்பாங்க....தெரியுமா..." கவிதா உண்மையிலேயே வெட்கப் பட்டாள். சந்த்ருவுக்கு கொஞ்சம் தைரியம் வந்திருந்தது.
"பின்ன...இவ்ளோ அழகா ஒரு பொண்ணு இருந்தா... யார்தான் சைட் அடிக்க மாட்டாங்களாம்...?" சந்த்ருவுக்கு தன் காதுகளை நம்பமுடியவில்லை. கவிதாவுக்கு இன்னும் சந்தோஷமாகவும் அவன் சொல்வதை கேட்க ஆசையாகவும் இருந்தது.
"நீ... மட்டும் என்னவாம்... இப்ப என்னையே நீ சைட் அடிக்கலை..." கவிதா சிரித்துக் கொண்டே அவனை இன்னும் சீண்டினாள்.
"ஐயோ... சித்தி.... உங்களைப் போய் சைட் அடிப்பேனா... நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கேன்னுதான் சொன்னேன்... சித்தி..." கவிதா அவனை ஊடுருவிப் பார்த்து,
"ஏன்.... என்னை சைட் அடிக்க ஆசையில்லையா உனக்கு....? சைட் அடிச்சித்தானே 'நான் அழகா இருக்கேன்னு'சொன்ன...? பயப்படாத... சந்த்ரு.... வேணுண்ணா... சித்திய சைட் அடிச்சிக்கோ...ம்ம்ம்" கவிதா அவனைப் பார்த்து கண் சிமிட்டி சிரித்தாள். சந்த்ருவுக்கு உலகமே தலை கீழாக சுற்றுவது போல இருந்தது.
"சே... என்ன சித்தி.. நீங்க....?" ரொம்பவும் நல்ல பிள்ளையாக பேசினான்.
"டேய்.... சைட் அடிக்கறதையும் அடிச்சிட்டு, கேக்ல லவ் சிம்பலையும் வெச்சிருக்கயே... எனக்குத் தெரியாதுன்னு நினைச்சியா....?" கவிதா சித்தி தன்னை முதல்முறையாக உரிமையில் 'டேய்' என்று சொல்லி அழைத்தபோது சந்த்ருவுக்கு ரொம்பவும் கிளுகிளுப்பாக இருந்தது.
"ஐயோ... சித்தி... எப்பவுமே பர்த்டே கேக்ல சாதாரணமா வெக்கறதைத்தான் நானும் வெச்சேன்... வேற் ஒன்னுமில்ல... சித்தி...." கவிதா அவனை சிருங்கார பார்வையுடன் பார்த்து
"வேற ஒன்னுமேயில்லையா.... உண்மையிலயே வேற ஒன்னுமேயில்லையா....?" என்று கேட்டாள். அவள் பார்வையின் கூர்மையை அவனால் நேருக்கு நேர் சந்திக்க முடியவில்லை. கவிதா தொடர்ந்து
"பார்டா... செல்லம்... அண்ணன் அம்மாவை சைட் அடிக்கலையாம்... இத நாம்ப நம்பனுமாம்... நம்பலாமா... நம்பலாமா...?" என்று தன் குழந்தையுடன் கொஞ்சினாள். பின்னர் சந்த்ருவைப் பார்த்துக் கொண்டே தன் குழந்தையின் கண்ணத்தில் அழுந்த முத்தம் கொடுத்தாள். சந்த்ருவுக்கு ரத்தம் சூடேறியது.
திரும்பி வரும்போது அவன் இடுப்பை பிடித்த கையை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கீழே இறக்கினாள். சந்த்ருவால் பைக் ஓட்டமுடியவில்லை. நெளிந்தான். சாலையில் பள்ளமும் மேடுமாக இருக்கும் இடங்களில் அவன் ஜாக்கிரதையாக ஓட்டினாலும் கவிதா அளவுக்கு அதிகமாகவே அவன் வயிற்றுச் சதையை அழுத்திப் பிடித்தாள். சாலை கொஞ்சம் சரியானதும் இறுக்கிப் பிடிப்பதை விட்டு அவன் இடுப்புக் கீழே லேசாக தடவினாள். அடி வயிற்றில், இன்னும் ஒரு இன்ச் போனால் கூட போதும் அவனுடைய புடைத்த ஆண் உறுப்பு அவளுக்கு கிடைத்து விடும்; ஆனால் கவிதா ரொம்பவும் ஜாக்கிரதையாக அவன் அடி வயிற்றை மட்டும் லேசாகவும், சில சமயம் அழுத்தியும் தடவினாள். கவிதா சித்தியின் முலை தன் முதுகில் மென்மையாக பட்டு அழுந்தும்போதெல்லாம் சந்த்ரு பைக்கை இன்னும் வேகமாக ஓட்டினான். ஒருவழியாக வீடு வந்து சேர்ந்தார்கள்.
சந்த்ரு ஹாலில் இருப்பதா இல்லை தன்னுடைய அறைக்குப் போவதா, கவிதா சித்தியே அழைக்க மாட்டாளா என்று குழம்பிக் கொண்டே உள்ளே நுழைந்தான். கவிதா சித்தி ஒன்றுமே சொல்லாமல் தூங்கியிருந்த குழந்தையுடன் அவளுடைய அறைக்குச் சென்றதைப் பார்த்ததும் அவனுக்கு மிகுந்த ஏமாற்றமாக இருந்தது. அவள் உள்ளே போய் ஐந்து நிமிஷம் ஆகியும் அழைப்பு வந்தபாடில்லை. ஏன் அழைப்புக்காக காத்திருக்க வேண்டும்? ஏன் நானாகவே அவள் அறைக்குப் போகக் கூடாது என்றும் எண்ணினான். உடனே வேண்டாம் இதுவரை எல்லாம் சரியாகப் போய்க் கொண்டிருக்கிறது. இப்போது காரியத்தை கெடுத்து விடக் கூடாது என்று நினைத்து ஹாலிலேயே உட்கார்ந்து டிவியை போட்டான். இன்னும் ஐந்து நிமிஷம் ஓடியது. திரும்பி திரும்பி அவள் அறையை பார்த்தான். ஒன்றும் நடக்கவில்லை. சே... எல்லாமே என்னுடைய கற்பனை.... எல்லாமே வீண்... எதுவும் நடக்கப் போவதில்லை... சித்தி கொடுத்த முத்தம் கூட ஒரு நன்றியுணர்வுதான். அவ்வளவுதான். எல்லாம் முடிந்து விட்டது... இனி ஒன்றும் நடக்கப் போவதில்லை என்று யோசனை செய்து அவன் தன்னுடைய அறைக்குச் செல்ல எழுந்தான். அப்போது, அறைக் கதவை திறந்து கொண்டு கவிதா சித்தி வெளியே வந்தாள். அவள் கையில் பெரிய ஒரு புத்தகம் இருந்தது. அவனைப் பார்த்து மெலிதாக சிரித்துக் கொண்டே,
"என்ன... டிவி... பாக்கலையா....?" என்று கேட்டாள். சந்த்ரு போவதா வேண்டாமா என்று அவஸ்தையாக உணர்ந்தான். முடிவாக சோபாவில் எழுந்த இடத்திலேயே மீண்டும் உட்காந்தான்.
கவிதா அவனுக்கு வலது பக்கத்தில் அவனை இடித்துக் கொண்டே உட்கார்ந்தாள். அவள் கையில் இருந்தது பெரிய போட்டோ ஆல்பம்.
"நான் சின்ன வயசுல இன்னும் அழகா இருப்பேன்னு சொன்னத நீ நம்பலயில்ல... அதான் என்னோட பழைய போட்டோ ஆல்பத்தை காமிக்கலாம்னு கொண்டு வந்தேன். பார்க்கறயா...?" சித்தியின் பெண் வாசனை அவனுடைய நாசியை துளைத்து மூளைக்குள் ஏறியது. கவிதா சித்தியின் இடது தொடை தன் வலது தொடையை அளவுக்கு அதிகமாக உரசியபோது அவனுடைய வீங்கியிருந்த ஆண்மை இன்னும் விரைத்தது.
கவிதா அந்த பெரிய போட்டோ ஆல்பத்தை அவர்கள் இருவரின் மடியின் மீது பொதுவாக வைத்தாள். அவளது இடது கை போட்டோ ஆல்பத்தை பிடித்திருப்பதைப் போல சந்த்ருவின் இரு தொடைகளுக்கும் இடையில் இருந்தது. கவிதா சித்தியின் இடது தோள் பட்டை தன்னுடைய வலது தோளில் இடித்தபோது சந்த்ருவால் அந்த மென்மையை தாங்கமுடியவில்லை. நெஞ்சம் படபடத்தாலும், அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்தான். அவனுடைய தண்டாயுதம் ஜட்டி, குர்த்தாவுக்கு மேல் முட்டி மோதி திமிறியது. கவிதா சித்தி போட்டோ ஆல்பத்தின் முதல் பக்கத்தை திருப்பியபோது அவனால் அதை பார்க்க முடியவில்லை. எல்லாம் கலங்கலாக அவுட் ஆ·ப்·போக்கஸில்கிருந்தது. சிரமப் பட்டு போட்டோக்களைப் பார்க்க ஆரம்பித்தான். கவிதாவாலும் பொறுக்க முடியவில்லை. ஆனாலும் நேரம் இன்னும் கனிய காத்திருந்தாள். அவனை இன்னும் ஏங்க வைத்து, தானும் ஏங்கி அனுபவித்தால்தான் காமம் இன்னும் ருசியாக இருக்கும்! சந்த்ரு போட்டோக்களை அமைதியாக பார்க்க ஆரம்பித்தபோது தன் வலது கையை நீட்டி அருகிலிருந்த கேமராவின் ரிமோட்டால் அதை ஆன் செய்தாள். கேமராவில் இருந்த சிறிய சிவப்பு விளக்கு எரியத் தொடங்கியது. சந்த்ருவுடன் இன்னும் நெருங்கி அணைத்து,ஒவ்வொரு போட்டோவாக விளக்க ஆரம்பித்தாள்.
அவள் பிறந்த குழந்தையாக இருந்ததிலிருந்து போட்டோ ஆல்பம் தொடங்கியது. ஒவ்வொரு பக்கமாக பொறுமையாக திருப்பினாள். சந்த்ருவின் கவனம் போட்டோ பக்கம் முழுமையாக ஆழ்ந்தவுடன் மெதுவாக தன் இடது கையை எடுத்து அவன் வலது தோளில் போட்டாள். சந்த்ரு கவிதா சித்தியின் அசைவை அறிந்தாலும் போட்டோ ஆல்பத்திலிருந்து தன் கண்ணை எடுக்கவில்லை. கவிதா தன் இடது கையை அவன் தோளில் போட்டவுடன் அவளுடைய இடது முலை நன்றாக அவன் கை புஜத்தில் பதிந்தது. மெத்தென்ற ந்த உணர்வு சந்த்ருவின் இதய படபடப்பை இன்னும் அதிகரித்தது. அந்த மென்மையான உணர்விலிருந்து அவள் பிரா போடவில்லையென்று தெரிந்தது. உள்ளே சென்ற கவிதா சித்தி பிராவை கழட்டி வைத்து விட்டு வந்திருக்கிறாள் என்று தெரிந்ததும் அவனுக்கு மூச்சடைக்கும் போல இருந்தது. கவிதா தன் வலது கையால் போட்டோ ஆல்பத்தின் பக்கங்களைத் திருப்பிக் கொண்டே, தன் இடது கையை மெள்ள மெள்ள அவன் தலைக்கு மாற்றினாள். தன் பின்னந்தலையில் கவிதா சித்தியின் கை பட்டவுடன் சந்த்ருவுக்கு உடல் சிலிர்த்தது. அவனுடைய வலது கை கவிதா சித்தியின் இடது தொடைக்கு மிக அருகில் இருந்தது. அங்கு கை வைக்கலாமா என்று யோசித்தான். பயம் ஒரு பக்கம் இருந்தாலும், இன்னொரு பக்கம் கவிதா சித்தியே முதலில் தொடங்கட்டும் என்று நினைத்தான். கவிதா சித்தியே ஆரம்பித்து அவளாகவே தன்னை ஆட்கொண்டால் அதில் அதிக சுகமிருப்பதை அவன் உணர்ந்தான்.
அவன் பின்னந்தலையில் தன் இடது கையை வைத்த கவிதா அப்படியே அவன் தலை முடிகளை லேசாக கோதி விட்டு அவன் உணர்ச்சிகளை கொப்பளிக்க வைத்தாள். அதே சமயம் தன் இடது மார்பை இன்னும் அழுத்தமாக அவன் தோள் பட்டையில் அழுத்தி அதை பிதுக்கினாள். சந்த்ருவின் கண்ணோரம் கவிதா சித்தியின் பிதுங்கிய முலை பாதி தெரிந்தது. எங்கே தன் பொறுமை போய் விடுமோ என்று பயந்தான். கவிதா வயதுக்கு வந்தபோது எடுத்த படங்கள் வந்தன. கவிதா வெட்கத்துடன்,
"இதெல்லாம் நீ பார்க்க வேண்டாம்.... விடு... அடுத்த பக்கம் போலாம்..." என்று அடுத்த பக்கங்களை திருப்பினாள். சந்த்ருவுக்கு எல்லாமே புரிந்தாலும்,
-தொடரும்
"சந்த்ரு... நீ போய் ட்ரெஸ் பன்னிக்கோயேன்... நாம்ப கோவிலுக்கு போய் வந்துவிடலாம்..." உள்ளிருந்து கவிதா சித்தியின் குரல் வந்ததும்
"ஓகே... சித்தி..." அவனும் தன் அறைக்குச் சென்றான். அறையில் நுழைந்ததும் சட்டென்று அவனுக்கு ஒரு நல்ல ஐடியா வந்தது. உடனே சப்தம் போடாமல் வீட்டை விட்டு வெளியே சென்றான். பதினைந்து நிமிஷத்தில் திரும்பி வந்தான்.
பின்னர் தன் அறைக்குச் சென்று தனக்காக கவிதா சித்தி வாங்கிகொடுத்திருந்த குர்தா ஷெர்வாணியை அணிந்து கொண்டு வெளியே வந்தான். அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் சித்தி வெளியே வந்ததை பார்த்ததும் சந்த்ரு ஆடி போய் விட்டான். சினிமா ஸ்டார்கள் கூட அப்படி அழகாக இருக்க முடியாது... கவிதா சித்தி அன்றுதான் பூத்த மலரைப் போல அழகாக இருந்தாள்.
முதலில் கவர்ந்தது கவிதா சித்தி கட்டியிருந்த பல நிற பட்டுப் புடவை. எல்ல நிறமும் அடுக்கடுக்காக பளீரென்று இருந்தது. கவிதா சித்தி அதை மிக நேர்த்தியாக கட்டியிருந்தாள். புடவை முந்தாணையை அழகாக மடித்து தோள் மேல் தொங்கவிட்டிருந்தாள். முந்தாணை போக ஜாக்கெட்டின் விளிம்புகள் கூட வெளியே தெரிந்தன. ஜாக்கெட்டின் முன் பக்கம் கீழிறங்கி விளிம்புக்கு மேலாக சித்தியின் இரண்டு மார்புகளும் பொங்கியெழும் அளவுக்கு நன்றாகவே தெரிந்தது. சித்தியின் இடையில் மேலே இருந்த புடவை முன் பக்கம் வயிற்றில் அபாயகரமாக கீழே தொப்புள் தெரியுமளவுக்கு இறங்கியிருந்தது. புடவை கொசுவத்தின் மடிப்பை கவிதா சித்தியைத் தவிர யாரும் இப்படி பாந்தமாக செருக முடியாது. கால் பாதங்கள் மறையும்வரை தழைய தழைய கட்டியிருந்தாள். ஜாக்கெட்டின் கை மேலே ஏறி கவிதா சித்தியின் அழகிய புஜங்கள் புதிதாக்க தெரிந்தன. ஜாக்கெட்டின் பின்பக்கம் முழுவதும் சுதந்திர காற்றை சுவாசித்தது. கிட்டத்தட்ட இருபக்கமும் கவிதா சித்தியின் விலா பக்கங்கள் வரைதான் ஜாக்கெட் இருந்தது. மீதி இடத்தை அலங்காரமான தடித்த நூல்கள் குறுக்காலும், நெடுக்காலும் பின்னிப் பிணைந்திருந்தன. ஆனால் கவிதா சித்தியின் செழிப்பான முதுகு அந்த ஜன்னல் கம்பிகளூடே மிகக் கவர்ச்சியாக தெரிந்தது. அதுவும் நூலால் இறுகக் கட்டியிருந்த இடம் அவள் சதையில் அழுந்த பதிந்து வெண்ணெய் திரண்ட மாதிரி பொங்கியது.
காதுகளில் பெரிய அலங்காரமான ஜிமிக்கிகள் தொங்கி அவளுடைய முகத்துக்கு நர்த்தனம் ஆடிக் கொண்டிருந்தன. தலை நிறைய கவிதா சித்தி சூடியிருந்த மல்லிகைப் பூ அவர்கள் வீட்டையே மணக்க வைத்தது. நெற்றியில் பதவிசாக ஒரு பெரிய வாக்குச்சிட்டியும், ஜிமிக்கிகளிடமிருந்து புறப்பட்ட மாட்டல்களும் படிய வாரியிருந்த அவள் தலைமுடியில் மறைந்தன. வாக்குச் சிட்டிக்கு கீழே ஒரு சிறிய குங்குமப் பொட்டு. அதற்கும் கீழே அதைவிட ஒரு சிறிய மினுக்கும் கல் பொட்டு. வழக்கமாக மூக்கில் இருக்கும் மூக்குத்தி இல்லை. அதற்கு பதிலாக ஒரு சிறிய வளையம் இருந்தது. அந்த செழிப்பான கொழுக் மொழுக் மூக்குக்கு வளையம் அழகா இல்லை மூக்கினால் வளையத்துக்கு அழகா என்று தெரியவில்லை. இதழ்களில் லேசான ரோஸ் நிற லிப்ஸ்டிக் போட்டிருந்தாள்.
திருத்தப்பட்ட புருவங்கள். செதுக்கியது போன்ற அளவான மோவாய். சிவந்த கண்ணங்கள். கவிதா சித்திக்கு ஏற்கெனவே நல்ல பெரிய கரிய நிற கண்கள். அந்த கண்களின் ஓரம் அவள் இட்டிருந்த கண் மை அவளுடைய கண்களின் அழகை இன்னும் அழகாக எடுத்துக் காட்டியது. கண் இமைகள் அடித்துக் கொள்ளூம்போது பட்டாம்பூச்சி பறப்பது போன்ற தோற்றத்தைக் கொடுத்தன.
கழுத்தில் புடவைக்கு ஏற்ப பல நிறங்களில் மணிகள் மாலையாக தொங்கின. கைகளில் ஏராளமான பலவண்ண கண்ணாடி வளையல்கள். கண்ணாடி வளையல்களின் இரு ஓரங்களிலும் கல் வைத்த தங்க வளையல்கள் அவள் கையின் அழகை மெருகூட்டின.
மை... காட்.... சந்த்ரு தன் அழகிய கவிதா சித்தியை வைத்த கண் வாங்காமால், திறந்த வாய் மூடாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் வாயைத் திறந்து ஒரு வார்த்தை சொல்லவில்லை. ஆனால் அவன் பார்வையே அவள் எந்த அளவு அழகாகவும், காமத்தை தூண்டக் கூடியவளாகவும் இருக்கிறாள் என்பதை சொல்லியது. கவிதா அவன் முகத்தின் அருகில் கை தட்டி,
"ஹலோ.... சந்த்ரு.... இப்படியே பார்த்தா என்னாவாம்....?" என்று சிரித்துக் கொண்டே சொன்னவுடன்தான் சந்த்ரு தன்னிலைக்குத் திரும்பினான்.
"ம்ம்... அ... ஒன்னுமில்ல... சித்தி... புடவை ரொம்ப நல்லா இருக்கு... அதான் பார்த்தேன்....போலாமா...?" என்றான். கவிதா ஒரு சிருங்கார புன்னகையுடன் தலையை சாய்த்து
"புடவை மட்டும்தானா...?" என்று கேட்டாள். அதற்கு என்ன பதில் சொல்வதெறு யோசிக்கும் முன், கவிதாவே
"நீ... மட்டும் என்ன...? இந்த குர்த்தா ஷெர்வாணியில அப்படியே சும்மா மாப்பிள்ளை மாதிரிதான் இருக்க... இப்ப உன்ன யாராவது பார்த்தா... கல்யாண மாப்பிள்ளைன்னுதான் சொல்வாங்க...." என்றாள். சந்த்ருவுக்கு கொஞ்சம் பெருமையாகவும், நிறைய நம்பிக்கையகவும் இருந்தது. கவிதா
"கொஞ்சம் இரு... குழந்தை தூங்கிட்டிருக்கான்.. அவனை தூக்கிடு வந்திடறேன்..." என்று சொல்லி மீண்டும் அறைகுச் சென்றாள். சந்த்ருவுக்கு பிரபிப்பாக இருந்தது. கவிதா சித்தியை இதுபோல ஒருநாள் கூட அவன் பார்த்ததில்லை. கவிதா கையில் குழந்தையுடன் அறையிலிருந்து வந்தாள். சந்த்ருவுக்கு அப்போதுதான் ஞாபகம் வந்தது.
"சித்தி... எனக்கு உங்க பர்த்டே.... ஞாபகமே இல்லாத போயிடிச்சி... அதனால கி·ப்ட் ஒன்னும் வாங்க முடியல... ஆனா... ஒரு சின்ன...." என்று சொல்லி டைனிங் டேபிளில் இருந்து ஒரு சிறிய தட்டை எடுத்து வந்தான். அதைப் பார்த்ததும் கவிதா,
"வாவ்... சந்த்ரு... ரொம்ப தேங்க்ஸ்ப்பா... உங்க சித்தப்பா இல்லாத குறைய நீ அல்மோஸ்ட் தீத்து வெச்ச மாதிரிதான்...." என்று குதூகலித்தாள். சந்த்ருவுக்கு வானத்தில் பறப்பது போல இருந்தது. சந்த்ரு எடுத்து வந்த தட்டில் வட்ட வடிவில் ஒரு சிறிய கேக் இருந்தது. அதன் நடுவில் சிவப்பு நிறத்தில் ஒரு முழு இதய வடிவ க்ரீம். அதில் ஒரேயொரு மெழுகுவத்தி. சந்த்ரு அதை ஸ்டூலில் வைத்து விட்டு மெழுகுவத்தியை ஏற்றினான். பின்னர் கவிதா சித்தியின் கையில் தயாராக வைத்திருந்த ஒரு கத்தியை கொடுத்து,
"சித்தி.... ம்ம்... கோஆன்..." என்றான். கவிதா கேக்கையும் அதன் நடுவில் இருந்த இதயத்தையும் பார்த்தாள்.
"ம்ம்ம்... கேக் நல்லாயிருக்கே.... ரொம்ப தேங்க்ஸ்டா... கண்ணா..." என்றாள். அவள் அவனை செல்லமாக 'டா'போட்டு அழைத்தவுடன் சந்த்ரு நெகிழ்ந்தான். கவிதா ஏற்றியிருந்த மெழுகுவத்தியை ஊதி அணைத்தாள். சந்த்ரு கை தட்டி,
"ஹேப்பி பர்த்டே... சித்தி..." அவளுக்கு வாழ்த்து சொன்னான்.
கவிதா குழந்தையை இடுப்பில் வைத்துக் கொண்டே குனிந்து கேக்கை வெட்டினாள். குனிந்து வெட்டும்போது புடவை முந்தாணை கீழே சரிந்தது. கவிதா அவசரப் படாமல்,
"சந்த்ரு... கொஞ்சம் தம்பியை பிடிச்சுக்கோ..." அவனிடம் குழந்தையை கொடுக்கும்போது தன்னுடைய முழு முந்தாணையையும் கீழே சரியவிட்டாள். அவளுடைய இரண்டு மாங்கனிகளும் சந்த்ருவின் கண்களுக்கு விருந்தாகின. சந்த்ரு எச்சிலைக் கூட்டி விழுங்கினான். எப்படியோ தன் மனதை அவளுக்கு திறந்து காண்பித்து விட்டோம் என்று நினைத்தான். கவிதா மீண்டும் தன் முந்தாணையை பொறுமையாக எடுத்து அதன் மடிப்பு கலையாமல் தோளில் போட்டுக் கொண்டாள்.
பின்னர் கவிதா கொஞ்சம் கேக்கை எடுத்து சந்த்ருவின் வாயில் வைத்தாள். சந்த்ரு எவ்வளவு ஜாக்கிரதையாக அவள் கைவிரல்களில் தன் வாய் பட்டு விடக்கூடாது என்று எண்ணி பின் வாங்கினானோ, கவிதா அதே அளவு தன் ஆட்காட்டி விரலையும் கட்டை விரலையும் அவன் வாயின் உள்ளே வைத்து தடவ முயன்றாள். கடைசியில் சந்த்ருவும் அதை ஒத்துக் கொள்ள கவிதா அவன் கண்களைப் பார்த்துக் கொண்டே அவன் வாயின் உள்ளே தன் விரல்களால் தடவி கேக்கை அவனுக்கு ஊட்டினாள். முழு கேக் துண்டையும் அவனுக்கு கொடுக்காமல் அவன் வாயின் உள்ளே போனது போக மீதி இருந்த துண்டையும், அவன் உதட்டோரம் கொஞ்சம் பட்டு விட்ட க்ரீமையும் கூட பொறுமையாக வழித்து தன் வாயில் வைத்து சப்பினாள். இருவரின் கண்களும் கலந்தன. அதில் காமமும், காதலும் சரி பாதி அளவில் இருந்தது உண்மை. கவிதா பொறுமையாக அவன் அருகில் வந்து அவன் முகத்தை தன் கைகளில் ஏந்தி அவன் கண்ணத்தில் அழுத்தமாக முத்தமிட்டாள். சந்த்ருவுக்கு முதுகெலும்பில் சிலீரிட்டது. சந்த்ரு தனக்கு கவிதா சித்தியிடமிருந்து அங்கீகாரமும், சம்மதமும் பெற்று விட்டதாகவே நினைத்தான். அவன் சிலை போல நின்று கொண்டிருந்த சமயம் கவிதா சட்டென்று அவன் கையை பிடித்து இழுத்துக் கொண்டே பூஜை அறைக்குச் சென்றாள். அங்கே ஊதுவத்தி ஏற்றி, கடவுளை பூஜித்தாள். 'தப்போ, ரைட்டோ... என் புருஷன் அனுமதியோட இந்த காரியத்தை ஆரம்பிக்கிறேன். எங்களுக்கு ஆசீர்வாதம் வேண்டும்' என்று வேண்டிக் கொண்டாள்.
"அதான்...வீட்டுலயே சாமி கும்பிட்டுவிட்டோமே.... கோவிலுக்கு வேண்டாம்... நேரா ரெஸ்டாரெண்ட்டுக்கு போகலாம்..." கவிதா சொன்னவுடன் சந்த்ருவுக்கும் அதுதான் சரியாகப் பட்டது. சித்தி அணிந்திருக்கும் உடை கோவிலுக்கு உகந்ததல்ல என்று அவனுக்கு புரிந்தது. பின்னர் இருவரும் வீட்டைப் பூட்டிக் கொண்டு வெளியில் வந்தனர். சந்த்ரு
"சித்தி... கொஞ்சம் இருங்க... ஆட்டோ எடுத்துட்டு வரேன்...."
"சந்த்ரு... எதுக்கு...ஆட்டோ... சித்தப்பாவோட பைக்.. இருக்கே..." சத்ருவுக்கு இரட்டிப்பு சந்தோஷம் உண்டானது.
கவிதா இடது கையில் குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு வலது கையால் சந்த்ருவின் இடுப்பைப் பிடித்துக் கொண்டாள். தன் வயிற்றில் சித்தியின் மெலிதான விரல்கள் அழுந்தியிருந்தது சந்த்ருவுக்கு அப்போதே சூட்டைக் கிளப்பியது. சாயந்திரத்திலிருந்து அவன் தண்டு விரைப்பேறுவதும், கொஞ்சம் தணிவதுமாக இருந்தது. ஆனால் மனதளவில் அவன் ஆகாயத்தில் பறந்து கொண்டிருந்தான். கவிதா சொன்ன ரெஸ்டாரெண்ட்டில் ஒரு தனியறையில் இருவரும் சாப்பிட்டார்கள்.
"அது என்ன... கேக்குல... ஒரு ஹார்ட்டீன்....?" கவிதா சாப்பிடும்போது திடீரென்று கேட்டாள். தன் சம்மதத்தை அவளுக்கு தெரிவிக்கவே அதை செய்திருந்தாலும் சித்தி இதை தோண்டி எடுத்து கேட்பாள் என்று அவன் நினைக்கவில்லை.
"ஒன்னுமில்ல... சித்தி... சும்மாத்தான்..." உளறினான். கவிதா மெலிதாக சிரித்துக் கொண்டே,
"சும்மாதானா...? நான் வேற நீ ரொம்ப ரொமாண்டிக்கான ஆளுன்னு நினைச்சேன்...." என்று அவனை சீண்டினாள். அப்படியே தொசங்கி விடலாமா என்று சந்த்ரு நினைத்தான். ஆனால் இய்றகையாக அவனுக்குள் இருந்த வெட்க உணர்வு மேற்கொண்டு அவனை பேசவிடவில்லை.
இருவருக்கும் இடையில் கொஞ்ச நேரம் அவஸ்தையான மௌனம் நிலவியது. ஓர் ஆண்மகன் இதற்கும் மேல் தாமதிக்கக் கூடாது என்று சந்த்ரு நினைத்தான். சட்டென்று
"இந்த.... ட்ரெஸ்ஸ¤ல.... நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க... சித்தி..." கொஞ்சம் தயங்கி சொன்னாலும், சொல்ல வந்ததை சொல்லிவிட்டோம் என்ற திருப்தியும், அதனால் என்ன ஆகுமோ என்ற பயமும் அவனுக்குள் நிலவியது. தன் புருஷன் அல்லாத ஓர் ஆண் தன் அழகைப் பற்றி சொன்னவுடன் கவிதாவுக்கு கொஞ்சம் வெட்கம் வந்தது. கொஞ்சமாக வெட்கப் பட்டாலும் இந்த சந்தர்ப்பத்தை இப்படியே விட்டு விடக் கூடாது என்று எண்ணினாள். உடனே முகத்தில் கொஞ்சம் பொய் கோபத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு,
"அப்ப... நான் முன்ன அழகா இல்லையா...? அப்ப இந்தப் புடவை கட்டினாத்தான் அழகா....?" அவனை பொய்யாக முறைத்தாள். கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்த சந்த்ரு கவிதா சித்தியின் கோபத்தைக் கண்டு மிரண்டு விட்டான்.
"ஐயோ.... அப்படியில்ல... சித்தி....." என்று சமாளிக்கப் பார்த்தான்.
"வேற எப்படியாம்....?" கவிதா அவனை இன்னும் முறைத்துப் பார்த்தாள். எந்த நேரமும் சிரித்து விடுவோம் என்று அவளுக்கு தெரிந்தது. அவள் நினைத்த மாதிரியே நீண்ட நேரம் அவளால் நடிக்க முடியவில்லை. சட்டென்று சிரித்து விட்டாள். அப்போதுதான் சந்த்ருவுக்கும் போன நிம்மதி திரும்பி வந்தது. கவிதா சித்தி தன்னிடம் விளையாடுகிறாள் என்று தெரிந்ததுமே அவனுக்கு இன்னும் கிளிகிளுப்பாக இருந்தது.
"சின்ன வயசுல.... நான் இன்னும் ரொம்ப அழகா இருப்பேன் தெரியுமா..." கவிதா நாணிக் கொண்டே குழந்தை மாதிரி சொன்னாள்.
"அப்படியா... சித்தி....." எதையாவது சொல்ல வேண்டுமே! அதே சமயம் அவன் மனம் அவள் சின்ன வயதில் தாவணியோடு எப்படி இருந்திருப்பாள் என்று கற்பனை செய்து பார்த்தான்.
"என்னை சைட் அடிக்கவே பசங்கெல்லாம்... எங்க ஸ்ட்ரீட்ல சுத்திக்கிட்டிருப்பாங்க....தெரியுமா..." கவிதா உண்மையிலேயே வெட்கப் பட்டாள். சந்த்ருவுக்கு கொஞ்சம் தைரியம் வந்திருந்தது.
"பின்ன...இவ்ளோ அழகா ஒரு பொண்ணு இருந்தா... யார்தான் சைட் அடிக்க மாட்டாங்களாம்...?" சந்த்ருவுக்கு தன் காதுகளை நம்பமுடியவில்லை. கவிதாவுக்கு இன்னும் சந்தோஷமாகவும் அவன் சொல்வதை கேட்க ஆசையாகவும் இருந்தது.
"நீ... மட்டும் என்னவாம்... இப்ப என்னையே நீ சைட் அடிக்கலை..." கவிதா சிரித்துக் கொண்டே அவனை இன்னும் சீண்டினாள்.
"ஐயோ... சித்தி.... உங்களைப் போய் சைட் அடிப்பேனா... நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கேன்னுதான் சொன்னேன்... சித்தி..." கவிதா அவனை ஊடுருவிப் பார்த்து,
"ஏன்.... என்னை சைட் அடிக்க ஆசையில்லையா உனக்கு....? சைட் அடிச்சித்தானே 'நான் அழகா இருக்கேன்னு'சொன்ன...? பயப்படாத... சந்த்ரு.... வேணுண்ணா... சித்திய சைட் அடிச்சிக்கோ...ம்ம்ம்" கவிதா அவனைப் பார்த்து கண் சிமிட்டி சிரித்தாள். சந்த்ருவுக்கு உலகமே தலை கீழாக சுற்றுவது போல இருந்தது.
"சே... என்ன சித்தி.. நீங்க....?" ரொம்பவும் நல்ல பிள்ளையாக பேசினான்.
"டேய்.... சைட் அடிக்கறதையும் அடிச்சிட்டு, கேக்ல லவ் சிம்பலையும் வெச்சிருக்கயே... எனக்குத் தெரியாதுன்னு நினைச்சியா....?" கவிதா சித்தி தன்னை முதல்முறையாக உரிமையில் 'டேய்' என்று சொல்லி அழைத்தபோது சந்த்ருவுக்கு ரொம்பவும் கிளுகிளுப்பாக இருந்தது.
"ஐயோ... சித்தி... எப்பவுமே பர்த்டே கேக்ல சாதாரணமா வெக்கறதைத்தான் நானும் வெச்சேன்... வேற் ஒன்னுமில்ல... சித்தி...." கவிதா அவனை சிருங்கார பார்வையுடன் பார்த்து
"வேற ஒன்னுமேயில்லையா.... உண்மையிலயே வேற ஒன்னுமேயில்லையா....?" என்று கேட்டாள். அவள் பார்வையின் கூர்மையை அவனால் நேருக்கு நேர் சந்திக்க முடியவில்லை. கவிதா தொடர்ந்து
"பார்டா... செல்லம்... அண்ணன் அம்மாவை சைட் அடிக்கலையாம்... இத நாம்ப நம்பனுமாம்... நம்பலாமா... நம்பலாமா...?" என்று தன் குழந்தையுடன் கொஞ்சினாள். பின்னர் சந்த்ருவைப் பார்த்துக் கொண்டே தன் குழந்தையின் கண்ணத்தில் அழுந்த முத்தம் கொடுத்தாள். சந்த்ருவுக்கு ரத்தம் சூடேறியது.
திரும்பி வரும்போது அவன் இடுப்பை பிடித்த கையை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கீழே இறக்கினாள். சந்த்ருவால் பைக் ஓட்டமுடியவில்லை. நெளிந்தான். சாலையில் பள்ளமும் மேடுமாக இருக்கும் இடங்களில் அவன் ஜாக்கிரதையாக ஓட்டினாலும் கவிதா அளவுக்கு அதிகமாகவே அவன் வயிற்றுச் சதையை அழுத்திப் பிடித்தாள். சாலை கொஞ்சம் சரியானதும் இறுக்கிப் பிடிப்பதை விட்டு அவன் இடுப்புக் கீழே லேசாக தடவினாள். அடி வயிற்றில், இன்னும் ஒரு இன்ச் போனால் கூட போதும் அவனுடைய புடைத்த ஆண் உறுப்பு அவளுக்கு கிடைத்து விடும்; ஆனால் கவிதா ரொம்பவும் ஜாக்கிரதையாக அவன் அடி வயிற்றை மட்டும் லேசாகவும், சில சமயம் அழுத்தியும் தடவினாள். கவிதா சித்தியின் முலை தன் முதுகில் மென்மையாக பட்டு அழுந்தும்போதெல்லாம் சந்த்ரு பைக்கை இன்னும் வேகமாக ஓட்டினான். ஒருவழியாக வீடு வந்து சேர்ந்தார்கள்.
சந்த்ரு ஹாலில் இருப்பதா இல்லை தன்னுடைய அறைக்குப் போவதா, கவிதா சித்தியே அழைக்க மாட்டாளா என்று குழம்பிக் கொண்டே உள்ளே நுழைந்தான். கவிதா சித்தி ஒன்றுமே சொல்லாமல் தூங்கியிருந்த குழந்தையுடன் அவளுடைய அறைக்குச் சென்றதைப் பார்த்ததும் அவனுக்கு மிகுந்த ஏமாற்றமாக இருந்தது. அவள் உள்ளே போய் ஐந்து நிமிஷம் ஆகியும் அழைப்பு வந்தபாடில்லை. ஏன் அழைப்புக்காக காத்திருக்க வேண்டும்? ஏன் நானாகவே அவள் அறைக்குப் போகக் கூடாது என்றும் எண்ணினான். உடனே வேண்டாம் இதுவரை எல்லாம் சரியாகப் போய்க் கொண்டிருக்கிறது. இப்போது காரியத்தை கெடுத்து விடக் கூடாது என்று நினைத்து ஹாலிலேயே உட்கார்ந்து டிவியை போட்டான். இன்னும் ஐந்து நிமிஷம் ஓடியது. திரும்பி திரும்பி அவள் அறையை பார்த்தான். ஒன்றும் நடக்கவில்லை. சே... எல்லாமே என்னுடைய கற்பனை.... எல்லாமே வீண்... எதுவும் நடக்கப் போவதில்லை... சித்தி கொடுத்த முத்தம் கூட ஒரு நன்றியுணர்வுதான். அவ்வளவுதான். எல்லாம் முடிந்து விட்டது... இனி ஒன்றும் நடக்கப் போவதில்லை என்று யோசனை செய்து அவன் தன்னுடைய அறைக்குச் செல்ல எழுந்தான். அப்போது, அறைக் கதவை திறந்து கொண்டு கவிதா சித்தி வெளியே வந்தாள். அவள் கையில் பெரிய ஒரு புத்தகம் இருந்தது. அவனைப் பார்த்து மெலிதாக சிரித்துக் கொண்டே,
"என்ன... டிவி... பாக்கலையா....?" என்று கேட்டாள். சந்த்ரு போவதா வேண்டாமா என்று அவஸ்தையாக உணர்ந்தான். முடிவாக சோபாவில் எழுந்த இடத்திலேயே மீண்டும் உட்காந்தான்.
கவிதா அவனுக்கு வலது பக்கத்தில் அவனை இடித்துக் கொண்டே உட்கார்ந்தாள். அவள் கையில் இருந்தது பெரிய போட்டோ ஆல்பம்.
"நான் சின்ன வயசுல இன்னும் அழகா இருப்பேன்னு சொன்னத நீ நம்பலயில்ல... அதான் என்னோட பழைய போட்டோ ஆல்பத்தை காமிக்கலாம்னு கொண்டு வந்தேன். பார்க்கறயா...?" சித்தியின் பெண் வாசனை அவனுடைய நாசியை துளைத்து மூளைக்குள் ஏறியது. கவிதா சித்தியின் இடது தொடை தன் வலது தொடையை அளவுக்கு அதிகமாக உரசியபோது அவனுடைய வீங்கியிருந்த ஆண்மை இன்னும் விரைத்தது.
கவிதா அந்த பெரிய போட்டோ ஆல்பத்தை அவர்கள் இருவரின் மடியின் மீது பொதுவாக வைத்தாள். அவளது இடது கை போட்டோ ஆல்பத்தை பிடித்திருப்பதைப் போல சந்த்ருவின் இரு தொடைகளுக்கும் இடையில் இருந்தது. கவிதா சித்தியின் இடது தோள் பட்டை தன்னுடைய வலது தோளில் இடித்தபோது சந்த்ருவால் அந்த மென்மையை தாங்கமுடியவில்லை. நெஞ்சம் படபடத்தாலும், அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்தான். அவனுடைய தண்டாயுதம் ஜட்டி, குர்த்தாவுக்கு மேல் முட்டி மோதி திமிறியது. கவிதா சித்தி போட்டோ ஆல்பத்தின் முதல் பக்கத்தை திருப்பியபோது அவனால் அதை பார்க்க முடியவில்லை. எல்லாம் கலங்கலாக அவுட் ஆ·ப்·போக்கஸில்கிருந்தது. சிரமப் பட்டு போட்டோக்களைப் பார்க்க ஆரம்பித்தான். கவிதாவாலும் பொறுக்க முடியவில்லை. ஆனாலும் நேரம் இன்னும் கனிய காத்திருந்தாள். அவனை இன்னும் ஏங்க வைத்து, தானும் ஏங்கி அனுபவித்தால்தான் காமம் இன்னும் ருசியாக இருக்கும்! சந்த்ரு போட்டோக்களை அமைதியாக பார்க்க ஆரம்பித்தபோது தன் வலது கையை நீட்டி அருகிலிருந்த கேமராவின் ரிமோட்டால் அதை ஆன் செய்தாள். கேமராவில் இருந்த சிறிய சிவப்பு விளக்கு எரியத் தொடங்கியது. சந்த்ருவுடன் இன்னும் நெருங்கி அணைத்து,ஒவ்வொரு போட்டோவாக விளக்க ஆரம்பித்தாள்.
அவள் பிறந்த குழந்தையாக இருந்ததிலிருந்து போட்டோ ஆல்பம் தொடங்கியது. ஒவ்வொரு பக்கமாக பொறுமையாக திருப்பினாள். சந்த்ருவின் கவனம் போட்டோ பக்கம் முழுமையாக ஆழ்ந்தவுடன் மெதுவாக தன் இடது கையை எடுத்து அவன் வலது தோளில் போட்டாள். சந்த்ரு கவிதா சித்தியின் அசைவை அறிந்தாலும் போட்டோ ஆல்பத்திலிருந்து தன் கண்ணை எடுக்கவில்லை. கவிதா தன் இடது கையை அவன் தோளில் போட்டவுடன் அவளுடைய இடது முலை நன்றாக அவன் கை புஜத்தில் பதிந்தது. மெத்தென்ற ந்த உணர்வு சந்த்ருவின் இதய படபடப்பை இன்னும் அதிகரித்தது. அந்த மென்மையான உணர்விலிருந்து அவள் பிரா போடவில்லையென்று தெரிந்தது. உள்ளே சென்ற கவிதா சித்தி பிராவை கழட்டி வைத்து விட்டு வந்திருக்கிறாள் என்று தெரிந்ததும் அவனுக்கு மூச்சடைக்கும் போல இருந்தது. கவிதா தன் வலது கையால் போட்டோ ஆல்பத்தின் பக்கங்களைத் திருப்பிக் கொண்டே, தன் இடது கையை மெள்ள மெள்ள அவன் தலைக்கு மாற்றினாள். தன் பின்னந்தலையில் கவிதா சித்தியின் கை பட்டவுடன் சந்த்ருவுக்கு உடல் சிலிர்த்தது. அவனுடைய வலது கை கவிதா சித்தியின் இடது தொடைக்கு மிக அருகில் இருந்தது. அங்கு கை வைக்கலாமா என்று யோசித்தான். பயம் ஒரு பக்கம் இருந்தாலும், இன்னொரு பக்கம் கவிதா சித்தியே முதலில் தொடங்கட்டும் என்று நினைத்தான். கவிதா சித்தியே ஆரம்பித்து அவளாகவே தன்னை ஆட்கொண்டால் அதில் அதிக சுகமிருப்பதை அவன் உணர்ந்தான்.
அவன் பின்னந்தலையில் தன் இடது கையை வைத்த கவிதா அப்படியே அவன் தலை முடிகளை லேசாக கோதி விட்டு அவன் உணர்ச்சிகளை கொப்பளிக்க வைத்தாள். அதே சமயம் தன் இடது மார்பை இன்னும் அழுத்தமாக அவன் தோள் பட்டையில் அழுத்தி அதை பிதுக்கினாள். சந்த்ருவின் கண்ணோரம் கவிதா சித்தியின் பிதுங்கிய முலை பாதி தெரிந்தது. எங்கே தன் பொறுமை போய் விடுமோ என்று பயந்தான். கவிதா வயதுக்கு வந்தபோது எடுத்த படங்கள் வந்தன. கவிதா வெட்கத்துடன்,
"இதெல்லாம் நீ பார்க்க வேண்டாம்.... விடு... அடுத்த பக்கம் போலாம்..." என்று அடுத்த பக்கங்களை திருப்பினாள். சந்த்ருவுக்கு எல்லாமே புரிந்தாலும்,
-தொடரும்
No comments:
Post a Comment